Η αριστερή συντήρηση ντύνει πάντα την αντίδρασή της με μεγάλες λέξεις.
Τα απλοϊκά μυαλά, εμείς οι «Σιμπλίσιους» της πολιτικής, αδυνατούμε να καταλάβουμε γιατί γίνεται τέτοιος χαμός εντός του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα της εκλογής αρχηγού από τη βάση. Ισχυριζόμαστε ότι η διαδικασία δεν είναι η ουσία της πολιτικής.
Προφανώς δεν έχουμε ενσυναίσθηση για να μπούμε στη θέση των στελεχών της αριστερής πτέρυγας. Ξεχνούμε πως αυτοί είναι άνθρωποι που μεγάλωσαν πολιτικώς υπό δύο συνθήκες. Είχαν ένα απόλυτο δόγμα να πιστέψουν και συνεπώς στο μόνο που μπορούσαν να αντιπαρατεθούν ήταν επί της διαδικασίας. Δεύτερον, έχουν προϊστορία από την εποχή που κέρδιζαν τις φοιτητικές συνελεύσεις συζητώντας τις ανθυπολεπτομέρειες του καταστατικού. Πώς να χαραμίσουν τόση εμπειρία;
Η αριστερή συντήρηση ντύνει πάντα την αντίδρασή της με μεγάλες λέξεις. Αν ψηφίσει η βάση, λένε, «θα αλλάξει η ιδεολογική φυσιογνωμία του κόμματος». Περίεργο, διότι στην κάλπη δεν θα αναμετρηθούν ιδεολογικές προτάσεις. Αρχηγός και Κεντρική Επιτροπή θα εκλεγούν. Αλλά ακόμη κι αν υπάρχει ο φόβος ότι θα αλλάξει η φυσιογνωμία, αυτό σημαίνει ότι η υπάρχουσα φυσιογνωμία δεν ανταποκρίνεται στη θέληση όσων απευθύνεται, δηλαδή ούτε καν στα μέλη του κόμματος. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, υπάρχουν δύο δρόμοι για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρώτος είναι να μην αλλάξει η φυσιογνωμία και να φύγουν τα μέλη και ο δεύτερος να αλλάξει η ιεραρχία και να μείνουν τα μέλη. Το πρώτο δεν αποτελεί πρόβλημα για όσους κρατούν τις λενινιστικές διδαχές σαν κουσούρι στη σκέψη τους. Μετά την «επανάσταση» ένα θα είναι το κόμμα, επομένως τα μέλη δεν θα έχουν πού να πάνε. Αν δεν έχουμε σοβιετία, η «αστική Δημοκρατία» είναι γαλαντόμος. Το κόμμα μπορεί να μείνει μικρό, αλλά θα είναι αρκετά μεγάλο ώστε να πληρώνει από τις κρατικές επιδοτήσεις μισθούς κομματικών στελεχών, για να κουβεντιάζουν «την αληθινή φυσιογνωμία του κόμματος».
Υπάρχει και ένας ισχυρισμός, ακόμη πιο προσβλητικός για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Η εκλογή από τη βάση, λένε, θα μετατρέψει τις κομματικές διαδικασίες σε «πασαρέλα». Θα ευνοηθούν οι «σταρ». Η αλήθεια είναι πως αυτό αποτελεί υποπροϊόν κάθε μαζικής διαδικασίας. Το βλέπουμε στις εθνικές εκλογές. Αλλά δεν ξέρουμε αν έμεινε κανένας σταρ μετά την αποχώρηση του κ. Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος –παρεμπιπτόντως– δεν εξελέγη αλλά αναδείχθηκε από την υπάρχουσα δομή του κόμματος.
Το βασικότερο όμως είναι η ύβρις της λεγόμενης «πρωτοπορίας». Κάποια στελέχη της υπάρχουσας… φυσιογνωμίας –«των γραφειοκρατών η φάρα», που ‘λεγε η Μαρία Δημητριάδη– ξέρουν καλύτερα ασχέτως τι πιστεύουν τα μέλη…