Από το να αφήσει κάποιος ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρχουν στην Ελλάδα πυρήνες της Αλ Κάιντα, μέχρι το συμπέρασμα μερικών δελτίων ειδήσεων ότι η Ελλάδα αποτελεί πλέον στόχο της Αλ Κάιντα απέχει έτη φωτός.
Εδώ που τα λέμε τα πράγματα θα ήταν πολύ ανησυχητικά αν ο πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής κ. Τσαρλς Ρις απαντούσε κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχουν εν υπνώσει πυρήνες της Αλ Κάιντα στην Ελλάδα. Κι αυτό γιατί μια τέτοια κατηγορηματική άρνηση θα σήμαινε ότι οι υπηρεσίες του (με ή χωρίς τη βοήθεια των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών) είχαν ελέγξει όλους όσους ζουν στη χώρα και είχαν φτάσει στο συμπέρασμα ότι ουδείς εκ των νόμιμων ή παράνομων κατοίκων αυτής μπορεί να είναι νυν ή μελλοντικός μαχητής της Αλ Κάιντα.
Πριν μέρες, λοιπόν, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ συνάντησε κάποιους Έλληνες δημοσιογράφους για καφέ και για κουβέντα. Μια από τις πρώτες ερωτήσεις που του έγιναν είναι αν εκτιμά ότι και στη χώρα μας υπάρχουν εν υπνώσει πυρήνες της Αλ Κάιντα. Με δεδομένη τη μανία καταδίωξης που κατέχει πλέον τους Αμερικανούς αξιωματούχους (έχετε δει πώς μετακινείται ο πρέσβης των ΗΠΑ; Το Χόλιγουντ υστερεί σε θεατρικότητα) και με δεδομένο ότι βλέπουν δάκτυλο της Αλ Κάιντα ακόμη και στην κρεβατοκάμαρά τους, θα ήταν πολύ παράδοξο αν ο κ. Ρις διέψευδε κατηγορηματικά την πιθανότητα ύπαρξης φανατικών ισλαμοφασιστών στη χώρα.
Αλλά και χωρίς την προαναφερθείσα μανία καταδίωξης που ταλαιπωρεί εσχάτως τους Αμερικανούς, κάθε νουνεχής άνθρωπος αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο. «Δεν γνωρίζω, αλλά είναι πιθανό», αποτελεί την πολιτικά ορθή απάντηση σε τέτοιου τύπου ερωτήματα.
Από το να αφήσει όμως κάποιος ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρχουν στην Ελλάδα πυρήνες της Αλ Κάιντα, μέχρι το συμπέρασμα μερικών δελτίων ειδήσεων ότι η Ελλάδα αποτελεί πλέον στόχο της Αλ Κάιντα απέχει έτη φωτός. Θυμίζει το λογικό σόφισμα του παρελθόντος «το μπουζούκι είναι όργανο, ο αστυνομικός είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι».
Κανείς δεν ξέρει αν η Ελλάδα αποτελεί στόχο των «τρελών του Θεού». Κανείς δεν γνωρίζει αν αυτοί οι παράφρονες έχουν στόχους ή στα πλαίσια της αυτοοργάνωσης των πυρήνων τους χτυπούν εκεί που τους έρχεται πιο βολικά. Η Ελλάδα στάθηκε μέχρι σήμερα τυχερή. Το ίδιο και η Γερμανία, όπου ως γνωστόν δυτικοφασίστες καίνε τους μουσουλμάνους μετανάστες. Η ιστορία με τις καλοκαιρινές απαγωγές των Πακιστανών μεταναστών πρέπει να μας κάνει περισσότερο προσεκτικούς από το παρελθόν (η είδηση μεταδόθηκε σε όλο τον ισλαμικό κόσμο), αλλά πάλι αυτό δεν είναι επαρκής λόγος για να υπάρξει επιχείρηση στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχει κανείς λόγος πανικού, αλλά πάντα υπάρχει λόγος επαγρύπνησης. Το πρόβλημα μας είναι πως δεν κατανοούμε σε βάθος τα αίτια και τους μηχανισμούς της ισλαμοφασιστικής απειλής. Το ίδιο πρόβλημα έχει και η Δύση στο σύνολό της. Οι περισπούδαστες δηλώσεις του τζούνιορ Μπους είναι για εσωτερική κατανάλωση. Όποιος δει Αμερικανούς αξιωματούχους να καταθέτουν στο Κογκρέσο για την ισλαμική τρομοκρατία ένα πράγμα θα καταλάβει: οι τύποι δεν ξέρουν τι τους γίνεται και φοβούνται ότι τους ξημερώνει. Δεν μπορεί να τους πάρει κανείς στα σοβαρά.
Μέχρι αν καταλάβουμε λοιπόν τους μηχανισμούς της ισλαμικής απειλής καλά είναι να προσέχουμε. Χωρίς, όμως, να γινόμαστε υστερικοί…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 17.1.2006
