Η Ελλάδα που φοβάται («αντιστέκεται», το ονομάτισαν οι αριστεριστές) συρρικνώνεται ταχύτατα. Η Αριστερή δαιμονοποίηση κάθε διεθνούς θεσμού -φυσικά μόνο εκείνων που δεν ανήκαν στο ανατολικό μπλοκ- υποχωρεί σε βαθμό γραφικότητας.
Η ευχάριστη έκπληξη ήταν το γεγονός πως οι δημοσκόποι της MRB μέτρησαν τον βαθμό εμπιστοσύνης του ελληνικού κοινού για κάποιους υπερεθνικούς θεσμούς. Κατ’ αρχήν τα αποτελέσματα: 62% των Ελλήνων εμπιστεύονται την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο το 46,7% το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Το 44,7% εμπιστεύεται την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ μόνο το 41,6% την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τέλος, 40,9% εμπιστεύεται τον ΟΗΕ. Και η έκπληξη των εκπλήξεων: υπάρχει ένα ποσοστό 26,9% που εμπιστεύεται το ΝΑΤΟ!
Το ευτύχημα είναι ότι η παραπάνω δημοσκόπηση έγινε φέτος, αφού προηγήθηκαν τρία Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και αρκετά δισεκατομμύρια ευρωπαϊκών επιδοτήσεων στους αγρότες. Αν κάποιος είχε την φαεινή ιδέα να ρωτήσει τα ίδια πράγματα το 1980 – τότε που αν θυμάστε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ (ήταν) το ίδιο συνδικάτο» – σίγουρα ο βαθμός εμπιστοσύνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήταν πολύ χαμηλότερος από το 26,5%. Χειρότερα: Αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν τόοοοσο δημοκράτης ώστε να λάμβανε υπόψη του τις δημοσκοπήσεις, τώρα θα παρακαλούσαμε μαζί με την Τουρκία να πάρουμε ημερομηνία όχι ένταξης, αλλά έναρξης των διαπραγματεύσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι ένα χρόνο μετά την υπογραφή της ιστορικής για τον τόπο συμφωνίας, οι βασικές δυνάμεις που ήταν ενάντια στην «ΕΟΚ των μονοπωλίων», δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ, προτιμήθηκαν από το 60% του εκλογικού σώματος.
Το δεύτερο που πρέπει να παρατηρήσει κανείς είναι η διαφορά στο βαθμό εμπιστοσύνης μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που φτάνει τις 17,5 ποσοστιαίες μονάδες. Αυτό σε κάποια άλλη χώρα θα μπορούσε να εξηγηθεί με την απέχθεια που πρέπει να τρέφουν οι πολίτες απέναντι στις γραφειοκρατίες – αφού η Επιτροπή είναι η γραφειοκρατική ενσάρκωση του ευρωπαϊκού οράματος – αλλά αν συνυπολογίσουμε την λατρεία που τρέφει ο μέσος συμπολίτης προς το ελληνικό δημόσιο η διαφορά μάλλον σε ανεπαρκή βαθμό ενημέρωσης πρέπει να αποδοθεί.
Το τρίτο που πρέπει να παρατηρήσουμε είναι ο υψηλός βαθμός εμπιστοσύνης στο ΝΑΤΟ. Φτάνει το 26,9%! Αυξήθηκε δηλαδή κατά 23 ποσοστιαίες μονάδες μέσα σε 3,5 χρόνια. Το 1999 μόνο 3% ενέκρινε τη δραστηριότητά του, όταν κατ’ εντολή του ΟΗΕ βομβάρδιζε (ή καλύτερα: βομβαρδίζαμε) την Γιουγκοσλαβία. Προφανώς η πλημμυρίδα των πρώην κομμουνιστικών (και αεί σλαβικών χωρών, π.χ. Σλοβενία, Σλοβακία, Βουλγαρία) οι οποίες πανηγύρισαν μόλις μπήκαν στην «ιμπεριαλιστική Ατλαντική Συμμαχία» να άλλαξαν λίγο τη στάση μας απέναντι στη «φονική μηχανή των ιμπεριαλιστών», μέρος της οποίας υπήρξαμε από το 1952.
Η δημοσκόπηση έχει ενθαρρυντικά μηνύματα. Η Ελλάδα που φοβάται («αντιστέκεται», το ονομάτισαν οι αριστεριστές) συρρικνώνεται ταχύτατα. Η Αριστερή δαιμονοποίηση κάθε διεθνούς θεσμού -φυσικά μόνο εκείνων που δεν ανήκαν στο ανατολικό μπλοκ- υποχωρεί σε βαθμό γραφικότητας. (Θυμάστε τους είκοσι εφέτες που «αποφάσισαν» ότι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δεν … νομιμοποιείται;) Η κατασυκοφάντηση κάθε έκφανσης της παγκοσμιότητας (που δεν φέρει την σφραγίδα του Αριστερού διεθνισμού) παύει να έχει αποτελέσματα. Η Ελλάδα δείχνει να καταλαβαίνει ότι ανήκει στη Δύση. Κάποια στιγμή μπορεί να νιώσει κι ευγνωμοσύνη για κείνους που την ενέταξαν σ’ αυτή…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» της Κυριακής στις 8.12.2002
