Σε ένα σύστημα επιδοτούμενου καπιταλισμού, οι «λαοί των ΠΑΕ» έχουν μεγαλύτερη ανταλλακτική αξία, από τη μεγάλη μάζα των φιλάθλων.
Σε μια καπιταλιστική οικονομία οι ιδιοκτήτες των Ποδοσφαιρικών Ανωνύμων Εταιρειών (ΠΑΕ) θα έκαναν τα πάντα για την μεγιστοποίηση των εσόδων τους. Θα φρόντιζαν να προσφέρουν οι ομάδες το καλύτερο θέαμα, ώστε να προσελκύσουν περισσότερους πελάτες. Θα πρόσεχαν να μην παρεισφρέουν στις κερκίδες των χούλιγκαν που διώχνουν τους νοικοκυραίους. Θα φρόντιζαν να έχουν και τακτοποιημένα λογιστικά, όπως κάθε επιχείρηση που δεν θέλει να χρεοκοπήσει. Στην Ελλάδα αντιθέτως βλέπουμε τους επιχειρηματίες του ποδοσφαίρου να λειτουργούν ενάντια στον νόμο του κέρδους (των). Πράττουν ενάντια στα συμφέροντά τους. Επιδοτούν συντροφιές χούλιγκαν (εμφανίζονται με διάφορα ονόματα: θύρες, σύλλογοι «φιλάθλων» κ. λπ.) οι οποίοι δεν πληρώνουν εισιτήρια, διώχνοντας τους νοικοκυραίους οι οποίοι πληρώνουν εισιτήρια. Συντηρούν «στρατούς» που αμαυρώνουν το brand name της εταιρείας των, αντί να παλεύουν με νύχια και με δόντια για να προστατεύσουν, το όνομα της ομάδας.
Παράλογος καπιταλισμός, α λα ελληνικά; Οχι. Επιδοτούμενος καπιταλισμός. Κακά τα ψέματα. Πέρα από ελάχιστους ρομαντικούς, όσοι ανακατεύονται με το ποδόσφαιρο δεν επιχειρούν. Πιέζουν την εκάστοτε κυβέρνηση για ωφελήματα, είτε της ΠΑΕ που διοικούν είτε άλλων επιχειρήσεων που λάθρα βιούν.
Οσο κι αν φαίνεται περίεργο οι αποφάσεις των ιδιοκτητών των ΠΑΕ είναι απολύτως ορθολογικές. Οταν ξέρουν ότι ο «λαός» της ομάδας είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για να πάρουν δουλειές από το Δημόσιο με μεγάλο συντελεστή κέρδους τότε δεν έχουν καμιά ανάγκη να μεγιστοποιήσουν τα έσοδα και τα κέρδη της ΠΑΕ. Οταν γνωρίζουν ότι οι «στρατοί» θορυβωδώς θα απαιτήσουν την επιβίωση της ομάδας (δηλαδή της Ανώνυμης Επιχείρησης) δεν πρόκειται να σκοτιστούν για ορθές επιχειρηματικές αποφάσεις. Η στρέβλωση αυτή είναι μεν ανήθικη, αλλά απολύτως λογική. Σε ένα σύστημα επιδοτούμενου καπιταλισμού, οι «λαοί των ΠΑΕ» έχουν μεγαλύτερη ανταλλακτική αξία, από τη μεγάλη μάζα των φιλάθλων. Οι θορυβώδεις φίλαθλοι φέρνουν διά της πλαγίας τα «πολλά λεφτά», όχι η μεγάλη μάζα των φιλάθλων που πληρώνουν εισιτήριο.
Οσο λοιπόν οι κυβερνήσεις ρυθμίζουν τα χρέη των ΠΑΕ, τόσο οι ιδιοκτήτες δεν πρόκειται να τα «ρυθμίσουν», επειδή η αρχική τους επιχειρηματική απόφαση δικαιώνεται. Οι τελευταίοι βρίσκονται σε θέση ισχύος με το πολιτικό σύστημα και σίγουρα χλευάζουν τις ρητορείες περί «τελευταίας ρύθμισης». Οσο οι υπουργοί διακινούν το μεγαλύτερο κομμάτι του Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος τόσο διάφοροι θα βρίσκουν τρόπους να τους πιέζουν για μεγαλύτερα κομμάτια της πίτας. Είτε τυπώνοντας χαρτί που βαφτίζεται «εφημερίδες» είτε αγοράζοντας ομάδες που θεωρούνται «ιδέες».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 20.10.2007
