Η Ελλάδα είναι πάντα έτοιμη σε μια αναθεώρηση να υιοθετήσει τις προηγούμενες απόψεις των φιλελευθέρων, αυτές που τότε λοιδορούσε, είτε ως ανάλγητες είτε ως ανεφάρμοστες.
Λένε πως οι στρατηγοί είναι πάντα έτοιμοι να πολεμήσουν ένα προηγούμενο πόλεμο. Το ίδιο συμβαίνει και με την Ελλάδα. Είναι πάντα έτοιμη σε μια αναθεώρηση να υιοθετήσει τις προηγούμενες απόψεις των φιλελευθέρων, αυτές που τότε λοιδορούσε, είτε ως ανάλγητες είτε ως ανεφάρμοστες. Έτσι, με υστέρηση δέκα τουλάχιστον χρόνων, θεωρείται πολύ φυσικό να δημιουργηθούν μη κρατικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα και παρά αυτές τις διαβόητες ιδιαιτερότητες της χώρας μπορούμε να συζητάμε για μερική άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο.
Στη συζήτηση για την αναθεώρηση οι δύο ανεξάρτητοι και φιλελεύθεροι βουλευτές άρχισαν ήδη να καταθέτουν προτάσεις. Ο κ. Στέφανος Μάνος παρατήρησε πως «στο Ευρωσύνταγμα γίνονται 37 αναφορές στις έννοιες ανταγωνισμός και ανταγωνιστικότητα. Στο δικό μας Σύνταγμα, αντιθέτως, η έννοια ανταγωνισμός δεν υπάρχει. Στην Ευρώπη ο ανταγωνισμός είναι θεμέλιο της οικονομίας. Στην Ελλάδα, θεμέλιο της οικονομίας είναι το κράτος. Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι ουραγός σε όλα δεν είναι άσχετο με το Σύνταγμα. Γι’ αυτό η Αναθεώρηση δεν πρέπει να αφεθεί μόνο στα χέρια της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Η Αναθεώρηση είναι ίσως η ευκαιρία να εκδηλωθούν όσοι πολίτες κατανοούν πόσο βλαβερός είναι ο κρατισμός/αυταρχισμός της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Η ευκαιρία να διεκδικήσουν τη θέση τους στο ελληνικό πολιτικό τοπίο».
Ο κ. Ανδρέας Ανδριανόπουλος καταθέτει με ερώτηση προς τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο συγκεκριμένη πρόταση για να περιληφθεί στο νέο Σύνταγμα. Γράφει ο κ. Ανδριανόπουλος: «Μέσα στα πλαίσια των διακηρυγμένων προθέσεων της κυβέρνησης να εκσυγχρονίσει τη δημόσια διοίκηση, να θέσει φραγμό στις αλόγιστές της σπατάλες αλλά και να περιορίσει το δημόσιο τομέα στις απόλυτα απαραίτητες λειτουργίες του η επικείμενη αναθεώρηση του συντάγματος προσφέρει μια σειρά από μοναδικές ευκαιρίες. Αν καθορισθεί μέσα στο Συνταγματικό Χάρτη πως ορισμένες δημόσιες δραστηριότητες οφείλουν να υπακούουν σε συγκεκριμένους κανόνες αξιολόγησης και πως κάποιες δραστηριότητες θα πρέπει να καταργούνται εφ’ όσον δεν εκπληρώνουν τους σκοπούς για τους οποίους τέθηκαν τότε το επίπεδο της δημόσιας γραφειοκρατίας θα βελτιωθεί αισθητά, ενώ οι δημόσιες δαπάνες θα περιορισθούν και θα εκλογικευθούν.
Ερωτάται λοιπόν ο Υπουργός αρμόδιος για την Δημόσια Διοίκηση αν προτίθεται να εντάξει στις προς αναθεώρηση διατάξεις του Συν/τος ή, έστω, στη χειρότερη περίπτωση, να ρυθμίσει νομοθετικά τα ακόλουθα:
Α. Κάθε πρωτοβουλία ίδρυσης καινούργιων δημόσιων φορέων να περιλαμβάνει σαφή «κριτήρια αποτυχίας» (ύψος δαπανών, αριθμό υπαλλήλων, συγκεκριμένα χρονικά περιθώρια εκπλήρωσης στόχων) με την «παραβίαση» των οποίων ο φορέας να οδηγείται σε διάλυση.
Β. Κάθε νέος φορέας που εκπληρώνει τον στόχο για τον οποίο ιδρύεται (λ.χ. πλήρης ενεργειακή ασφάλεια, ολοκλήρωση κάποιου έργου, αντιμετώπιση κάποιας έκτακτης κρίσης για την οποία ιδρύθηκε κ.λπ.) να προβλέπεται η άμεση διάλυσή του.
Γ. Να αξιολογούνται όλα τα ιδρύματα, οργανισμοί, φορείς, εταιρείες του Δημοσίου, ινστιτούτα και άλλες ανεξάρτητες ή αυτόνομες υπηρεσίες με βάση την αιτιολογική βάση της ίδρυσής τους. Και στην περίπτωση που οι σκοποί για τους οποίους ιδρύθηκαν δεν έχουν ή δεν μπορούν να εκπληρωθούν να προβλέπεται η διάλυσή τους».
Αυτές είναι (προς το παρόν) οι προτάσεις των φιλελευθέρων της Βουλής. Οι Αριστεροί (κάθε κόμματος) παρακαλούνται να αρχίσουν σύντομα το βρίσιμο, ώστε αφού ξεπεράσουμε αυτό το νηπιακό στάδιο να ακολουθήσει η συζήτηση επί της ουσίας (όπου διάφοροι θα ισχυριστούν: «εγώ ήμουν πάντα υπέρ της ένταξης της ανταγωνιστικότητας στο Σύνταγμα») και στην επόμενη αναθεώρηση (δεν θα αργήσει!) σε καμιά δεκαριά χρόνια να τις υιοθετήσουμε…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 18.1.2006
