Γιατί αυτοκτονεί ο ΣΥΡΙΖΑ;

Έτσι πλεονάζουν και οι εξηγήσεις που κυμαίνονται μεταξύ του παραλόγου και του ευφάνταστου.

Μια παράλογη εξήγηση λέει ότι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πεπεισμένοι ότι θα κερδίζουν τις εκλογές και γι’ αυτό μπορούν να φιλοσοφούν για τη φύση της βίας και τον διαχωρισμό της σε ρατσιστική και ταξική. Βεβαίως «τι κρύβει μέσα το μυαλό ενός παράλογου δεν ξέρεις», κι επομένως η ανόητη αυτή πίστη είναι μια λογική εξήγηση. Εδώ ακούσαμε τόσα για τα εμβόλια, στην τραλαλό ελπίδα εκλογικής νίκης θα κολλήσουμε; Υπάρχουν και εμπειρικά δεδομένα να στηρίζουν αυτή την ερμηνεία: «Θεωρώ ότι οι ευρωεκλογές θα είναι ντέρμπι, αλλά σε ό,τι αφορά τις εθνικές δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να τις κερδίσει ο κ. Μητσοτάκης», είχε πει ο κ. Αλέξης Τσίπρας πριν από τις προηγούμενες εκλογές (13.5.2019).

Η δεύτερη, επίσης παράλογη, εξήγηση λέει ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν θέλει να κερδίσει τις εκλογές. Σε αυτή την εξήγηση συνηγορούν η ακατανόητη αποχή από τις ψηφοφορίες στη Βουλή, η όξυνση του κλίματος που αποδιώχνει τους κεντρώους, όσα εξωφρενικά ακούσαμε από τους κ. Δημήτρη Παπαδημούλη και Κώστα Αρβανίτη στο Ευρωκοινοβούλιο, συν το γεγονός ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνουν ιδιαίτερη θέρμη για τον προεκλογικό αγώνα. Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, παρά το βαρύ πρόγραμμα που έχει ως πρωθυπουργός, περιοδεύει περισσότερο για την προσέλκυση ψηφοφόρων από τον κ. Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος εκ των πραγμάτων είναι πιο χαλαρός.

Υπάρχει μια τρίτη εξήγηση, ευφάνταστη διότι παραείναι εκλεπτυσμένη για τη χοντροκομμένη τακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει την «όξυνση των θεσμικών αντιθέσεων». Η κυβέρνηση, μεθυσμένη από την εξέλιξη του σκανδάλου των υποκλοπών, νιώθει δημοσκοπικώς άτρωτη και προχωράει από τη μία αντιδημοκρατική απρέπεια στην άλλη. Ετσι, διά της μεθόδου του οφσάιντ, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποκαλύψει και στους πιο δύσπιστους την ακροδεξιά της φύση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει τον μεσαίο χώρο και θα γίνει ο κορμός της δημοκρατικής παράταξης· δημοκρατικής υπό την έννοια της υπεράσπισης της Δημοκρατίας.Η αλήθεια είναι πως ακούσαμε τον πρωθυπουργό να λέει τη χοντράδα ότι ο ύμνος του ΕΑΜ θυμίζει την πιο σκοτεινή περίοδο της ελληνικής ιστορίας· μάλλον τον μπέρδεψε με τον ύμνο του ΔΣΕ. Είδαμε, επίσης, την κυβερνητική πλειοψηφία της Βουλής να κουτρουβαλά σε αντιδημοκρατικό κατήφορο με άθλιες μεθοδεύσεις· δεν εκλήθησαν ουσιώδεις μάρτυρες, θεσπίστηκε (τοις πράγμασι) το απόρρητο και ανέλεγκτο της ΕΥΠ που θα το χρησιμοποιήσουν κι άλλοι στο μέλλον κ.λπ. Ακούσαμε τσιρλίντερ της κυβέρνησης να δικαιολογούν τα δημοκρατικώς αδικαιολόγητα, όψιμους δεξιούς να φτιάχνουν αυταρχικού τύπου περικοκλάδες· είναι περίεργο ότι όσο πιο φανατικοί αριστεροί υπήρξαν κάποιοι, τόσο χειρότεροι δεξιοί έγιναν. Βεβαίως όλα αυτά απλώς εκθέτουν αρκετούς του αντισύριζα μετώπου. Επίσης δίνουν επιχειρήματα στον δεξιό λαϊκισμό, ο οποίος είναι χειρότερος από τον αριστερό που ζήσαμε την προηγούμενη δεκαετία. Αλλά η χώρα απέχει πολύ από το να είναι ένα καθεστώς τύπου Ορμπαν. Επομένως, ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να κάνει τέτοιες λεπτεπίλεπτες πολιτικές μανούβρες, αυτές θα πέσουν στο κενό.

Η τέταρτη εξήγηση λέει το αντίθετο της πρώτης. Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταλάβει ότι έχασαν διά παντός τον μεσαίο χώρο και το ΠΑΣΟΚ. Δεν θα κερδίσουν τις εκλογές και γι’ αυτό προσπαθούν να περιχαρακώσουν τους δικούς του ψηφοφόρους που αρμενίζουν προς τα αριστερά. Μερικές φορές οι πιο απλές εξηγήσεις είναι και οι πιο αληθινές…

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 19.2.2023