Aν στο μικροπολιτικό όφελος (που εκ των πραγμάτων προσφέρει η σπατάλη), προστεθεί και πολιτικό κόστος, τότε σίγουρα κάθε πολιτικός θα πράξει το σωστό.
Και όμως! Μέσα στον ορυμαγδό των κακών ειδήσεων υπάρχουν και κάποια καλά νέα. Αυτά είναι τα εξωφρενικά νέα. Δεν είναι ευφυολόγημα, αλλά είναι σίγουρο ότι ουδείς γραφειοκράτης του ΔΝΤ μπορούσε να φανταστεί ότι η ελληνική Βουλή θα πλήρωνε 50.000 ευρώ (ολογράφως: πενήντα χιλιάδες ευρώ) κάθε μήνα για να νοικιάζει ένα μαγαζί. Είναι σίγουρο ότι οι δυτικόφρονες απεσταλμένοι νόμιζαν ότι ήρθαν σε μια περίπου δυτική χώρα, στην οποία η δημοκρατία εξασφάλιζε ότι σπατάλες αυτού του τύπου δεν θα μπορούσαν ούτε καν να συζητηθούν, πόσω δε μάλλον να περάσουν. Εξεπλάγησαν μεν από τον 13ο και 14ο μισθό -το δήλωναν οι ίδιοι στις συνεντεύξεις των= αλλά δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι οι υπάλληλοι της Βουλής θα έπαιρναν 15ο και 16ο μισθό επειδή έτσι θεσπίστηκε στον μεσοπόλεμο.
Το αστείο είναι ότι ο πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτρης Σιούφας θεωρεί το μίσθωμα των 50.000 ευρώ/ανά μήνα επιτυχία. Τον Νοέμβριο καμάρωνε στη Βουλή ότι «αναδιαπραγματευτήκαμε το μίσθωμα του εκθετηρίου της Μητροπόλεως, με τη διοίκηση της ΔΕΗ, επιτυγχάνοντας μείωση συνολικά κατά 252.000 ευρώ, ήτοι κατά 30%». Δηλαδή το μίσθωμα μέχρι την επιτυχή αναδιαπραγμάτευση ήταν 70.000 ευρώ τον μήνα!
Τα εξωφρενικά νέα δεν τελειώνουν εδώ. Σύμφωνα με το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της χθεσινής «Καθημερινής» (12.5.2010) υπάρχουν και άλλα «περίεργα κτίρια». «Ενα εξ αυτών… είναι και εκείνο που βρίσκεται στον αριθμό 23 της Φιλελλήνων. «Πρόκειται για ένα διατηρητέο κτίριο με συνολική επιφάνεια 1.500 τ. μ., που προβλέπεται να χρησιμοποιηθεί ως πινακοθήκη, εντευκτήριο και γραφεία τέως βουλευτών, ευρωβουλευτών και υπαλλήλων», διαβάζουμε σε επίσημο έγγραφο της Βουλής των Ελλήνων. Για το συγκεκριμένο κτίριο, λοιπόν, διαβάζουμε στον τελευταίο προϋπολογισμό ότι δεσμεύεται κονδύλι ύψους 180.000 ευρώ «για την ανακαίνισή του», καθώς και άλλες 165.000 ευρώ ως αμοιβή φυσικών προσώπων για «την εκπόνηση μελέτης ανακαίνισης» του ιδίου κτιρίου! Στον προϋπολογισμό του 2009 είχαν εγγραφεί για το ίδιο κτίριο άλλες 150.000 ευρώ. Συνολικά, δηλαδή, και μόνο μέσα σε δύο χρόνια: 495.000 ευρώ!
Με άλλα λόγια, εμείς οι φορολογούμενοι δεν πληρώνουμε μόνο τους νυν τριακόσιους, δεν προσλαμβάναμε τα ανίψια τους εκτός ΑΣΕΠ στις υπηρεσίες της Βουλής, πληρώνουμε κι εντευκτήριο (!) για τους τέως βουλευτές, ευρωβουλευτές και υπάλληλους!
Αν το καλοσκεφτούμε, αυτά τα εξωφρενικά νέα είναι καλά νέα. Κι αυτό γιατί πρώτη φορά γίνονται ειδήσεις. Για πρώτη φορά τα προσέχουμε, για πρώτη φορά οι πολίτες εξεγείρονται κατά της απίστευτης σπατάλης στο Δημόσιο. Η οικονομική κατάσταση δεν δημιουργεί μόνο το «κίνημα των αποδείξεων», θα φτιάξει κι ένα «κίνημα κατά της σπατάλης».
Το άλλο καλό αυτής της υπόθεσης είναι ότι η επίτευξη του προγράμματος σταθεροποίησης της οικονομίας μπορεί να είναι πιο εύκολη υπόθεση απ’ όσο φαντάζονται η Ε. Ε. και το ΔΝΤ. Τέτοιες υποθέσεις σπατάλης είναι διάσπαρτες σε χιλιάδες κωδικούς του προϋπολογισμού. Αν τους ψάξουμε και τους βρούμε και αν υπάρχει ο κοινωνικός έλεγχος για να απαλειφθούν, τότε θα εκπλήξουμε θετικά τους δανειστές μας και η πίεση θα μειωθεί. Με άλλα λόγια, αν στο μικροπολιτικό όφελος (που εκ των πραγμάτων προσφέρει η σπατάλη), υπάρξει και πολιτικό κόστος, τότε σίγουρα κάθε πολιτικός θα πράξει το σωστό.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 13.5.2010