Κουβέντα να γίνεται

Είναι αδηφάγος ο τηλεοπτικός χρόνος. Καταβροχθίζει υπολήψεις, σκέψεις, την ίδια τη λογική. Τούτες τις μέρες ζούμε ένα από τα πολλά τηλεοπτικά δράματα, που θα μπορούσε να ονομαστεί το «σύνδρομο της Πυθίας». Δεκάδες επιστήμονες παρελαύνουν στα τηλεοπτικά πλατό για να πουν «ήξεις αφήξεις»: μπορεί να γίνει μεγάλος σεισμός, μπορεί και όχι· μπορεί η σεισμική ακολουθία να εκτονωθεί, μπορεί και να ενταθεί.

Με δέλεαρ τη δημοσιότητα υποσκάπτεται το κύρος της επιστημονικής μεθόδου, αφού ουδείς δηλώνει κατηγορηματικώς: «Δεν ξέρουμε αν θα γίνει μεγάλος ή μικρός σεισμός. Η επιστήμη δεν έχει καταφέρει την πρόβλεψη. Παρακολουθούμε για να μαζέψουμε στοιχεία και από αυτά τα στοιχεία μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον να βρούμε πώς προβλέπονται οι σεισμοί».

Χειρότερα είναι τα πράγματα στις αποκαλούμενες «πολιτικές» συζητήσεις. Λέμε «αποκαλούμενες», διότι δεν κουβεντιάζονται θέματα πολιτικής, αλλά τα «σου ‘πα, μου ‘πες» της πολιτικής σκηνής. Ερωτώνται και ξαναρωτώνται τα στελέχη των κομμάτων για τα ίδια, με την ελπίδα ότι κάποιος θα πει κάτι που θα παρεξηγηθεί και αυτό μετά θα γίνει viral· όχι μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και στα παραδοσιακά που θεωρούνται πιο σοβαρά.

Για παράδειγμα, τον τελευταίο καιρό όλα τα ΜΜΕ έχουν ένα καημό. Είναι αντίστροφος από εκείνον που είχαν παλιότερα, όταν «ένα φάντασμα πλανιόταν πάνω από το πολιτικό σύστημα, το φάντασμα της συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ». Αρκούσε μια θολή αποστροφή ενός στελέχους των δύο κομμάτων προς την κατεύθυνση της συνεργασίας για να αρχίσουν οι θρήνοι. Ωιμέ! Χάνεται η Πατρίς. Θα συνεργαστούν οι δραχμιστές με τους ευρωπαϊστές, ο Πολάκης με τη Διαμαντοπούλου, οι απόγονοι του Σημίτη με τα τέκνα του Τσίπρα, «ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά, ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη, κι η παρθένα με τον σατανά», που ‘λεγε κι ο Νιόνιος.

Πριν από μία εβδομάδα άλλαξε το αφήγημα. «Μα είναι αντι-πολίτευση αυτή που έχουμε; Δεν μπορούν να συνεννοηθούν ούτε στα βασικά;», ακούμε δεξιά και (πρώην) αριστερά. Πρόταση μομφής εδώ και τώρα, λέει ο Φάμελλος, αργότερα αποκρίνεται ο Ανδρουλάκης· προκαταρκτική για τον Χρήστο Τριαντόπουλο θέλει η αξιωματική αντιπολίτευση, αργότερα αποφαίνεται η Ολγα Γεροβασίλη· Λούκα Κατσέλη προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, Τάσο Γιαννίτση το ΠΑΣΟΚ. Κουβέντα να γίνεται…

Τα παραπάνω, βεβαίως, βολεύουν τον καλολαδωμένο (και με τις δύο έννοιες) επικοινωνιακό μηχανισμό της κυβέρνησης, ο οποίος πράγματι κάνει εξαιρετικό παιγνίδι. Αλλά αν δούμε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης, τα ΜΜΕ βρίσκονται στον πάτο της εμπιστοσύνης των πολιτών. Εκεί μαζί με την κυβέρνηση, τη Βουλή, τη Δικαιοσύνη…