Αν πρέπει να μας θλίβει κάτι από τις «εργασίες» που διακινεί ο Αρχιεπίσκοπος είναι μόνο το επίπεδό τους. Δυστυχώς οι απόψεις που διακινεί ο κ. Χριστόδουλος είναι γνήσιες ρωμαίικες μπούρδες.
Και καλά! Να ανησυχήσουμε από την πολιτικολογία του Αρχιεπισκόπου. Από το γεγονός ότι ενάντια στην παρακαταθήκη του ιδρυτή της Χριστιανικής Θρησκείας ασχολείται διαρκώς με τα του Καίσαρος και όλο και λιγότερο με τα του Θεού. Να στεναχωρηθούμε για τον διχασμό του πληρώματος της εκκλησίας σε ΠΑΣΟΚους και άλλους. Να καταδικάσουμε τη διακίνηση συκοφαντιών κατά ενός πρώην πρωθυπουργού και του νυν αρχηγού της αντιπολίτευσης. (σ.σ.: ας μην επιχαίρουν κάποιοι της εδώ πλευράς. Αύριο μπορεί να κάνει το ίδιο και για τον κ. Κώστα Καραμανλή)
Να προβληματιστούμε για όλα αυτά, αλλά… Στάθηκε κανείς στο επίπεδο της ανάλυσης που γίνεται στις εργασίες τις οποίες διακινεί ο Αρχιεπίσκοπος; Πρόσεξε κάποιος τα επιχειρήματα που έχουν, επιχειρήματα τα οποία πλέον δεν μπορούν να σταθούν με αξιώσεις ούτε σε καφενέ της περιφέρειας;
Σε ανύποπτο χρόνο γράφαμε από τούτη εδώ τη στήλη ότι «ο κ. Χριστόδουλος ως Έλλην πολίτης έχει ιερό εκ του Συντάγματος δικαίωμα να λέει ευθαρσώς την άποψή του. Είτε αυτή η άποψη είναι αρεστή σε κάποιους, είτε όχι. Αυτή η άποψη δεν είναι θέσφατο. Κρίνεται. Κάποιοι μπορούν να πουν “μπράβο” και κάποιοι άλλοι “έχετε άδικο μακαριώτατε”. Ούτε το ένα πρέπει να είναι κολάσιμο ούτε το άλλο. Αντιθέτως, ανεπίτρεπτο είναι είτε να αφαιρείται από τον κ. Χριστόδουλο το δικαίωμα στην άποψη είτε να αφαιρεί ο κ. Χριστόδουλος το δικαίωμα να κρίνουν κάποιοι τις απόψεις του». («Οι κρίνοντες και οι κρίσεις» Απογραφές 17.10.2002).
Με δεδομένο λοιπόν το ιερό δικαίωμα και του κ. Αρχιεπισκόπου, αλλά και ημών των Ελλήνων πολιτών, να εκφράζουμε τη γνώμη μας και να κρίνουμε, πρέπει ευθαρσώς να πούμε ότι οι απόψεις που διακινεί ο κ. Χριστόδουλος είναι γνήσιες ρωμαίικες μπούρδες. Με το συμπάθιο, αλλά δεν είναι οι Έλληνες «μπουνταλάδες», όπως πιστεύει ο ανώνυμος συνεργάτης του. Δεν είναι «ο Έλλην παρορμητικός και ευκολόπιστος», ο οποίος μάλιστα «συνεγείρεται από την υποκριτική δεινότητα του ανατολίτη γείτονά του», όπως αναφέρεται στο κείμενο που κυκλοφορεί ο κ. Χριστόδουλος.
Κατ’ αρχήν η θέση αυτή μας προσβάλλει άπαντες. Δηλαδή, σ’ αυτή τη χώρα υπάρχει ένας έξυπνος άνθρωπος (κι αυτός έτυχε να είναι συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου) και όλοι εμείς οι υπόλοιποι είμαστε αφελείς και παρορμητικοί;
Και άντε, ας πιστέψουμε ότι ο πρώην πρωθυπουργός και ο νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι (όπως θέλουν οι συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου) «νεοεποχικοί» -ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Ο πρωθυπουργός κ. Κώστας Καραμανλής που στηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας τι είναι; «Παρορμητικός και ευκολόπιστος»;
Τέλος, ας μην μιλήσουμε για τη γλώσσα που χρησιμοποιεί ο ανώνυμος συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου με εκφράσεις του στιλ «ο διαμπερής του χρόνου (sic) εθνικός ποιητής», ή «η Ιστορία όχι απλώς επαναλαμβάνεται, αλλά σε κάθε επανάληψή της οι συνέπειες για τον Ελληνισμό είναι καταστρεπτικότερες, παίρνοντας τη μορφή σαρωτικών τουρκικών “τσουνάμι” (sic) επί του σώματος του Ελληνισμού (sic), που μονίμως επανεμφανίζονται υπό το (παρ)-ελκυστικό (sic) όνομα της “ελληνοτουρκικής φιλίας”».
Αν πρέπει να μας θλίβει κάτι από τις «εργασίες» που διακινεί ο Αρχιεπίσκοπος είναι μόνο το επίπεδό τους. Οι πομφόλυγες που εκστομίζονται και δυστυχώς διακινούνται προς διαφώτιση! Έχοντας δε ως δεδομένο ότι αυτές οι «εργασίες» εστάλησαν από τον κ. Χριστόδουλο σε εγγράμματους ανθρώπους (αρχιερείς και πολιτικούς) ένα ερώτημα απομένει. Υπήρξε κάποιος αποδέκτης που να του επίστρεψε τα πολυσέλιδα αυτά κείμενα με ένα σημείωμα του στιλ: «πες στους συνεργάτες σου να μάθουν πρώτα γράμματα και μετά να μας διαφωτίσουν»;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 19.7.2005
