Ο αποκλεισμός της Αναγνωστοπούλου καθαυτός δεν είναι κάποιο τραγικό μέτρο. Έχουν κλείσει δρόμοι και δρόμοι, σε όλες τις γωνιές της Αθήνας. Κάθε δήμαρχος που σέβεται τις ερχόμενες εκλογές αποφασίζει κάποιες πεζοδρομήσεις ή μονοδρομήσεις.
Είναι μερικοί μήνες τώρα που η φημισμένη στωικότητα της κυβέρνησης ενώπιον των αναπάντεχων φαινομένων έχει χαθεί. Προ καιρού υπήρχε η αίσθηση ότι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός δεν σερνόταν από τις επιταγές της τηλεοπτικής δημοκρατίας, ότι ζύγιζαν ψύχραιμα τα πράγματα, ότι συζητούσαν πριν αποφασίσουν, ότι τέλος πάντων, ασπαζόταν το δόγμα «η δεύτερη σκέψη είναι πάντα καλύτερη από την πρώτη». Το κλείσιμο της οδού Αναγνωστοπούλου (όπου κατοικεί ο κ. Σημίτης) είναι το τελευταίο μιας σειράς μέτρων που μοιάζει να υπαγορεύεται από τις κραυγές των καναλιών.
Την ίδια βεβιασμένη αντιμετώπιση είδαμε στο θέμα του ασφαλιστικού, όπου η πρόταση Γιαννίτση κατετέθη και απεσύρθη εν μία νυκτί. Στον παράνομο τζόγο, όπου πονούσαν οι κουλοχέρηδες κι έκοψαν όλα τα ηλεκτρονικά παιγνίδια. Στην πρόταση της επιτροπής Γεωργακόπουλου για το φορολογικό. Τα ίδια έγιναν και μετά την αναπάντεχη δήλωση του κ. Αλέκου Παπαδόπουλου περί της εθελούσιας απόσυρσής του από την πολιτική σκηνή μετά από διάστημα δύο ετών. Η κυβέρνηση διόγκωσε το θέμα τόσο πολύ με τους απανωτούς «κινέζικους ψίθυρους», ώστε τελικά πνίγηκε μέσα στις διαρροές της. Ο πρωθυπουργός δίνει την αίσθηση ότι λειτουργεί υπό το κράτος πανικού. Κάθε συμβάν που γίνεται θέμα διαμάχης στα τηλεοπτικά παραθύρια έχει ως αποτέλεσμα κάποιο μέτρο. Το άσχημο για την κοινωνία είναι πως όλα αυτά τα μέτρα επιτείνουν τα προβλήματα αντί να τα λύσουν. Το χειρότερο για την κυβέρνηση είναι πως αυτές οι εξαγγελίες δεν λειτουργούν ούτε καν επικοινωνιακά. Ακυρώνονται άμα τη ανακοινώσει τους.
Ο αποκλεισμός της Αναγνωστοπούλου καθαυτός δεν είναι κάποιο τραγικό μέτρο. Έχουν κλείσει δρόμοι και δρόμοι, σε όλες τις γωνιές της Αθήνας. Κάθε δήμαρχος που σέβεται τις ερχόμενες εκλογές αποφασίζει κάποιες πεζοδρομήσεις ή μονοδρομήσεις. Πρόβλημα γεννάται, όταν αυτά τα μέτρα είναι του ποδαριού, όταν γίνονται χωρίς μελέτη και –χειρότερα– χωρίς μια δεύτερη αξιολόγηση (ή έστω τη σκέψη: «ρε παιδιά θα μας κράξει το πανελλήνιο»). Όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει ότι ο δρόμος έκλεισε ως δοκιμαστικό μέτρο. Δηλαδή τι θα δοκιμάσουν; Πόσοι πεζοί οπλοφόροι μπορούν να περνούν την οδό Αναγνωστοπούλου, ανά 24ωρο;
Η ασφάλεια οποιουδήποτε πολιτειακού παράγοντα της χώρας, πρέπει να είναι ύψιστη προτεραιότητα των διωκτικών αρχών. Δυστυχώς όμως με μέτρα του ποδαριού και του …ποδαράτου, ούτε καν αυτό εξασφαλίζεται…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Aπογευματινή» στις 14.6.2002
