Μήπως δεν έγιναν τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων, τα οποία ευσχήμως το ΚΚΕ αναφέρει ως «λάθη στην πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού»; Μήπως δεν υπάρχει ανάγκη για τη διεθνή καταδίκη αυτών των «λαθών»;
Γιατί, τελικά, κάνει όλη αυτή τη φασαρία το ΚΚΕ σχετικά με το μνημόνιο του Σουηδού ευρωβουλευτή κ. Γ. Λίντμπλαντ, που φέρει τον τίτλο «Ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων»; Μήπως δεν έγιναν αυτά τα εγκλήματα, τα οποία ευσχήμως το ΚΚΕ αναφέρει ως «λάθη στην πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού»; Μήπως δεν υπάρχει ανάγκη για τη διεθνή καταδίκη αυτών των «λαθών»; Ή μήπως με αφορμή αυτά τα αιματοβαμμένα «λάθη» συκοφαντείται -όπως ισχυρίζονται κάποιοι- η ιδέα του κομμουνισμού;
Ας δούμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Σουηδός ευρωβουλευτής κ. Γ. Λίντμπλαντ κατέθεσε στο Συμβούλιο της Ευρώπης ένα μνημόνιο, στο οποίο επισημαίνει ότι «τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα που άσκησαν εξουσία στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη τον περασμένο αιώνα, και τα οποία εξακολουθούν να είναι στην εξουσία σε αρκετές χώρες του κόσμου, έχουν χαρακτηριστεί, χωρίς εξαιρέσεις, από τη μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων… Παρ’ όλα αυτά μέχρι στιγμής ούτε το Συμβούλιο της Ευρώπης ούτε και καμία άλλη διεθνής διακυβερνητική οργάνωση ανταποκρίθηκε στο καθήκον για μια γενικευμένη αποτίμηση της κομμουνιστικής εξουσίας όπως και όσον αφορά την ανάγκη για μια σοβαρή συζήτηση για τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν στο όνομα της εξουσίας αυτής και ούτε όσον αφορά τη δημόσια καταδίκη τους».
Το πολυσέλιδο αυτό μνημόνιο, που προχωρεί σε καταγραφή των μεγαλύτερων εγκλημάτων που έγιναν στο όνομα του κομμουνισμού, προωθείται προς ψήφιση στην Κοινοβουλευτική Ολομέλεια του Συμβουλίου της Ευρώπης στις 24-27 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους.
Φυσικό κι επόμενο ήταν τα απομεινάρια του σταλινισμού στην Ευρώπη, παρ’ όλο που κάποιοι αναγνωρίζουν ότι έγιναν «λάθη» (δηλαδή εγκλήματα), να κινήσουν γη και ουρανό για να καταψηφιστεί το μνημόνιο. Μέχρι στιγμής, μόνον το ΚΚΕ τα κατάφερε σε εθνικό επίπεδο. Σύμπας ο πολιτικός κόσμος, από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ μέχρι το ΛΑΟΣ, έκλεισε τα μάτια στην αιματοβαμμένη ιστορία του κομμουνισμού στον κόσμο και δήλωσε ότι θα το καταψηφίσει. Ήταν μια επιτυχής επίδειξη της ιδεολογικής κυριαρχίας που έχει η Αριστερά στον τόπο, σύμφωνα με την οποία οι δολοφονίες και οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από δεξιά καθεστώτα είναι «φασιστικά εγκλήματα», ενώ οι εκτελέσεις αντιφρονούντων, οι φυλακίσεις και οι εξορίες «είναι σοσιαλιστικά λάθη».
Περσινά ξινά σταφύλια, για την Ελλάδα. Το ΚΚΕ χειρίζεται επιδέξια την ιστορία των διώξεων που υπέστη διαλαλώντας πως κάθε αντίθετη άποψη θα επιφέρει διώξεις (ναι! αυτό λέει σχετικά με το μνημόνιο!), η Αριστερά έχει ιστορικά κόμπλεξ απέναντι στο ΚΚΕ, και η Δεξιά τα απέκτησε εσχάτως. Το αποτέλεσμα είναι να κυκλοφορεί μια άνευ προηγουμένου αντιδημοκρατική προπαγάνδα, ασύστολα ψεύδη στα οποία κανείς δεν δείχνει διάθεση να αντιπαρατεθεί.
Καταρχήν, η γενική γραμματέας του Κόμματος (ένα είναι το κόμμα!) βάφτισε το «Συμβούλιο της Ευρώπης», «Συμβούλιο Εγκλημάτων» (19.12.2005). Πρέπει εδώ να θυμηθούμε πως αυτό ήταν το μοναδικό διακυβερνητικό όργανο που έκανε έμπρακτη καταδίκη της ελληνικής δικτατορίας και σ’ αυτό προσέφευγαν όλοι οι Έλληνες διωκόμενοι. Όταν καταδίκαζε την ελληνική δικτατορία ήταν δημοκρατικό, τώρα που θέλει να καταδικάσει τον Αριστερό ολοκληρωτισμό, κάνει εγκλήματα.
Δεύτερον, ο πολύς κ. Θεόδωρος Πάγκαλος θυμήθηκε την παλιά του τέχνη, με την οποία διακρίθηκε ως υπουργός Εξωτερικών. Βάφτισε «φιλότουρκο» τον Σουηδό ευρωβουλευτή και πέταξε, κατά τη γνωστή σταλινική πρακτική των φημών, «δεν ξέρω… λέγεται ότι οι Τούρκοι τον φιλοξενούν στην Κωνσταντινούπολη» («Ριζοσπάστης» 24.12.2005). (Σ.Σ. Δηλαδή, έκτος από αντικομμουνιστής, είναι και φιλότουρκος, και απομένει να βγει ο κ. Καρατζαφέρης να «αποκαλύψει» ότι τρέφει φιλικά αισθήματα και για τους ομοφυλόφιλους).
