Αυτή τη στιγμή όλοι κρίνονται. Και οι δημοσιογράφοι, αλλά και οι δικηγόροι. Και η Δημοκρατία, αλλά και η Αριστερά. Καλά θα κάνουμε να προσέξουμε όλοι…
Ίσως να μην το περίμενε κανείς αλλά η ιστορία της τρομοκρατίας φέρνει στο φως όλες τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας. Φέρνει στο προσκήνιο τα προβλήματα της δημοσιογραφίας (από εκβιασμούς, μέχρι λεπτά θέματα δεοντολογίας), τις δυσλειτουργίες του κράτους (από τη Ριανκούρ μέχρι τα αποτυπώματα σε προκηρύξεις του ΕΛΑ που δεν ελέγχθηκαν), τις αγκυλώσεις της Αριστεράς (από τα μαθήματα Αριστερής δημοσιογραφικής δεοντολογίας που προσέφερε -και ίσως συνεχίζει να προσφέρει- η ΕΣΗΕΑ, μέχρι το γεγονός ότι το σώμα των δημοσιογράφων δεν κατάφερε να αποκτήσει ένα μηχανισμός ξεκαθαρίσματος της ήρας από το στάρι: βλέπε την άδικη κατασυκοφάντηση της «Απογευματινής» για την υπόθεση δημοσιογράφου που εφέρετο ότι εμπλέκεται στη γιάφκα της «17Ν».)
Υπήρξαν όμως κάποιες λεπτομέρειες που πέρασαν στο ντούκου και ίσως χρήζουν έστω μιας καταγραφής. Στην τελευταία συνέντευξή που έδωσε στον κ. Μάκη Τριανταφυλλόπουλο (τρίτη; τέταρτη; Χάσαμε το λογαριασμό!) ο κ. Σάββας Ξηρός μας απεκάλυψε μια συγκλονιστική λεπτομέρεια. Ο αδελφός του και συγκρατούμενός του κ. Βασίλης Ξηρός τώρα μαθαίνει ανάγνωση! Αν σκεφθούμε πόση μελάνι χύθηκε για ανάλυση των προκηρύξεων της «17 Νοέμβρη», πόσες επιστολές δημόσια ανταλλάχθηκαν για την «πορεία του επαναστατικού κινήματος» πρέπει αβίαστα να συμπεράνουμε ότι για πρώτη φορά στην ιστορία οι τυφλοί καθοδηγούσαν τους μονόφθαλμους.
Η δεύτερη λεπτομέρεια που πρέπει να επισημάνουμε ήταν η επίθεση της κ. Κούρτοβικ στους κ.κ. Παπαχελά και Τέλλογου για το βιβλίο τους «Φάκελος 17 Νοέμβρη», που έκανε στην εκπομπή «Διαξιφισμοί» του Mega. Χίλια-δυο μπορεί να προσάψει κανείς σ’ αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο. Ο γράφων επεσήμανε μόνο ένα (τα άλλα 1001, αν υπάρχουν, ας τα ανακαλύψουν άλλοι): δεν είναι όσο αποκαλυπτικό έπρεπε: Κάποια σημεία, προφανώς υπό τον φόβο των αριστεριστών δεοντολόγων, δεν φωτίζονται επαρκώς.
Η κ. Κούρτοβικ χρησιμοποιώντας το τεκμήριο αθωότητας ακύρωσε στην ουσία όλη τη δημοσιογραφική λειτουργία. Κατά την άποψή της οι δημοσιογράφοι ή θα αποκαλύπτουν στοιχεία που ευνοούν τους πελάτες της, ή αλλιώς πρέπει να σιωπούν.
Ίσως πρέπει να ξεκαθαριστούν μερικά πράγματα: το τεκμήριο αθωότητας έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο κ. Κουφοντίνας θεωρείται αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα στοιχεία που πιθανώς αποδεικνύουν την ενοχή του είναι χωρίς αξία. Αν ήταν έτσι δεν θα είχαν αξία και στο δικαστήριο. Όλοι θα κηρυσσόταν αθώοι. Τα στοιχεία, λοιπόν, είτε είναι αληθή, είτε όχι. Αν είναι αληθή καλώς δημοσιεύτηκαν. Αν όχι, τότε πρέπει να επιπληχθούν οι δημοσιογράφοι.
Αυτή τη στιγμή όλοι κρίνονται. Και οι δημοσιογράφοι, αλλά και οι δικηγόροι. Και η Δημοκρατία, αλλά και η Αριστερά. Καλά θα κάνουμε να προσέξουμε όλοι…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 15.1.2003