Είναι ακατανόητη η έκκληση περί «σεβασμού της θέλησης του κυπριακού λαού», διότι αφενός κανείς δεν αμφισβήτησε το δημοψήφισμα ως διαδικασία και αφετέρου κανείς δεν επιχειρεί να υποχρεώσει τον Κυπριακό λαό να ζήσει σύμφωνα με το σχέδιο Ανάν.
Ένα πράγμα που δεν καταλαβαίνω, είναι η φράση που περιφέρουν διάφοροι στα κανάλια και στις εφημερίδες απαιτώντας «να γίνει σεβαστό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Κύπρο». Για παράδειγμα ο κ. Δημήτρης Χριστόφιας δήλωσε «εμείς προσπαθούμε να γίνει σεβαστό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος από τους ξένους…» ή χθες ο σκηνοθέτης κ. Μιχάλης Κακογιάννης έγραψε «να σεβαστούν όλοι τη θέληση του Κυπριακού λαού».
Η φράση αυτή είναι ακατανόητη, διότι όλοι σέβονται το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Ακόμη και οι Αμερικανοί. Μέχρι και η κυβέρνηση Μπους η οποία με την νέα της σύνθεση δείχνει ότι θα είναι πιο επιθετική. Και είναι ακατανόητη η έκκληση περί «σεβασμού της θέλησης του κυπριακού λαού», διότι αφενός κανείς δεν αμφισβήτησε το δημοψήφισμα ως διαδικασία και αφετέρου κανείς δεν επιχειρεί να υποχρεώσει τον Κυπριακό λαό να ζήσει σύμφωνα με το σχέδιο Ανάν.
Θα υπήρχε ασέβεια στη θέληση του Κυπριακού λαού αν παρά το δημοψήφισμα που απέρριψε τη λύση Ανάν, άρχιζε κατά κάποιο τρόπο να εφαρμόζεται το σχέδιο. Κανείς όμως δεν επιχειρεί να εφαρμόσει αυτά που έφερε προς ψήφιση ο ΟΗΕ. Για παράδειγμα: αν, όπως προέβλεπε το χρονοδιάγραμμα, ήδη επέστρεφαν οι πρόσφυγες της Μόρφου, θα υπήρχε ασέβεια στην ετυμηγορία της ελληνοκυπριακής κοινότητας, αφού θα εφαρμοζόταν μια λύση που είχε απορρίψει. Δεν γίνεται όμως κάτι τέτοιο, οπότε βάσιμα μπορούμε να υποθέσουμε ότι όλοι σέβονται το «βροντερό ΟΧΙ» των ελληνοκυπρίων. Προς τι, λοιπόν, ο κοπετός;
Η μία εξήγηση έχει να κάνει με τις πολιτικές διεργασίες που ξεκίνησαν μετά την 24η Απριλίου. Πολλοί, μπορεί να επείσθησαν από την προπαγάνδα τους ότι η επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος θα είναι η ίδια με την προηγούμενη. Σαν να μην υπήρξε το 75% του ελληνοκυπριακού λαού που απέρριψε το σχέδιο και το 67% των τουρκοκυπρίων που το δέχθηκε. Οπότε ερμηνεύουν κάθε κίνηση της διεθνούς κοινότητας (είτε εκ του αγαθού: να βοηθήσουμε τους απομονωμένους Τουρκοκύπριους, είτε εκ του πονηρού: να τιμωρήσουμε τους ελληνοκυπρίους) ως ασέβεια στο δημοψήφισμα. Με άλλα λόγια, επειδή κάποιοι υποστήριξαν ότι «δεν χάλασε ο κόσμος που απορρίψαμε το σχέδιο Ανάν», θέλουν να φέρουν τον κόσμο στα μέτρα των δικών τους προβλέψεων.
Αυτή είναι μια θεμιτή μάχη και μακάρι να ξεχάσει η παγκόσμια κοινότητα ότι εμείς απορρίψαμε την λύση που ζητούσαμε 30 χρόνια από τον ΟΗΕ. Φοβούμαι, όμως, ότι η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει την δική μας μελαγχολία και τις δικές μας επιθυμίες.
Η δεύτερη εξήγηση είναι θλιβερή. Ας θυμηθούμε τι δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης και προκάλεσε την αντίδραση του κ. Χριστόφια. «Η στάση την οποία ακολουθεί ο πρόεδρος ο κ. Παπαδόπουλος, κατά τη γνώμη μου, είναι αδιέξοδη και ταυτόχρονα, πέραν της απομόνωσης, της τραγικής, την οποία έχει οδηγήσει τη χώρα, προκαλεί, αναζητεί, οξύτητα. Πιστεύω ότι πρέπει εκ βαθέων να συζητήσει η ελληνική πλευρά με την κυπριακή. Η μοίρα του Ελληνισμού είναι ενιαία. Ό,τι συμβεί στην Κύπρο αφεύκτως θα επηρεάσει τον Ελληνισμό γενικότερα και την Ελλάδα εδώ. Οι καιροί ου μενετοί. Βλέπω σύννεφα στον ορίζοντα και θα είναι λάθος αν και εμείς συντελέσουμε στο να έχουμε μια δυσάρεστη εξέλιξη του μεγάλου εθνικού μας θέματος». (11.11.2004)
Ο κ. Χριστόφιας απάντησε «Όταν αγωνιζόμαστε να σεβαστούν οι ξένοι την ετυμηγορία του κυπριακού λαού, πολύ περισσότερο εμείς οι ίδιοι πρέπει να τη σεβαστούμε.» Με άλλα λόγια, όποιος κάνει κριτική στον κ. Τάσσο Παπαδόπουλο δεν σέβεται την ετυμηγορία του Κυπριακού λαού;
Έτσι μας λέει ο κ. Χριστόφιας. Πιο ξεκάθαρα το διατυπώνει ο κ. Μιχάλης Κακογιάννης: «Ο κυπριακός λαός εξέφρασε, με σαφήνεια και συντριπτική πλειοψηφία, τη θέλησή του. Είναι αδιανόητο, μετά την κυρίαρχη και δημοκρατική αυτή απόφαση, να ακούγονται παραφωνίες και αμφισβητήσεις και να υποδαυλίζονται φανατισμοί. Έχουμε όλοι υποχρέωση να σεβαστούμε τη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας, να στηρίξουμε τον εκλεγμένο, νόμιμο πρόεδρο της Κύπρου και να συμπαραταχθούμε στην πορεία που διανοίγει η ιδιότητα της Κύπρου ως χώρας-μέλους της Ε.Ε.» («Ελευθεροτυπία» 16.11.2004)
Είναι προφανές ότι «έχουμε όλοι υποχρέωση να σεβαστούμε τη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας». Από πού όμως προκύπτει η υποχρέωση τις συμπαράταξης με τις αποφάσεις του Κυπρίου Προέδρου; Τουλάχιστον θα μας επιτραπεί να ψιθυρίζουμε ότι έκανε εγκληματικά λάθη;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 17.11.2004
