Το «στρατόπεδο Δέλτα» θα μείνει στη συνείδηση όλου δημοκρατικού κόσμου ως το θλιβερό, το φασίζον πρόσωπο των ΗΠΑ…
Αν υπάρχει αδικία κάπου είναι απειλή για τη δικαιοσύνη παντού. Μάτριν Λούθερ Κίνγκ. (Περισσότερες ρήσεις στο βιβλίο «Είπαν», εκδόσεις Καστανιώτη)
Στην αρχή ξεκίνησε ως ένα θλιβερό ερώτημα: «Μπορεί μια Δημοκρατία σε ειδικές περιπτώσεις να επιτρέψει τον βασανισμό;» Όλοι απάντησαν «όχι» με αποτροπιασμό. Όμως τα δημοσιεύματα πληθαίνουν: Ένας αξιωματούχος ασφαλείας των ΗΠΑ δήλωσε στη Wall Street Journal ότι την περίπτωση του άρτι συλληφθέντα Χαλίντ Μοχάμαντ μπορεί να επιτραπεί «και καμιά σφαλιάρα». Νωρίτερα ένας Γερουσιαστής άφησε όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά «για εκείνους που σκότωσαν χιλιάδες Αμερικανούς». Κατόπιν αναθεώρησε τη δήλωσή του.
Όπως και να έχουν τα πράγματα όμως κανείς δεν ξέρει τι γίνεται στο διαβόητο «στρατόπεδο Δέλτα», το οποίο βρίσκεται στον κόλπο Γκουαντάναμο της Κούβας. Εκεί ο αμερικανικός στρατός κρατά υπό αδιευκρίνιστο νομικό καθεστώς 650 υπόπτους για συμμετοχή στην Αλ Κάιντα. Δεν είναι επισήμως συλληφθέντες για να προστατεύονται από τον αμερικανικό νόμο, ούτε αιχμάλωτοι πολέμου για να προστατεύονται από την συνθήκη της Γενεύης. Είναι απλώς έρμαια της αντιτρομοκρατικής υστερίας που σαρώνει τις ΗΠΑ και της φασίζουσας λογικής που κυριαρχεί στα υψηλότερα κλιμάκια της αμερικανικής κυβέρνησης. Είναι 650 άνθρωποι που κανείς δεν ξέρει αν είναι ένοχοι για κάτι, ή αν είναι αθώοι. Και το χειρότερο; Κανείς δεν ξέρει καν ποιοι είναι.
Το «στρατόπεδο Δέλτα», στον κόλπο Γκουαντάναμο θα μείνει στη συνείδηση όλου δημοκρατικού κόσμου ως το θλιβερό, το φασίζον πρόσωπο των ΗΠΑ…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 16.3.2003