Τρίτον! Συνδέουν το εν λόγω μνημόνιο με το …ωράριο! Έφτιαξαν έναν αχταρμά που εμπλέκουν το ΕΑΜ, την αντιδικτατορική πάλη, τους κατ’ αυτούς αντεργατικούς νόμους, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και την …απελευθέρωση του ωραρίου, για να αποδείξουν ότι η «Νέα Τάξη» δεν αγαπά τα κομμουνιστικά κόμματα και θέλει να αμαυρώσει τη «λαμπρή» ιστορία τους. Μέσα, δε, σ’ αυτά εμφιλοχωρούν τόσα ψέματα, που δεν μπορεί κάποιος να ξεδιαλύνει το πιο μεγάλο. Είπε, για παράδειγμα, η κ. Παπαρήγα (Συνέντευξη τύπου 19.12.2005): «Εδώ ολόκληρος Χίτλερ ονειρεύτηκε, και μάλιστα ο Χίτλερ, με την ανοχή της Μεγάλης Βρετανίας των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γαλλίας, είχε στόχο να εξαφανίσει από προσώπου γης τη Σοβιετική Ένωση…». Απ’ όσο θυμόμαστε από την ιστορία, η Σοβιετική Ένωση είχε υπογράψει το επαίσχυντο σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπερντροπ με τη ναζιστική Γερμανία (που μεταξύ άλλων προέβλεπε το διαμελισμό της Πολωνίας). Οι προαναφερθέντες «ιμπεριαλιστές» δεν υπέγραψαν καμιά τέτοια συμφωνία με τους ναζί.
Παραείναι πολλά τα ψεύδη στην καμπάνια του ΚΚΕ κατά του μνημονίου, για να ασχοληθεί κάποιος σε βάθος. Υπάρχει, όμως, ένα σημείο που πρέπει να προσέξουμε. Πολλοί διαχωρίζουν τον υπαρκτό κομμουνισμό από την περίοδο διακυβέρνησης του Ιωσήφ Στάλιν. Ισχυρίζονται ότι είναι άδικη η καταδίκη της κομμουνιστικής ιδεολογίας λόγω παρεκτροπής της στο σταλινικό ολοκληρωτισμό. Γι’ αυτό απαξιώνουν το μνημόνιο το οποίο αναφέρεται: «Φαίνεται να επιβεβαιώνεται ότι η εγκληματική διάσταση των κομμουνιστικών καθεστώτων δεν ήταν αποτέλεσμα περιστάσεων, αλλά μάλλον αποτέλεσμα συνειδητών πολιτικών επεξεργασμένων από τους θεμελιωτές τέτοιων καθεστώτων ακόμα πριν πάρουν την εξουσία. Οι ιστορικοί κομμουνιστές ηγέτες ποτέ δεν έκρυψαν τους στόχους τους, που ήταν η δικτατορία του προλεταριάτου, η εξάλειψη των πολιτικών αντιπάλων και κατηγοριών του πληθυσμού που ήταν ασύμβατες με το νέο μοντέλο κοινωνίας. Η κομμουνιστική ιδεολογία, όπου και όποτε εφαρμόστηκε, είτε στην Ευρώπη είτε αλλού, πάντα κατέληξε σε μαζικό τρόμο, εγκλήματα και μεγάλης έκτασης παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όταν κανείς αναλύει τις συνέπειες της εφαρμογής αυτής της ιδεολογίας, δεν μπορεί να αγνοήσει τις ομοιότητες με τις συνέπειες μιας άλλης ιδεολογίας του 20ού αιώνα, και συγκεκριμένα του ναζισμού. Αν και αμοιβαία εχθρικά, αυτά τα δύο καθεστώτα μοιράζονταν έναν αριθμό κοινών χαρακτηριστικών».
Είναι, λοιπόν, εγκληματική ολόκληρη η περίοδος των κομμουνιστικών διακυβερνήσεων ή απλώς αμαυρώνεται από την περίοδο του σταλινισμού; Καταρχήν, τα εγκλήματα και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ξεκίνησαν προ του Στάλιν και συνεχίστηκαν μετά απ’ αυτόν (δυστυχώς σε κάποιες γωνιές του κόσμου συνεχίζονται ακόμη). Κατά δεύτερον, ακόμη και η κ. Παπαρήγα δήλωσε ότι ο σταλινισμός δεν ήταν μια προσωπική παρεκτροπή. «Δεν εξηγούνται αυτά (σ.σ. τα πεπραγμένα του σταλινικού καθεστώτος) ούτε με τα προτερήματα ούτε με τις αδυναμίες των προσώπων… Δεν είναι η περίοδος του Στάλιν. Είναι η περίοδος που μπαίνουν οι βάσεις του σοσιαλισμού, της νέας κοινωνίας…».
Στο όνομα, λοιπόν, της οικοδόμησης αυτής της «νέας κοινωνίας» εξοντώθηκαν περί τα 100 εκατομμύρια «αντιδραστικοί» και δυστυχώς εξακολουθούν χιλιάδες να είναι στις φυλακές της Κίνας, της Κούβας, της Βορείου Κορέας κ.α.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 20.1.2006
