Πέρα από τα παλαιοπασοκικά δάκρυα η συμβολή κάποιων στελεχών του ΠΑΣΟΚ στο δημόσιο διάλογο είναι μηδενική. Δεν αρθρώνουν μια στοιχειώδη πρόταση για το τι πρέπει να γίνει.
«Αν είσαι μάνα και πονείς, πες μας τι θέλει ο Βερελής»
(παράφραση του γνωστού στιχουργήματος που έγραψε η Ελένη Βλάχου για τον κ. Αναστάσιο Πεπονή)
Είχε μια διπλή ατυχία ο κ. Σημίτης ως πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Και η ατυχία του είχε να κάνει με τα στελέχη του. Από τη μια υπήρχε το παλαιολιθικό ΠΑΣΟΚ με όλες τις τριτοδρομικές και τριτοκοσμικές εμμονές του και από την άλλη ο κύκλος των εκσυγχρονιστών, πολλοί από τους οποίους δεν ήταν παρά καριερίστες της πολιτικής. Είδαν το τρένο του σημιτικού εκσυγχρονισμού και από νωρίς έκοψαν εισιτήριο για την πρώτη θέση. Το καβαλίκεψαν με ύφος χιλίων καρδιναλίων, μα τελικώς τους ξέρασε η κοινωνία. Ουδείς θέλει πλέον ν’ ακούσει γι’ αυτούς, αλλά εκείνοι επιμένουν να κάνουν ντόρο. Θόρυβο στη νεοελληνική…
Τελευταία, ο ντόρος που παράγουν έχει να κάνει με τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης. Φόρεσαν το παλιό ΠΑΣΟΚικό προσωπείο του «φίλου των συνδικαλιστών» κι άρχισαν να κλαψουρίζουν δεξιά κι αριστερά για την επέλαση του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα. Πέρα από τα παλαιοπασοκικά δάκρυά τους όμως η συμβολή τους στο δημόσιο διάλογο είναι μηδενική. Δεν αρθρώνουν μια στοιχειώδη πρόταση για το τι πρέπει να γίνει.
Για παράδειγμα, ο επί πολλά έτη αποτυχημένος υπουργός του ΠΑΣΟΚ κ. Χρήστος Βερελής (δικό του έργο είναι το φέσι των πολλών δισ. της «Ολυμπιακής») δήλωσε χθες στην κρατική ραδιοφωνία ότι «ο κ. Μάνος και ο κ. Ανδριανόπουλος έχουν τις θέσεις τους… το ΠΑΣΟΚ σήμερα οφείλει για να αυτοπροστατευτεί να έχει μια σαφέστατη διαχωριστική γραμμή και απ’ αυτές τις απόψεις και απ’ αυτές τις πρακτικές». (Η συνέντευξη εδώ)
Εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε πως πιθανότατα είναι η πρώτη φορά που προτείνεται να προστατευτεί ένα κόμμα από τη σκέψη. Όποιες κι αν είναι οι προτάσεις που εκφέρουν οι δύο φιλελεύθεροι και ανεξάρτητοι βουλευτές. (Κάποιος μπορεί να πει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει πάρει διαζύγιο από τη σκέψη εδώ και χρόνια. Σωστό κι αυτό!).
Συνεπώς, αν ο κ. Βερελής θέλει να τραβήξει διαχωριστικές γραμμές θα πρέπει χωρίσει το κενό του ΠΑΣΟΚ από κάποιες (έστω απεχθείς για τους παλαιοπασόκους) προτάσεις. Διότι αν διαβάσει κανείς την τρισέλιδη απομαγνητοφώνηση της συνέντευξής του στη ΝΕΤ 105,8 θα διαπιστώσει πως είναι το πιο κενό πράγμα στην ιστορία, αν εξαιρέσουμε την υπουργική του θητεία.
Υπάρχει ένας κύκλος χαμένων εκσυγχρονιστών που απαρτίζεται από ανθρώπους, οι οποίοι νιώθουν πως έχουν παραγκωνιστεί από το κόμμα τους. Ανθρώπινο είναι: τόσα χρόνια κυκλοφορούσαν με Μερσεντές και τώρα γίνονται μονόστηλο στις τοπικές εφημερίδες της περιοχής τους. Το πρόβλημά τους όμως δεν είναι πως έχουν παραγκωνιστεί από το κόμμα τους, αλλά έχουν απαξιωθεί στα μάτια της κοινωνίας. Κάποιες φορές άδικα, τις περισσότερες δίκαια. Τώρα ελπίζουν πως αναπαράγοντας την παλιοπασοκική μιζέρια θα τους προσέξουμε. Εντάξει, το κάναμε. Τώρα μπορούμε να συνεχίζουμε να συζητάμε επί της ουσίας χωρίς άλλες παρεμβολές;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 20.7.2005
