Ουδείς περίμενε –ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση, ούτε τα ΜΜΕ– το μέγεθος των συγκεντρώσεων της περασμένης Κυριακής (26.1.2025). Κι όμως δημιούργησαν πολιτικές εξελίξεις που κλόνισαν την κυβέρνηση. Το Μαξίμου έτρεξε άρον άρον να κανονίσει έκτακτη τηλεοπτική συνέντευξη του πρωθυπουργού, η οποία έβγαλε ειδήσεις, με πρώτη την παραδοχή του λάθους του για πιθανώς εμπρηστικό φορτίο στην εμπορική αμαξοστοιχία. Να θυμίσουμε ότι πριν από δύο χρόνια ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης ορκιζόταν ότι «γνωρίζουμε πια με βεβαιότητα. Γνωρίζουμε ακριβώς τι μετέφερε το εμπορικό τρένο. Δεν υπήρχε τίποτα εύφλεκτο» (Alpha, 21.3.2023).
«Κάτι στ’ αλήθεια συμβαίνει εδώ», που τραγουδούσε και ο Νιόνιος, κάτι δυνατό όσο και σιωπηλό. Για να έχουμε τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις της περασμένης εβδομάδας, δεν χρειάστηκαν ύβρεις και κραυγές. Δεν σηκώθηκαν κρεμάλες στην πλατεία Συντάγματος. Ουδείς φώναξε «να καεί, να καεί (…) η Βουλή». Κανείς δεν επιχείρησε να μπουκάρει στον Ναό της Δημοκρατίας. Για την ακρίβεια, όλοι οι διαδηλωτές στάθηκαν έξω από τον φραγμό της Αστυνομίας, ο οποίος έκλεινε ολόκληρο το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου.
Οι συγκεντρώσεις της περασμένης Κυριακής δείχνουν ότι οι ευπρεπείς δημοκρατικές αντιδράσεις σε κυβερνητικά πεπραγμένα ή παραλείψεις φέρνουν πολιτικά αποτελέσματα, ίσως καλύτερα από εκείνα των ακροδεξιών ή ακροαριστερών χαχόλων που σπάνε, βρίζουν, προπηλακίζουν. Η κοινωνία των πολιτών που οργανώνεται έχει δύναμη να προκαλέσει πολιτικές εξελίξεις, με άγνωστο προς το παρόν τελικό αποτέλεσμα. Αυτό πρέπει να αποτελέσει μάθημα για εκείνους τους κομματικούς ινστρούχτορες που θεωρούν ότι μόνο μια σύγκρουση δημιουργεί θέαμα, και ως εκ τούτου την προσοχή των ΜΜΕ.
Αναφερόμαστε σε εκείνους που αφιονίζουν τα πλήθη, οδηγούν τους πιο θερμόαιμους σε συγκρούσεις, η ΕΛ.ΑΣ. (με τη γνωστή της… λεπτότητα) τις γενικεύει και στο τέλος ουδείς θυμάται τα αιτήματα των διαδηλωτών, αφού όλοι είναι αφοσιωμένοι στο θέαμα της φωτιάς και των δακρυγόνων.
Αντιθέτως, οι υποκινητές των διαμαρτυριών της περασμένης Κυριακής, οι συγγενείς των θυμάτων, δεν βρίζουν, δεν καταριούνται, δεν ζητούν θανατικές ποινές. Απαιτούν μόνο τα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματά τους με λιτό τρόπο, σαν το λευκό πλακάτ που κρατούσε η κ. Μαρία Καρυστιανού· είχε μία λέξη μοναχά, «Δικαιοσύνη», και ζωγραφισμένη μια σιδηροδρομική γραμμή. Δεν θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση, ούτε καν τον καπιταλισμό, απλώς μόνο ρωτούν και οι ερωτήσεις τους στριμώχνουν την κυβέρνηση. Ολοι έχουμε να μάθουμε πολλά από αυτή την πολιτική στάση…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 1.2.2025