Αντιθέτως από τα υποβολιμαία θρυλούμενα, η Νέα Δημοκρατία «έχει πάγκο». Και, μάλιστα, καλό…
Ψιθυρίζεται, κατά καιρούς, ότι ο κ. Κώστας Καραμανλής δεν προχωρεί σε ανασχηματισμό επειδή κατά την ποδοσφαιρική ορολογία «δεν έχει πάγκο», δεν έχει, δηλαδή, ανθρώπους να τους αναθέσει κυβερνητικά καθήκοντα. Στους διακινητές, όμως, αυτών των ψιθύρων (πολλοί είναι της αντιπολίτευσης, αλλά δεν λείπουν οι υπουργοί κι υφυπουργοί, που νιώθουν πλέον αναντικατάστατοι) τίθεται αυτομάτως ένα ερώτημα: Ο νέος υφυπουργός Οικονομικών, Αντώνης Μπέζας, πόθεν προέκυψε; Από τον ανύπαρκτο «πάγκο»;
Αντιθέτως, λοιπόν, από τα υποβολιμαία θρυλούμενα, η Νέα Δημοκρατία «έχει πάγκο». Και, μάλιστα, καλό ή έστω καλύτερο από την ενδεκάδα, που κατέβασε στο πρώτο ημίχρονο. Είναι μια γενιά νέων ανθρώπων, που ξέρουν γράμματα, έχουν ζήσει στο εξωτερικό και έχουν καταλάβει τι παίζεται στον κόσμο, αντιλαμβάνονται την πολιτική συνολικότερα από τα επιμέρους ρουσφέτια, προβληματίζονται για γενικότερα, της εκλογικής τους περιφέρειας, ζητήματα, μπορούν να συζητήσουν δυο πράγματα βρε αδελφέ, χωρίς να πλήξουν μέχρι θανάτου το συνομιλητή τους.
Είναι η γενιά των σαραντάρηδων, παιδιά που βγήκαν από την ΟΝΝΕΔ της δεκαετίας του ’80, έδωσαν μάχες στα αμφιθέατρα και τις κέρδισαν, έζησαν (και κυρίως κατάλαβαν) την πτώση του κομμουνισμού, βγήκαν στο εξωτερικό, σπούδασαν, άνοιξαν τα μάτια τους στον έξω κόσμο. Είναι παιδιά που, σήμερα, συνθλίβονται από τους «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» παλαιοκομματικούς της Ν.Δ., εκείνους που είδαν το 2004 σαν μια ευκαιρία να γίνουν ΠΑΣΟΚ.
Κάποιοι ισχυρίζονται απαξιωτικά πως «τα παιδιά δεν έχουν πολιτική πείρα και μπορεί να εκθέσουν ανεπανόρθωτα την κυβέρνηση με γκάφες». Πιθανώς, αυτό να ισχύει. Αλλά πάλι, τα «μεγαλύτερα παιδιά που έχουν την πείρα» προστάτευσαν από γκάφες την κυβέρνηση; Και τι χειρότερο θα έκανε ο κ. Μπέζας αν ήταν από την πρώτη στιγμή στη θέση του κ. Μαρκογιαννάκη; Θα έκλαιγε λιγότερο στα κανάλια;
Το έχουμε γράψει πολλάκις. Το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι ούτε τα κανάλια ούτε η διαπλοκή ούτε τα φαντάσματα περί συστήματος ΠΑΣΟΚ, που έφτιαξε. Ο κύριος εχθρός είναι ο εαυτός της. Είναι το γεγονός ότι πολλά από τα στελέχη της δεν κατανοούν τις παραμέτρους της πολύπλοκης, πλέον, πραγματικότητας. Χειρότερα: Δεν θέλουν καν να τις μάθουν. Δεν διαβάζουν καν εφημερίδες, πόσω μάλλον βιβλία. Ότι έχουν πεθάνει πολιτικά και δεν βρέθηκε κανείς να τους το πει. Κι όσο ζουν, ζουν εξόδοις Καραμανλή.
Σε ενάμιση μήνα η κυβέρνηση κλείνει τα δύο της χρόνια. Δεν ήταν τα ευτυχέστερά της, αλλά τουλάχιστον έμαθε. Τώρα ήρθε η ώρα της μεγάλης ανανέωσης. Ας δοκιμάσει νέους ανθρώπους, ας εκπαιδεύσει σε κυβερνητικά καθήκοντα μια νέα γενιά στελεχών. Ακόμη κι αν όλα πάνε στραβά, η κεντροδεξιά παράταξη (αν μη τι άλλο) θα αποκτήσει μια έμπειρη κι αξιοπρόσεκτη ομάδα. Με φρέσκες ιδέες και σύγχρονες αντιλήψεις…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 15.1.2006