Η δημόσια Παιδεία δεν κινδυνεύει από τα συνεργαζόμενα με ελληνικούς φορείς ξένα πανεπιστήμια. Κυρίως κινδυνεύει από τον χείριστο εαυτό της και από τον υπουργό που την διαφεντεύει.
Ωραίοι είναι ετούτοι! Εκεί που χρωστούν στον ελληνικό λαό για τα απερίγραπτα χάλια της δημόσιας εκπαίδευσης, τώρα ζητούν και το βόδι από τη Νέα Δημοκρατία. Περί του υπουργού επί (τρόπος του λέγειν) «Παιδείας» ο λόγος. Ο κ. Ευθυμίου έκανε προχθές μια απύθμενης θρασύτητας δήλωση. Εγκάλεσε τη Νέα Δημοκρατία «ηθικώς και πολιτικώς» (!) να τοποθετηθεί «με ένα καθαρό “ναι” ή “όχι” στην προστασία της δημόσιας εκπαίδευσης και των ελληνικών κρατικών πτυχίων».
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι απλό: αυτά τα ΠΑΣΟΚικής υφής στερεότυπα φληναφήματα («ωστόσο παραμένει, ως θέμα πολιτικής και ηθικής τάξεως…») πότε θα κραχτούν επαρκώς ώστε να μη γεμίζουν τις σελίδες των εφημερίδων; Διότι, ναι, μεν, θέση της Ν.Δ. για τα μη κρατικά πανεπιστήμια είναι πολιτικό ζήτημα. Ηθικό, όμως, θέμα από πού κι ως που;
Το δεύτερο ερώτημα είναι επί της ουσίας. Κινδυνεύει λοιπόν τόσο πολύ η δημόσια παιδεία που χρειάζεται την προστασία της Νέας Δημοκρατίας; Είναι τόσο χάλια τα ελληνικά πτυχία που φοβούνται τον ανταγωνισμό των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών; Όταν ένας υπουργός -τον οποίον, σημειωτέον, πληρώνουμε αδρά για να αναβαθμίζει τα δημόσια πανεπιστήμια- σκιάζεται από τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για την δημόσια Παιδεία.
Το τρίτο ερώτημα είναι απλό. Αν τα πτυχία των συνεργαζόμενων με ξένα Πανεπιστήμια δεν αξίζουν, ποιος ο λόγος να φοβούνται οι ασχολούμενοι με την δημόσια Παιδεία; Έτσι κι αλλιώς Πανεπιστήμια υπάρχουν πολλά. Χάρβαντ όμως ένα. Αν πάλι αυτά τα πτυχία αξίζουν τόσο ώστε να μπορούν να ανταγωνιστούν τα πτυχία π.χ. του Μετσόβειου Πολυτεχνείου, γιατί αν αποκλείονται από την αγορά εργασίας οι πτυχιούχοι αυτών των Πανεπιστημίων; Δεν θα είναι καλό για τη χώρα να έχουμε περισσότερους σοβαρούς επιστήμονες;
Αν και τούτη η στήλη φείδεται επαίνων πρέπει να σημειώσουμε ότι ο ευρωβουλευτής της Ν.Δ. κ. Κωστής Χατζηδάκης πήρε μια τολμηρή όσο και σωστή πρωτοβουλία. Εισηγήθηκε στην Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων μια τροπολογία για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η τροπολογία που εγκρίθηκε ρητά αναφέρει: «Οι τίτλοι εκπαίδευσης που εκδίδονται από εκπαιδευτικά ιδρύματα με τη μέθοδο της δικαιόχρησης, της αναγνώρισης ή της πιστοποίησης θεωρούνται ως τίτλοι εκπαίδευσης των ιδρυμάτων που εκδίδουν το σχετικό τίτλο».
Η τροπολογία λέει το αυτονόητο: αν ένα πανεπιστήμιο λογίζει κάποιον ως απόφοιτό του, πρέπει να λογίζεται ως πτυχιούχος κι από την γραφειοκρατία των χωρών μελών. Απλό, καθαρό και ξάστερο. Τόσο ξεκάθαρο, που πιθανώς να μην χρειαζόταν καν η τροπολογία. Όμως, στην χώρα της σοσιαλιστικής παρόλας τα αυτονόητα αφενός δεν είναι αυτονόητα και αφετέρου γίνονται σημαία κομματικής εκμετάλλευσης. Έτσι ο κ. Πρωτόπαπας ρώτησε ρητορικά χθες στο πρες-ρουμ: «δεν έχουν κατανοήσει τι σημαίνει δημόσια Παιδεία στην Ελλάδα;». (Σ.Σ.: Αμ, το ‘χουμε κατανοήσει όλοι οι έλληνες πολίτες κ. Πρωτόπαπα. Το πληρώνουμε, μάλιστα αδρά κάθε χρόνο και προκοπή δεν βλέπουμε).
Η κορυφαία όμως σε γελοιότητα δήλωση ανήκει στον υπουργό Παιδείας, ο οποίος μας είπε ούτε λίγο, ούτε πολύ είπε ότι τα δημόσια ΑΕΙ και ΤΕΙ (τα οποία πληρώνουμε με δισεκατομμύρια κάθε χρόνο) κινδυνεύουν από τα πτυχία των ξένων πανεπιστημίων. Βέβαια, εμείς μέχρι τώρα ξέραμε ότι τα ελληνικά ΑΕΙ κινδυνεύουν -λάθος. «Απαξιώθηκαν», είναι η σωστή λέξη- από τη διάλυση που επικρατεί εκεί μέσα, από τις χρόνιες κομματικές παρεμβάσεις, από την αδιαφορία και την ημιμάθεια πολλών από τους διδάσκοντες, από την έλλειψη κανόνων εισόδου (και περισσότερο) εξόδου, από το γενικό μπάχαλο που επικρατεί στην Παιδεία. Τα ελληνικά πτυχία απαξιώθηκαν πολύ πριν έρθουν τα ξένα πανεπιστήμια στη χώρα. Φρόντισε γι’ αυτό το ΠΑΣΟΚ και οι «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» υπουργοί του.
Η δημόσια Παιδεία δεν κινδυνεύει ούτε από τον κ. Χατζηδάκη, ούτε από τη Νέα Δημοκρατία, ούτε από τα συνεργαζόμενα με ελληνικούς φορείς ξένα πανεπιστήμια. Κυρίως κινδυνεύει από τον εαυτό της (που τώρα είναι χείριστος) και περισσότερο από τον υπουργό ο οποίος την διαφεντεύει. Αυτός, με τις τελευταίες δηλώσεις του, έδειξε ότι δεν κατανοεί το πρόβλημα. Δεν δίνει καν μάχες σοσιαλιστικής οπισθοφυλακής. Την χρησιμοποιεί για μικροκομματικούς λόγους. Κι αυτό είναι ασυγχώρητο…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 2.12.2003