Είναι σωστά όσα έγραψε ο αρεοπαγίτης ε.τ. και πρώην γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρος Ρακιντζής, ότι «ο δημόσιος τομέας πάσχει κυρίως λόγω ατελούς οργανικού σχεδιασμού, ξεπερασμένου και γραφειοκρατικού, με στελέχωση που διακατέχεται από δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και έλλειψη πρωτοβουλίας, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται συμπτώματα κακοδιοίκησης, που συνίστανται στη μη εκτέλεση του υπηρεσιακού καθήκοντος από κάποιους υπαλλήλους, ενίοτε λόγω μακροχρόνιας αδιαφορίας ή ευθυνοφοβίας, και καλύπτεται πίσω από την επίκληση μιας εγκυκλίου. Την κατάσταση αυτή επιτείνουν οι παρεμβάσεις του πελατειακού κράτους, όχι μόνο με την επιλογή προϊσταμένων με πολιτικά κριτήρια, αλλά και στην εκτέλεση πράξεων διοίκησης, οι συνδικαλιστικές παρεμβάσεις και τα συμπτώματα διαφθοράς» («Καθημερινή», 7.12.2024).
Το πρόβλημα, όμως, δεν λύνεται με καλύτερη οργάνωση, αλλά με άλλου τύπου οργάνωση. Μπορεί να είναι άγιες οι προθέσεις του υπουργού Εσωτερικών κ. Θοδωρή Λιβάνιου και πολλές οι γνώσεις του επίτιμου αντιπροέδρου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους με πάνω από 20 έτη θητεία στο υπουργείο Εσωτερικών κ. Νικόλαου Μαυρίκα, αλλά ένας αχανής και πολυδαίδαλος μηχανισμός, όπως είναι η δημόσια διοίκηση, δεν διορθώνεται με διευθετήσεις αρμοδιοτήτων. Λύνεται με πραγματική αποκέντρωση, που σημαίνει ότι η τοπική αυτοδιοίκηση θα διαχειρίζεται δικούς της πόρους.
Το σχέδιο που περιέγραψε το περασμένο Σάββατο (7.12.2024) η «Κ» θα είναι μια ακόμη περεστρόικα, από τις πολλές που επιχειρήθηκαν κατά το παρελθόν. Τέσσερις μέτρησε ο κ. Παναγιώτης Καρκατσούλης: «Σε λιγότερο από 14 χρόνια, το κράτος επιχειρεί για τέταρτη φορά να ξεκαθαρίσει ποιος κάνει, τι, σε αυτό. Τις τρεις προηγούμενες δεν βγήκε από τον λαβύρινθο των αρμοδιοτήτων. Από τις πιο απλές, για παράδειγμα, τέσσερις φορείς εμπλέκονται για τα φρεάτια, μέχρι τις πιο σοβαρές, όπως οι σχολικές υποδομές και οι πολεοδομικές αρμοδιότητες» (KReport, 9.12.2024).
Απέτυχαν πολλοί άξιοι άνθρωποι στο υπουργείο Εσωτερικών επιχειρώντας να λύσουν τον γρίφο «ποιος καθαρίζει τα φρεάτια;». Οι προθέσεις του νυν υπουργού είναι να περάσουν καθ’ ολοκληρίαν στους δήμους. Ορθόν. Αλλά με ποια χρηματοδότηση; Θα έχουμε πάλι τη διελκυστίνδα μεταξύ υπουργείου («εμείς δώσαμε λεφτά…») – δήμων («εμείς δεν πήραμε λεφτά…») με τους δρόμους πλημμυρισμένους; Χωρίς ίδιους πόρους των δήμων, τα προβλήματα δεν λύνονται και για έναν επιπλέον λόγο: Διαχρονικώς, «οι παρεμβάσεις του πελατειακού κράτους», που επισημαίνει ο κ. Ρακιντζής, δεν περιορίζονται «στην επιλογή προϊσταμένων με πολιτικά κριτήρια». Γίνονται και με προτιμήσεις σε τοπικούς άρχοντες.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 10.12.2024
