Για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα, προτάσεις ίπτανται στην πολιτική σκηνή, αλλά προσγειώνονται απότομα λόγω αδιαφορίας των υπολοίπων.
Αν θέλαμε να συνοψίσουμε τα γκάλοπ που δημοσιοποιήθηκαν τον τελευταίο καιρό θα λέγαμε: Η Νέα Δημοκρατία χάνει, το ΠΑΣΟΚ δεν κερδίζει, το ΚΚΕ και ο ΛΑΟΣ τρίβουν τα χέρια τους. Αυτό μοιάζει παράδοξο, ειδικά στους πολιτικολογούντες, οι οποίοι είχαν πιστέψει (ή/και συνηθίσει) ότι τα δύο κόμματα λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Ό,τι χάνει ο ένας, το κερδίζει ο άλλος και τανάπαλιν. Πόσο παράδοξο είναι, λοιπόν, να αδειάζει η δεξαμενή του πρώτου και να μη γεμίζει του δεύτερου;
Η απλή, εν πολλοίς βολική και σχεδόν αφοριστική απάντηση είναι πως η κυβέρνηση δεν έχει πρόγραμμα και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει θέσεις. Καλό, αλλά πάλι αν τα εκλογικά ποσοστά διαμορφώνονταν από τις θέσεις, οι «Ταύροι» του κ. Στέφανου Μάνου (που δικαιώθηκαν σε πλείστες όσες προτάσεις κατέθεσαν) έπρεπε να θριαμβεύουν εκλογικά.
Από την άλλη, όποτε κατατίθενται προτάσεις από τα δύο κόμματα εξουσίας, συζητιόνται; Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
Το περασμένο δεκαπενθήμερο δημοσιεύτηκαν δύο συνεντεύξεις του υπουργού Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη. Την πρώτη τη μάθαμε όλοι, ή έστω ένα απόσπασμά της. Δόθηκε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» (11.12.2005) όπου ο κ. Αλογοσκούφης πρότεινε την κ. Γιάννα Αγγελοπούλου για το δημαρχιακό αξίωμα. Η δεύτερη δημοσιεύτηκε προχθές στο «Βήμα» στην πολύ καλή στήλη «Ποια Ελλάδα θέλουμε» (18.12.2005) κι αφορούσε τα σχέδιά και τις προτάσεις του για την οικονομία. Η πρώτη δημιούργησε ντόρο και παράθυρα, η δεύτερη πέρασε στο ντούκου. Βλέπετε, δεν είχε ούτε μία αιχμή εναντίον κάποιου συναδέλφου του.
Έτσι βρισκόμαστε στην παράδοξη θέση να γνωρίζουμε τις απόψεις του υπουργού Οικονομίας για το Δήμο της Αθήνας και να μη συζητάμε καθόλου τις προτάσεις του για την οικονομία, εν όψει μάλιστα προϋπολογισμού.
Άλλο παράδειγμα της αντίπερα όχθης: Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου διατύπωσε πολλάκις θέσεις για διάφορα ζητήματα όπως η οικονομία, η εκπαίδευση, η αποκέντρωση, το φορολογικό, οι ΔΕΚΟ κ.λπ. Είναι καλές αυτές οι προτάσεις; Είναι εφικτές ή ανέφικτες; Προωθούν την ευημερία ή είναι σοσιαλφιλελευθερισμός επί χάρτου; Δεν ξέρουμε γιατί δεν συζητήθηκαν ποτέ. Οι ομιλούσες κεφαλές των παραθύρων και οι πολιτικολογούντες στις στήλες των εφημερίδων είναι πολύ απασχολημένοι να αναλύουν τα καβγαδάκια στην κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση. Θεωρούν δε ότι το ζουμί της πολιτικής είναι δύσπεπτο για το μέσο πελάτη τους, οπότε το αφήνουν στην άκρη.
Μετά το περίφημο «γεύμα της ανανέωσης», εκείνο στο οποίο ο κ. Παπανδρέου δήλωσε πως θα επιθυμούσε 40 νέους βουλευτές στην επόμενη κοινοβουλευτική του ομάδα (και σύμπας ο παραπολιτικός κόσμος άρχισε να ανησυχεί και να συζητά το πολιτικό μέλλον του κ. Άκη Τσοχατζόπουλου) ρώτησα κάποιον παρόντα πολιτικό συντάκτη αν ο κ. Παπανδρέου μίλησε στο τραπέζι και γι’ άλλα πέραν της ανανέωσης θέματα. «Βεβαίως», απάντησε. «Είπε για το ΙΚΑ, για την Ολυμπιακή, για τις ΔΕΚΟ…». «Και γιατί δεν τα μαθαίνουμε αυτά, αλλά συζητάμε για το πολιτικό στάτους του κ. Κουλούρη;», απόρησα. «Γιατί δεν πουλάνε», ήταν η απάντηση, λες και οι εφημερίδες με το υπάρχον παραπολιτικό ρεπορτάζ σημειώνουν απανωτά ρεκόρ πωλήσεων.
Για να αποδίδουμε, λοιπόν, τα του Καίσαρος στον Καίσαρα, προτάσεις ίπτανται στην πολιτική σκηνή, αλλά προσγειώνονται απότομα λόγω αδιαφορίας των υπολοίπων. Το αστείο είναι πως το πολιτικό προσωπικό καταβάλει πιο φιλότιμες προσπάθειες να συζητηθούν τα ζητήματα, απ’ ό,τι οι κατήγοροί του δηλαδή οι δημοσιογράφοι. Εξάλλου η μοναδική εξουσία που τα ΜΜΕ έχουν επί της πολιτικής είναι να διαμορφώνουν την ατζέντα του δημόσιου διαλόγου. Αν αυτός επικεντρώνεται στις έριδες και τα παραπολιτικά, δεν φταίνε οι πολιτικοί, φταίνε αυτοί που ιεραρχούν τα θέματα του διαλόγου. Για παράδειγμα, είπε ο κ. Παπανδρέου ότι προτιμά το «σκανδιναβικό μοντέλο». Τι είναι αυτό το φρούτο; Θέλει να μας κάνει όλους ξανθούς; Έγινε καμιά συζήτηση για τα υπέρ και τα κατά ενός τέτοιου μοντέλου;
Άλλο παράδειγμα: Υπήρξαν κάποιες σκέψεις στην κυβέρνηση, οι οποίες δημοσιοποιήθηκαν περί ενιαίου συντελεστή φορολόγησης (flat tax). Το ΠΑΣΟΚ απάντησε διά του ΙΣΤΑΜΕ με μια μελέτη που είχε τον τίτλο «Ένας άδικος κι αναποτελεσματικός φόρος». Έγινε κάποιο τοκ-σόου γι’ αυτό και δεν το αντελήφθη κανείς; Στο τέλος αυτός ο φόρος ή θα ισχύσει, ή θα μπει στο χρονοντούλαπο αδίκως, χωρίς κανείς να γνωρίζει το γιατί.
Κάποιοι μπορεί να απαντήσουν: «Ναι αλλά αυτές οι προτάσεις δεν είναι καλές -αποτελεσματικές- επαρκείς για τα σύγχρονα προβλήματα κ.λπ.» Ίσως. Αλλά πάλι πού το ξέρουμε αφού δεν τις συζητάμε;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 24.12.2005