Aν στα μαύρα χρόνια της Δεξιάς οι αγωνιστές αθωώθηκαν, κατά την «πρώτη φορά Αριστερά» μπορεί να τους εκδικαστεί και καμιά σύνταξη αντιστασιακού.
Αν κάποιος υπουργός της επάρατης Δεξιάς ή του τρισκατάρατου ΠΑΣΟΚ έλεγε το παραμικρό για κάποια επικείμενη δίκη, άπαντες οι τάχαμου αριστεροί θα έσχιζαν τα ιμάτιά τους για την «ιταμή παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης». Μπορεί να είχαν και δίκιο αφού η εκτελεστική εξουσία, έστω και διά της τεθλασμένης, επηρεάζει την επαγγελματική ανέλιξη των δικαστών.
Αυτό όμως που είναι έγκλημα καθοσιώσεως για τους γαλάζιους και πράσινους υπουργούς αποτελεί καθήκον για τους επαναστατημένους υπουργούς. Ετσι, ως μη όφειλε, ο ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας Τάσος Κουράκης παρενέβη στο έργο της Δικαιοσύνης δηλώνοντας «εκφράζω την αλληλεγγύη μου στον δάσκαλο Θανάση Αγαπητό και στους δημοτικούς υπαλλήλους Σαράντη Αρβανίτη και Θωμά Κυρατζόπουλο, οι οποίοι δικάζονται στις 6 Φεβρουαρίου μετά την έφεση που άσκησε ο εισαγγελέας, αν και είχαν αθωωθεί πανηγυρικά στην πρώτη δίκη, στην οποία αποδείχτηκε πως η δίωξή τους έγινε μόνο επειδή συμμετείχαν σε κινητοποίηση εργαζομένων στη Θεσσαλονίκη κατά των μνημονιακών πολιτικών, των απολύσεων και της διαθεσιμότητας».
Να θυμίσουμε λιγάκι την ιστορία από παλαιότερα άρθρα: τον Νοέμβριο του 2012 είδαμε στις τηλεοράσεις μια αγέλη συνδικαλιστών να ορμάει στον μεσήλικο Γερμανό πρόξενο στη Θεσσαλονίκη. Ο κ. Βόλφγκανγκ Χέσλερ Ομπερμάιερ δεν είχε κάνει κάτι για να προκαλέσει τη «δίκαιη οργή» των συνδικαλιστών. Επεσε θύμα επίθεσης για τον ίδιο λόγο που μαχαιρώνονται οι Πακιστανοί στην Αθήνα: λόγω καταγωγής και ιδιότητας. Η παρέμβαση της Αστυνομίας τον έσωσε από τα χειρότερα· έφαγε μόνο δύο γροθιές στην πλάτη κι έναν καφέ στο κεφάλι. Από το βίντεο που προβλήθηκε στις τηλεοράσεις, η ΕΛ.ΑΣ. ταυτοποίησε τρία άτομα για την επίθεση. Εναν συνδικαλιστή εκπαιδευτικό (που προφανώς περνούσε… τυχαία από εκεί) και δύο δημοτικούς υπαλλήλους. Συνελήφθησαν και ύστερα από πολλές αναβολές δικάστηκαν.
Ενας κατηγορούμενος είπε στην απολογία του ότι δεν χτύπησε τον πρόξενο, αλλά έχοντας υψωμένη τη γροθιά του για να διαμαρτυρηθεί, έπεσε πάνω του χωρίς να προλάβει να ανοίξει τη γροθιά του και τον χτύπησε δύο φορές. Ο άλλος υποστήριξε πως ο καφές έφυγε από το χέρι του, όταν τον έσπρωξαν άλλοι διαδηλωτές. Ο πρόεδρος του δικαστηρίου δέχτηκε ως αληθή όσα αποτυπώθηκαν στο βίντεο, αλλά το δικαστήριο έκρινε αθώους τους κατηγορούμενους διότι («Εθνος» 29.11.2012) «για το αδίκημα της διατάραξης κοινής ειρήνης οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν διότι η επίθεση εκδηλώθηκε προσωπικά σε συγκεκριμένο άτομο και όχι μαζικά… Για την άσκηση παράνομης βίας, το δικαστήριο έκρινε ότι δεν αποτράπηκε η είσοδος του προξένου στη ΔΕΘ» και αθώωσε τους κατηγορούμενους. Για την κατηγορία της απόπειρας πρόκλησης επικίνδυνης σωματικής βλάβης, ο πρόεδρος του δικαστηρίου αποφάνθηκε ότι «δεν φαίνονται τα αντικείμενα που πετάχτηκαν και αν μπορούσαν να προκαλέσουν επικίνδυνη βλάβη».
Συνεπώς με ασφάλεια μπορούμε να πούμε ότι αν στα μαύρα χρόνια της Δεξιάς οι αγωνιστές αθωώθηκαν, κατά την «πρώτη φορά Αριστερά» μπορεί να τους εκδικαστεί και καμιά σύνταξη αντιστασιακού. Εξάλλου θα προβλέπεται, μετά τις βαθιές νομοθετικές παρεμβάσεις που ανακοινώνει ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δημήτρης Στρατούλης. Κι αν δεν προβλέπεται, θα πει κάτι στους δικαστές ο κ. Κουράκης.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 4.2.2015