Χωρίς το πρώτο φίλτρο των εισαγγελικών αρχών, δημιουργείται η «κακή σχέση της ελληνικής Δικαιοσύνης με τον χρόνο».
Είναι ωραίο να έχει κάποιος εξουσία και δη δικαστική. Ενας λειτουργός της Θέμιδoς μπορεί να μη διαβάζει εφημερίδες ή βιβλία για την οικονομική κατάσταση της χώρας και τα μνημόνια, αλλά να καλεί διαπρεπείς καθηγητές στο γραφείο του να του τα εξηγήσουν.
Αυτή είναι η πιο αθώα εκδοχή ενός –κατεπείγοντος μάλιστα– εγγράφου που έφτασε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο από το Πταισματοδικείο Αθηνών και το οποίο αναφέρει: «Ενεργούντες προκαταρκτική εξέταση, σύμφωνα με την υπ’ αριθμόν Α18-1803 Α18-2124 παραγγελία του εισαγγελέα Πρωτοδικών Αγρινίου, παρακαλούμε να μας γνωστοποιήσετε ονοματεπώνυμα καθηγητών του πανεπιστημίου σας προκειμένου να κληθούν και να εξεταστούν ως μάρτυρες σχετικά με την οικονομική κατάσταση και τα μνημόνια».
Υπάρχει όμως η χειρότερη –και πιο πιθανή– εκδοχή για τη σύνταξη αυτού του εγγράφου. Πιθανότατα κάποιος δικομανής έκανε μήνυση κατά γνωστών (ή και κατ’ αγνώστων) για την «οικονομική κατάσταση και τα μνημόνια», ο δε αρμόδιος εισαγγελέας, αντί να τη θέσει στο αρχείο, την παρέπεμψε στο ακροατήριο. Δεν είναι, εξάλλου, η πρώτη φορά που εξωφρενικές μηνύσεις φτάνουν στα δικαστήρια ταλαιπωρώντας πολίτες και εξουθενώνοντας τη Δικαιοσύνη. Ο βουλευτής της Ν.Δ. και αναπληρωτής καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου και της Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Αγγελος Συρίγος μπήκε πρόσφατα στα γρανάζια των άσκοπων δικαστικών διώξεων. Οπως ιστορεί ο ίδιος, «πριν από λίγες ημέρες κάποιος πολίτης εθίγη διότι στον δημόσιο λόγο μου χρησιμοποίησα για τους κατοίκους του γειτονικού μας κράτους τον όρο “Σκοπιανοί” και υπέβαλε μήνυση. Η μήνυση έπρεπε να είχε τεθεί αμέσως στο αρχείο από τον εισαγγελέα ως προφανώς αβάσιμη στην ουσία της (άρθρο 51 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας). Το γεγονός ότι ο εισαγγελέας προχώρησε τις διαδικασίες δείχνει πόσο έκθετοι είναι οι Ελληνες πολίτες από δικομανείς είτε εξ επαγγέλματος είτε εξ ιδεοληψιών» (Τα Νέα 12.9.2019).
Κάπως έτσι λοιπόν, χωρίς το πρώτο φίλτρο των εισαγγελικών αρχών, δημιουργείται η «κακή σχέση της ελληνικής Δικαιοσύνης με τον χρόνο», που έλεγε και ο κ. Παναγιώτης Πικραμμένος. «Ο χρόνος εκδίκασης δικαστικών υποθέσεων στην Ελλάδα, εξαιρουμένων των ποινικών υποθέσεων, ήταν το 2013 κατά μέσον όρο 510 ημέρες» και μετά τρία μνημόνια παραμένει στα ίδια επίπεδα. Κι αυτό δεν οφείλεται στη θρυλούμενη «δικομανία των Ελλήνων». Το 2010 –τελευταία χρονιά που η χώρα μας έστειλε στοιχεία στην αρμόδια διεύθυνση της Επιτροπής– οι μη ποινικές υποθέσεις που έφτασαν σε δίκη ήταν 5/100 κατοίκους, κάτω του μέσου όρου της Ε.Ε., 5,5/100 κατοίκους (EU Justice scoreboard 2019).
Αυτό δεν σημαίνει ότι λείπουν από τη χώρα οι δικομανείς, αλλά το πρόβλημα έγκειται στο ότι κάποιοι καλούν καθηγητές να καταθέσουν ακόμη και για την «οικονομική κατάσταση της χώρας».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 13.9.2019