Η ασφαλιστική μεταρρύθμιση απαιτεί τη σύμπραξη των κοινωνικών εταίρων. Και η σύμπραξη θέλει καλούς λογαριασμούς. Ας ξεκινήσουν από αυτούς λοιπόν…
Το μεγαλύτερο όπλο στην πολιτική είναι η αξιοπιστία. Ειδικά όταν απαιτείται κοινωνική συναίνεση για τη λύση προβλημάτων, όπως είναι το ασφαλιστικό. Ολοι ξέρουμε ότι σε αυτό το ζήτημα έχει τεράστια φόρτιση και γι’ αυτό οι χειρισμοί πρέπει να είναι εξαιρετικά λεπτοί και απολύτως καθαροί. Τα πάντα πρέπει να γίνουν διάφανα και χωρίς δεύτερες σκέψεις και κυρίως χωρίς παράπλευρες διευθετήσεις.
Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν γίνονται έτσι. Η κυβέρνηση αντί να προσανατολιστεί στη μεταρρύθμιση, αντί να δώσει όλα τα εχέγγυα για μια δίκαιη λύση του ασφαλιστικού, επιχειρεί να πληρώσει άλλα γραμμάτια και δη προς την αρχιεπισκοπή.
Ενώ λοιπόν αυτόν τον καιρό όλοι καλούμαστε να συζητήσουμε το ασφαλιστικό, μια τροπολογία στο σχέδιο νόμου για τη «Σύσταση της “Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης Α.Ε.”» πρέπει να μας κάνει εξαιρετικά επιφυλακτικούς. Η τροπολογία προβλέπει την ενσωμάτωση του Ταμείου των Κληρικών (ΤΠΟΕΚΕ) στο ταμείο των δημοσίων υπαλλήλων (ΤΠΔΥ). Αξιέπαινος πρωτοβουλία η οποία έπρεπε να είχε αναληφθεί πριν χρόνια, αλλά η εφαρμογή της πάσχει. Σύμφωνα με έκθεση της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής η ένταξη του Ταμείου Κληρικών στο Ταμείο Δημοσίων Υπαλλήλων έπρεπε να συνοδεύεται από το σύνολο της περιουσίας του πρώτου. «Αντίθετα», αναφέρει η έκθεση, «αφαιρείται από ένα ούτως ή άλλως προβληματικό Ταμείο σημαντικό τμήμα της ακίνητης περιουσίας του και μεταβιβάζεται στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, ενώ ένα άλλο τμήμα στο Δημόσιο…»
Από την άλλη δημιουργείται μια τρύπα τριών (τουλάχιστον) εκατομμυρίων ευρώ ετησίως στο Ταμείο των Δημοσίων Υπαλλήλων. Στην κοστολόγηση του νομοσχεδίου που συνοδεύει την τροπολογία φαίνεται καθαρά ότι το ταμείο θα επιβαρυνθεί κατ’ έτος με 15 εκατομμύρια ευρώ για εφάπαξ των κληρικών, ενώ θα πάρει έσοδα από το ΤΠΟΕΚΕ μόνο 12 εκατομμύρια.
Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι μόνο ότι διά τέτοιων ρυθμίσεων συνενώνονται μόνο τα χρέη των ταμείων. Είναι επίσης ότι νομιμοποιεί τους εχθρούς κάθε ασφαλιστικής μεταρρύθμισης να υψώνουν κραυγές. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Λαφαζάνης κατήγγειλε την κυβέρνηση ότι «σε συμπαιγνία με την Ιεραρχία της Εκκλησίας χαρίζει εις βάρος του εφημεριακού κλήρου την τεράστια ακίνητη περιουσία του Ταμείου τους στην Αρχιεπισκοπή και το παραδίδει (το Ταμείο) προβληματικό στο Δημόσιο», ενώ πρόσθεσε ότι «μέχρι τώρα τα ασφαλιστικά ταμεία τα καταλήστευαν οι ιδιώτες και τώρα η Αρχιεπισκοπή».
Η ασφαλιστική μεταρρύθμιση απαιτεί τη σύμπραξη των κοινωνικών εταίρων. Και η σύμπραξη θέλει καλούς λογαριασμούς. Ας ξεκινήσουν από αυτούς λοιπόν…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 19.10.2007
