Δύο αναγνώσεις για το φαινόμενο Ομπάμα
O φακός στάθηκε πολλές φορές στο γερασμένο πρόσωπό της. Δεν χειροκροτούσε, δεν φώναζε συνθήματα. Απλώς δάκρυζε και σκούπιζε τα μάτια με το μαντίλι της. Στο τέλος της ομιλίας Ομπάμα στο Κολόμπους του Οχάιο, κάποιος ρεπόρτερ την πλησίασε. Στην αρχή κόμπιασε, αλλά μετά με τη μελωδική προσφορά των μαύρων του νότου η γηραιά αφροαμερικανίδα, ξέσπασε: «Οταν κάναμε τις πορείες στη Σέλμα της Αλαμπάμα (Σ.Σ.: τη δεκαετία του ’60, κατά τη διάρκεια του Κινήματος για τα Πολιτικά Δικαιώματα), το μόνο που θέλαμε ήταν να ψηφίζουμε. Και τώρα ένας μαύρος για την προεδρία των ΗΠΑ; Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ζήσω για να το δω αυτό».
Η γηραιά έγχρωμη κυρία που έζησε τον ρατσισμό στο πετσί της, συγκινήθηκε υπέρμετρα διότι προφανώς δεν έχει την «σοφία» ενός Νόαμ Τσόμσκι. Δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι «οι εκλογές διευθύνονται από τη βιομηχανία Δημοσίων Σχέσεων, η οποία “πουλά” τους υποψήφιους ακριβώς όπως πουλά αγαθά μέσω τηλεοπτικών διαφημίσεων». (Συνέντευξη του Νόαμ Τσόμσκι στην εφ. «Πολίτης» της Κύπρου 2.11.2008)
Αυτή έβλεπε έναν μαύρο υποψήφιο που μπορούσε να αλλάξει την ζωή του εγγονού της. «Τώρα μπορώ να του πω, ότι αν δουλέψει σκληρά μπορεί να πετύχει. Ούτε καν το χρώμα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο για να κάνει αυτό που θέλει να κάνει». Προφανώς δεν είχε ακούσει τον κ. Νόαμ Τσόμσκι για να κατανοήσει ότι το χάρισμα του εκλεκτού της Μπαράκ Ομπάμα -που πιθανώς να βγάλει από το γκέτο τον εγγονό της- είναι επικίνδυνο. «Το πιο επικίνδυνο πράγμα στην πολιτική είναι κάποιος με χαρισματική προσωπικότητα. Καλύτερα να έχεις έναν μέτριο, βαρετό ηγέτη, τον οποίο ο κόσμος δεν θα στηρίζει τυφλά, θα τον κριτικάρει. Πιστεύω ότι αν οι ΗΠΑ είχαν χαρισματικό ηγέτη, ο κόσμος θα είχε σοβαρό πρόβλημα!» (Συνέντευξη στην «Καθημερινή» 26.10.2008)
Εκείνη δεν ήξερε από πολιτική για να κατανοήσει τον περασμένο Σεπτέμβριο ότι η επιλογή της Σάρα Πέιλιν ως υποψήφιας «είναι ιδανική… έχει όλα τα σωστά χαρακτηριστικά. Μια μάνα πέντε παιδιών, που το ένα πηγαίνει στο Ιράκ (στις 11 Σεπτεμβρίου, και ένα άλλο έχει σύνδρομο Down). Στέκεται στο πλευρό της εγκύου κόρης της και απορρίπτει επί της αρχής τους τις αμβλώσεις. Κυνηγά και ψαρεύει. Παίζει μπάσκετ…» (Νόαμ Τσόμσκι στον Χρόνη Πολυχρονίου. «Ελευθεροτυπία» 17.9.2008)
Αυτή έβλεπε στη δύση τής ζωής της το όνειρο εκατομμυρίων μαύρων να γίνεται πραγματικότητα και δεν εκτίμησε το γεγονός ότι «η εκστρατεία του Μακέιν ήταν τουλάχιστον τίμια όταν ανήγγειλε πως τα πολιτικά ζητήματα δεν θα ήταν σημαντικά στην εκστρατεία, παρά μόνο οι προβαλλόμενες προσωπικότητες.» (Νόαμ Τσόμσκι, «Πολίτης» ό.π.)
Σ’ αυτήν την «επικίνδυνη προβαλλόμενη προσωπικότητα» η γηραιά αφροαμερικανίδα έβλεπε μια αχτίδα φωτός για τον εγγονό της. Εχει την ελπίδα ότι κι αυτός θα προσπαθήσει. Οτι θα παλέψει. Οτι, δεν θα παγώσει από την υποψία που καλλιεργεί η κυνική αριστερά ότι ο Ομπάμα είναι απλώς ο εκπρόσωπος μίας από τις «δύο κλίκες που εκπροσωπούν τον επιχειρηματικό κόσμο των ΗΠΑ και εκφράζουν πολύ πιο δεξιές απόψεις απ’ ό,τι το εκλογικό σώμα.» (Νόαμ Τσόμσκι εφ. «Πολίτης» ό.π.)
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 5.11.2008
