Λέγεται ότι το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια. Λάθος. Στην Ελλάδα το πρώτο θύμα είναι η κοινή λογική.
Λέγεται ότι το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια. Λάθος. Στην Ελλάδα το πρώτο θύμα είναι η κοινή λογική. (Περισσότερες ρήσεις στο βιβλίο «Είπαν», εκδόσεις Καστανιώτη) Για παράδειγμα: προχθές έγιναν δύο αποτρόπαια εγκλήματα με θύματα τρεις αμάχους (κατ’ αρχήν) και δημοσιογράφους (κατά δεύτερον). Ήταν μια «απροκάλυπτη και εγκληματική επίθεση», όπως ορθά σημειώνουν τα Δ.Σ. της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ).
Tην ίδια οργή εξέφρασε και η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΔΟΔ). Αλλά με δύο μικρές και πολύ ουσιαστικές διαφορές.
Πρώτη διαφορά: η ΔΟΔ ζήτησε ανεξάρτητη διεθνή έρευνα και προσαγωγή των υπευθύνων στη δικαιοσύνη. Τα δικά μας σωματεία λειτούργησαν ως τηλεεισαγγελείς: κατάφεραν εντός 8ώρου να κάνουν την έρευνα και να βγάλουν απόφαση. «Συντονισμένη η επίθεση» απεφάνθησαν. Βρήκαν και το κίνητρο. Κατά την ΠΟΕΣΥ «η φονική στοχοποίηση των δημοσιογράφων από τους αμερικανο-βρετανούς εισβολείς αποβλέπει στην επιβολή απόλυτης λογοκρισίας.» (Σ.Σ.: υπογραμμίσεις δικές τους)
Να εξηγηθούμε: το χτύπημα κατά του «Παλεστάιν» είναι έγκλημα από μόνο του. Δεν χρειαζόταν η πλειοδοσία περί «εσκεμμένου». Εκτός αυτού δεν στέκει λογικά. Το κόστος της κατακραυγής σε όλο τον κόσμο, είναι πολύ μεγαλύτερο από το (ανεπιτυχές) όφελος της πιθανής απομάκρυνσης του κ. Δανέζη από τη Βαγδάτη.
Υπάρχουν περίπτωση να είναι εσκεμμένο το χτύπημα; Υπάρχει, και γι’ αυτό πρέπει να γίνει η έρευνα. ‘Aλλο όμως είναι να ζητάς έρευνα γιατί κάτι που είναι πιθανό, κι άλλο να βγάζεις απόφαση. Αυτό ονομάζεται έλλειψη αντικειμενικότητας.
Δεύτερη διαφορά: Η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων χαρακτήρισε «έγκλημα πολέμου» τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς σε κτίρια όπου υπάρχουν δημοσιογράφοι κι αυτό ορθώς το καταγράφει στην ανακοίνωσή της η ΠΟΕΣΥ. Μόνο που η ΠΟΕΣΥ δεν αναφέρει την ακριβώς παρακάτω παράγραφο της ίδιας ανακοίνωσης της ΔΟΔ. Σ’ αυτή αναγράφεται: «ταυτόχρονα η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων καταδικάζει αυτό που μοιάζει να είναι η ιρακινή τακτική, να χρησιμοποιεί πολίτες και δημοσιογράφους ως “ανθρώπινες ασπίδες” απέναντι στις επιθέσεις. Οι αρχές της Βαγδάτης είναι εξίσου υπόλογες για την αδιαφορία τους για τις απώλειες αμάχων…»
Μετά απ’ αυτά υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα. Όταν τα Διοικητικά Συμβούλια των σωματείων των δημοσιογράφων δείχνουν τέτοια έλλειψη σεβασμού στην αντικειμενικότητα και τη λογική, τι κάνουν τα μέλη τους; Το δεύτερο μεγάλο ερώτημα είναι: υπάρχουν απορίες ακόμη γιατί οι εφημερίδες στο σύνολό τους πούλησαν την Δευτέρα 181.012 φύλλα και γιατί οι τηλεθεάσεις κατρακυλούν;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 10.4.2003
