Ο Bob Kerrey ήταν το πρότυπο του αμερικανικού ονείρου. Παρασημοφορημένος με την ανώτατη διάκριση στον πόλεμο του Βιετνάμ. Καλός οικογενειάρχης και άμεμπτος πολιτικός. Ξεκίνησε από κυβερνήτης της Πολιτείας Νεμπράσκα. Έγινε Γερουσιαστής το 1988 και το 1992 διεκδικούσε το χρίσμα των Δημοκρατικών για την προεδρία, χρίσμα που τελικά δόθηκε στον Bill Clinton.
Το περίεργο στην όλη ιστορία είναι πως αυτός ο άνθρωπος που έφτασε δύο βήματα πριν τον Λευκό Οίκο μπόρεσε να κρατήσει μυστικό ένα τεράστιο μελάνωμα στην προσωπική του ιστορία. Σε μια χώρα και σε μια εποχή που τα ΜΜΕ διυλίζουν και τον κώνωπα στην ιστορία των πολιτικών τους, πυροβολούν τους υποψήφιους για τη Βουλή για το παραμικρό τους παράπτωμα ο Bob Kerrey κατόρθωσε να κρύψει την συμμετοχή του σε ένα έγκλημα πολέμου. Τον Απρίλιο του 2001 έκπληκτοι οι Αμερικανοί μάθαιναν από το περιοδικό «New York Times Magazine» και την εκπομπή «60 minutes» ότι στις 25 Φεβρουαρίου του 1969 ο λοχαγός Kerrey – ως επικεφαλής επταμελούς ομάδας των ειδικών δυνάμεων του Ναυτικού – είχε διατάξει και είχε συμμετάσχει στην εν ψυχρώ εκτέλεση δώδεκα αμάχων, ανδρών, γυναικών και παιδιών. Μεταξύ τους υπήρχε κι ένα βρέφος. Η σφαγή του Θαν Πονγκ δεν ήταν η μόνη που τα αμερικανικά στρατεύματα έκαναν στο Βιετνάμ. Ήταν όμως εκείνη στην οποία πρωταγωνίστησε ένας παρ’ ολίγον πρόεδρος των ΗΠΑ.
Ο ίδιος ο Kerrey προσπάθησε, στην εκπομπή «60 minutes» να μειώσει την ζημιά λέγοντας πως δεν αντελήφθη θανάτους αμάχων και αν σκοτώθηκαν κάποιοι ήταν γιατί βρέθηκαν ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά. Όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε γιατί όλα τα πτώματα βρέθηκαν συγκεντρωμένα σε ένα μέρος, ο πρώην γερουσιαστής προτίμησε την σιωπή.
Μίλησε όμως ένας συμπολεμιστής του, που συμμετείχε στις διαβόητες ομάδες SEAL που στόχο είχαν το ξεκαθάρισμα επιλεγμένων στόχων σε χωριά που υποπτευόταν ότι υπήρχαν συμπαθούντες των Βιετκόνγκ. Ο Gerhard Klann, έδωσε λεπτομέρειες πως ο Kerrey κρατούσε κλειστό το στόμα ενός γέροντα για να τον αποτελειώσει ο Klann. Βιετναμέζοι χωρικοί που είχαν κρυφτεί στα όρια του χωριού δικαίωσαν τις περιγραφές του ομολογήσαντος την σφαγή.
Το ερώτημα για το Columbia Journalism Review είναι πως μπόρεσε να κρατηθεί μυστική μια τόσο μεγάλη είδηση. «Οι πολιτικοί», γράφει, «έγιναν ο αγαπημένος στόχος που πυροβολούν ομαδόν οι δημοσιογράφοι». Απίθανες λεπτομέρειες για το παρελθόν των πολιτικών έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Από την εισπνοή μαριχουάνας του Μπιλ Κλίντον, μέχρι το γεγονός ότι ο Αλ Γκορ είχε χρηματίσει δικηγόρος βιομηχανιών τσιγάρων, μέχρι τη λούφα που έκανε στην Εθνοφυλακή ο νυν πρόεδρος Τζορτζ Μπους, όλα κάποια στιγμή βγήκαν στο φως. Το έγκλημα του Kerrey γιατί έμεινε κρυφό;
Πέρα από μια μελανή σελίδα που υπήρξε στην ιστορία του Newsweek (είχε τα πρώτα στοιχεία του ρεπορτάζ από το 1998 και τα έθαψε) η συγκάλυψη των εγκλημάτων πολέμου του Kerrey δεν πρέπει να γίνει μια σκοτεινή θεωρία συνωμοσίας. Εξ’ άλλου πολύ πιο ισχυροί πολιτικοί βρέθηκαν στις δαγκάνες του Τύπου και τελικά καταστράφηκαν. Για τον Christopher Hanson, καθηγητή δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ η αλήθεια άργησε να βγει διότι υπήρξε μια εξαιρετική συγκυρία. Κανείς δημοσιογράφος δεν θα μπορούσε ποτέ να πιστέψει ότι ο αξιαγάπητος, και πρόσχαρος Bob Kerrey θα μπορούσε να είναι εγκληματίας πολέμου. Οι πολιτικοί ρεπόρτερ ανεξαρτήτως Μέσου και πολιτικής απόχρωσης τον λάτρευαν. Τον θεωρούσαν κάτι «γνήσιο» στην πολιτική, ξέχωρο από τα κατασκευάσματα των opinion makers. Ο χωλός, λόγω τραύματος στο Βιετνάμ, γερουσιαστής είχε την συμπάθεια όλων. Ήταν ένας αυθεντικός ήρωας με «βάθος και τιμιότητα που τον κάνουν ξεχωριστό», όπως είχαν γράψει παλιότερα οι Los Angeles Times. Ήταν ο «Τέλειος Γερουσιαστής», όπως έγραψε η έγκυρη επιθεώρηση New Republic. Ήταν επίσης φιλελεύθερος (δηλαδή Αριστερός για τα αμερικανικά πρότυπα) Δημοκρατικός και ταυτόχρονα ήρωας του Βιετνάμ. Μοναδικός συνδυασμός για μια κοινωνία στην οποία οι πληγές του πολέμου δεν έκλεισαν ακόμη. Ο Bob Kerrey φάνηκε ως ο ιδανικός πολιτικός να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ εκείνων που υποστήριξαν ή πολέμησαν στο Βιετνάμ κι εκείνων που αντιτάχθηκαν στον μακρό αυτό πόλεμο. Ήταν κατά τους Los Angeles Times (10 Φεβρουαρίου 1992) «ένας ήρωας … που όταν γύρισε από τον πόλεμο του Βιετνάμ στους δρόμους της Φιλαδέλφεια, το μόνο καλωσόρισμα που δέχτηκε ήταν από άγνωστους που τον αποκαλούσαν φονιά βρεφών». Κανείς όμως το 1992 δεν πίστευε ότι ο αξιότιμος γερουσιαστής Bob Kerrey μπορούσε να είναι πραγματικός φονιάς βρεφών…
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο New Millennium της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής» στις 5.8.2001
