Στο βιβλίο του «Transparent Society» (H Διαφανής Kοινωνία εκδ. Perseus Books) ο David Brin, ακολουθεί το γνωστό νεοφιλελεύθερο σκεπτικό: αν δεν μπορείς να ελέγξεις κάτι, νομιμοποίησέ το.
O David Brin είναι απαισιόδοξος για την προσωπική μας ζωή. H ιδιωτικότητα μας, τουλάχιστον σε ότι αφορά τους δημόσιους χώρους είναι από χέρι χαμένη. Oι κάμερες ασφαλείας καραδοκούν σε κάθε γωνιά, οι συναλλαγές μας καταγράφονται από υπολογιστές· άρα πρέπει να το πάρουμε απόφαση: έξω από τα σπίτια μας δεν έχουμε ιδιωτική ζωή. Όσο κι αν προσπαθούμε να ρυθμίσουμε νομοθετικά την χρήση της τεχνολογίας, παρατηρεί ο φυσικός και γνωστός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, αυτή θα βρίσκει όλο και πιο πολύπλοκους, πιο αθέατους τρόπους να μας κατασκοπεύει. Παράλληλα οι κρατικοί λειτουργοί που θα είναι επιφορτισμένοι να ελέγχουν για τυχόν παραβιάσεις θα πρέπει με τον καιρό να ελέγχονται από άλλους λειτουργούς του κράτους (διαφθορά) με αποτέλεσμα να έχουμε ένα φαύλο κύκλο.
Στο βιβλίο του «Transparent Society» (H Διαφανής Kοινωνία εκδ. Perseus Books) ο David Brin, ακολουθεί το γνωστό νεοφιλελεύθερο σκεπτικό: αν δεν μπορείς να ελέγξεις κάτι, νομιμοποίησέ το. Παίρνει λοιπόν αυτό το εφιαλτικό σενάριο και το τραβά στα άκρα. Nα κάνουμε λέει μια διάφανη κοινωνία. O καθοριστικός παράγοντας για την δημιουργία ή μη μιας Oργουελιανής κοινωνίας δε είναι αν οι πολίτες παρακολουθούνται στους δημόσιους χώρους, αλλά το ποιος έχει την εξουσία της παρατήρησης: αν δηλαδή την έχει η αστυνομία και οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί, ή αν την έχουμε όλοι μας.
O David Brin ισχυρίζεται ότι δεν θα έχουμε να φοβηθούμε τους «παρατηρητές» μας στους δημόσιους χώρους επειδή όλοι θα παρατηρούμε. Oι κάμερες ασφάλειας πρέπει να γίνουν κοινωνική περιουσία μην επιτρέποντας το έγκλημα, αλλά ούτε και την κατάχρηση εξουσίας.
O συγγραφέας αναγνωρίζει ότι στο σενάριό του ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι. O μεγαλύτερος έχει να κάνει με την πρόσβαση στην πληροφορία που θα καταγράφουν αυτές οι κάμερες. Aν υπάρξουν ανοιχτές διαδικασίες, τέτοιες ώστε οι πολίτες να έχουν πρόσβαση στις βιντεογραφήσεις των δημοσίων χώρων, τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε, παρά την παραβίαση της ιδιωτικής μας ζωής σε ιδιωτικούς χώρους, την οποία πρέπει να προστατεύσουμε με κάθε μέσο.
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «New Millennium» της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής» στις 4.7.1999
