Το κύρος του Κοινοβουλίου πρέπει να το προστατεύουν οι βουλευτές του. Όχι το κανάλι της Βουλής. Είναι προτιμότερο για τη Δημοκρατία να διορθώσουμε την ουσία παρά την εικόνα. Και για να διορθωθεί η ουσία πρέπει να έχουμε την πλήρη εικόνα.
Όσα έγιναν στην επιτροπή της Βουλής σε βάρος του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Ευάγγελου Μπασιάκου σίγουρα δεν περιποιούν τιμή ούτε στους δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που πρωταγωνίστησαν ούτε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά ούτε και στην ίδια τη Βουλή. Αυτού του τύπου οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί δεν πρέπει να ακούγονται ούτε στα μουράγια, πόσω μάλλον στον ιερό χώρο της Δημοκρατίας, εκεί όπου αντιπροσωπεύεται η λαϊκή βούληση.
Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με τα αίτια του πικρού αυτού καβγά, αλλά θα σταθούμε σε κάτι πιο σημαντικό. Αυτό το άσχημο επεισόδιο δεν πρόκειται να το δει ποτέ ο ελληνικός λαός. Κι αυτό, γιατί η πρόεδρος της Βουλής, Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, απαγόρευσε τη μετάδοση εικόνας από το κανάλι της Βουλής, το οποίο σημειωτέον είναι το μόνο στο οποίο επιτρέπεται να μαγνητοσκοπεί τα τεκταινόμενα στο χώρο.
Οι προθέσεις της προέδρου (η οποία στο θέμα αυτό ακολουθεί τα βήματα του προκατόχου της Απόστολου Κακλαμάνη) είναι αγαθές. Θέλει να προστατεύσει το κύρος του Κοινοβουλίου. Τα αποτελέσματα όμως της ενέργειάς της είναι πολύ ενοχλητικά για τη Δημοκρατία μας.
Καταρχήν, οτιδήποτε συμβαίνει εντός της Βουλής είναι κτήμα του ελληνικού λαού. Είτε αυτό είναι θετικό είτε αρνητικό. Θεωρητικά όλος ο ελληνικός λαός πρέπει να βλέπει τι κάνουν οι τριακόσιοι στους οποίους έχει δώσει εντολή να βουλεύονται εξ ονόματός του. Επειδή, όμως, πρακτικά αυτό είναι αδύνατον, το κανάλι της Βουλής ήταν μια κατάκτηση για τη Δημοκρατία. Επιτρέπει σ’ όσους πολίτες θέλουν να παρακολουθούν και να ελέγχουν τους εκλεκτούς των.
Αυτή η παρακολούθηση και ο έλεγχος δεν μπορεί να είναι επιλεκτική εκ των άνω. Δεν πρέπει ο Έλλην πολίτης να βλέπει μόνον όσα κολακεύουν τους βουλευτές του. Πρέπει κυρίως να βλέπει τα άσχημα, ώστε να τα διορθώσει με πολιτικό τρόπο. Έτσι, η απόφαση της προέδρου μπορεί βραχυπρόθεσμα να δημιουργεί την ψευδαίσθηση «της προστασίας του κύρους του Κοινοβουλίου», μακροπρόθεσμα όμως την υποσκάπτει. Αφενός οι πρωταγωνιστές τέτοιου τύπου επεισοδίων δεν τιμωρούνται πολιτικά από τους ψηφοφόρους των, αφετέρου όλοι οι βουλευτές γνωρίζουν ότι εάν παρασπονδήσουν με κάποιο τρόπο το κανάλι της Βουλής θα τους προστατεύσει από το να δει ο ελληνικός λαός τα κατορθώματά τους.
Το δεύτερο ζήτημα είναι συνολικότερο. Στην περίπτωση του προχθεσινού επεισοδίου ο καβγάς ήταν για ένα αδειανό πολιτικά πουκάμισο, για το ματς του Παναθηναϊκού. Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις που το επεισόδιο -έστω αισθητικά άπρεπο- αφορά συνολικότερα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας; Με την πρακτική που εγκαινίασε ο κ. Κακλαμάνης και υιοθέτησε εσχάτως η κ. Μπενάκη μπορεί για λόγους στιλ να λογοκριθεί επί της ουσίας ο πολιτικός διάλογος. Όταν κληρονομείται μια περιοριστική πρακτική κληρονομείται ταυτόχρονα κι η δυνατότητα για περισσότερους περιορισμούς.
Το κύρος του Κοινοβουλίου πρέπει να το προστατεύουν οι βουλευτές του. Όχι το κανάλι της Βουλής. Είναι προτιμότερο για τη Δημοκρατία να διορθώσουμε την ουσία παρά την εικόνα. Και για να διορθωθεί η ουσία πρέπει να έχουμε την πλήρη εικόνα.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 24.8.2005
