Η εχθρότητα με την οποία αντιπολιτεύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ κόστισε πολλά στον τόπο. Η χώρα δεν κερδίζει τίποτε από την αντιπαλότητα αυτού του τύπου, έστω κι αν έχει αντίστροφο πρόσημο.
Η Δημοκρατία, όμως, δεν είναι καβγάς γειτονιάς. Δημιουργήθηκε για να αντιπαρατίθενται θέσεις αντί των ανθρώπων. Βεβαίως και δεν πρέπει να ξεχάσουμε τα έργα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα τους κόψουμε και την καλημέρα. Αλλιώς, δεν θα έπρεπε να πηγαίνει ουδείς αντιπολιτευόμενος στη Βουλή· για όλους έχουν πει ένα κακό λόγο οι κυβερνώντες.
Ο κ. Νίκος Μαραντζίδης ξεκίνησε μια μεγάλη συζήτηση για το πόσο άλλαξε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το 2015. Η αλήθεια είναι ότι αλλάζει. Από ένα ριζοσπαστικό κόμμα γίνεται ένας παλαιοκομματικός πολιτικός σχηματισμός. Αλλά ακόμη κι αν δεν αλλάζει, υπάρχει μια εκλεγμένη κυβέρνηση του τόπου. Οι «υγειονομικές ζώνες» γύρω της, που προκρίνουν κάποιοι, δεν ταιριάζουν στη Δημοκρατία.
Οφείλουμε, λοιπόν, να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα. Η μνήμη πρέπει να είναι σύμβουλος, αλλά όχι οδηγός. Η προηγούμενη εμπειρία πρέπει να μας κάνει επιφυλακτικούς, άλλα όχι άκαμπτους. Να στηλιτεύουμε τα κακώς κείμενα της κυβέρνησης και να χειροκροτάμε τα ορθολογικά. Ετσι κι αλλιώς, για όσους νιώθουν έντονη την ανάγκη να αντιπολιτευθούν, είναι πολλά τα πρώτα και ελάχιστα τα δεύτερα. Η αντιπολίτευση πρέπει να είναι επί του πραγματικού και ουχί επί των εικαζόμενων προθέσεων. Στο κάτω κάτω της γραφής, λίγο αφορά τον πολίτη αν ο κ. Πάνος Σκουρλέτης πρότεινε το ανοσιούργημα για την Τοπική Αυτοδιοίκηση επειδή οι συνδυασμοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν στους δήμους μοίρα. Περισσότερο αφορά τους πολίτες το γεγονός ότι μετά το 2019 δεν θα έχουν δήμαρχο για να λύνει προβλήματα. Και ναι μεν πρέπει να ειπωθεί ότι η διαπραγμάτευση με τα πουκάμισα έξω στοίχισε στον τόπο 80-200 δισ., αλλά αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι τα βήματα και τα μέτρα θεραπείας εκείνης της καταστροφικής πολιτικής επιλογής.
Η εχθρότητα με την οποία αντιπολιτεύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ κόστισε πολλά στον τόπο. Οχι μόνο λεφτά ή το τρίτο και αχρείαστο μνημόνιο. Δυστυχώς, εκχυδάισε τόσο την πολιτική αντιπαράθεση σε σημείο που καμιά χυδαιότητα δεν κάνει πλέον εντύπωση. Η χώρα δεν κερδίζει τίποτε από την αντιπαλότητα αυτού του τύπου, έστω κι αν έχει αντίστροφο πρόσημο. Σε τέτοιες καταστάσεις κερδίζουν μόνο κάτι μίμοι που, όπως έλεγε και ο Διονύσης Σαββόπουλος, «στα ρεζιλίκια μας τοκίζοντας ποτέ κανείς δεν χάνει».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 12.5.2018