Το πρόβλημα είναι ότι από την Αριστερή κυριαρχία στο δημόσιο διάλογο περάσαμε στην κυριαρχία της απλής, αγνής και πολύ ρωμέικης μπούρδας με Αριστερή λεοντή.
Εξ ευωνύμων οι κ.κ. Λιάνα Κανέλλη και Παναγιώτης Λαφαζάνης μίλησαν για τα άρθρα του κ. Μανώλη Βασιλάκη που «προηγήθηκαν» της επίθεσης μιας δράκας αλητών με λοστούς και μολότοφ στην «Απογευματινή». Έφτιαξαν μια θεωρία ότι υπάρχει σχέση αιτίου – αιτιατού μεταξύ κάποιων απόψεων (που δεν είναι απόψεις, αλλά υπενθύμιση στοιχείων της πρόσφατης ιστορίας μας) και της παραβατικότητας κάποιων αλητών. Αν έχουν δίκιο, τότε έχει δίκιο και ο κ. Τράγκας, που ισχυρίζεται ότι ο ιός της τρομοκρατίας σέρνεται στη χώρα. Αν λένε την αλήθεια τότε θα πρέπει η «Ελευθεροτυπία» να προσλάβει «μπράβους» για τις έρευνες του «Ιού» περί της ακροδεξιάς τρομοκρατίας, η «Πανδώρα» του «Βήματος» θα πρέπει να προσέχει όταν συναντά βουλευτές της ΝΔ, και ο ίδιος ο κ. Λαφαζάνης να αποφεύγει τους επιχειρηματίες διότι ισχυρίζεται ότι «πίνουν το αίμα των εργαζομένων». Γενικώς, όλοι πρέπει να προσέχουμε, διότι από κάποιον μπορεί να τις φάμε. Και ο μόνος τρόπος να είμαστε σίγουροι είναι να γράφουμε για βοτανολογικά θέματα…
Υποψιάζομαι όμως ότι οι θεωρίες της κ. Καννέλη και του κ. Λαφαζάνη είναι λανθασμένες. Έχουν ξαναπαιχθεί: από την επίθεση κατά των Δίδυμων Πύργων, της οποίας «προηγήθηκαν» οι επεμβάσεις των αμερικανών, μέχρι τη δολοφονία Γουέλς που ήρθε μετά την απόβαση των Τούρκων στην Κύπρο, μέχρι τη δολοφονία μεταναστών από τον ακροδεξιό κ. Παντελή Καζάκο, της οποίας «προηγήθηκε», η ανεργία που κάποιοι αποδίδουν στους μετανάστες. Όλες αυτές οι θεωρίες πήραν το όνομα «συμψηφισμοί», ενώ θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ακριβείς λέγοντας ότι είναι απλοϊκές και εξαιρετικά βολικές (που αν κάθεσαι να αναλύεις τώρα!) ανοησίες. Και είναι ανοησίες διότι το μόνο που μας λένε είναι ότι η Ιστορία ρέει: κάποια γεγονότα προηγούνται και κάποια έπονται. Δεν μας εξηγούν δηλαδή γιατί η φτώχεια που «προηγήθηκε» της επίθεσης στους Δίδυμους Πύργους, δεν όπλισε το χέρι Νοτιοαμερικάνων αλλά Αράβων. Ούτε μας εξηγεί γιατί τις έφαγε ο διαιτητής στο γήπεδο, που στο κάτω-κάτω της γραφής δεν είχε γράψει και τίποτε.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι η Αριστερή και Αριστερίστικη παραφιλολογία έχασε την όποια εξηγητική ικανότητα είχε. Ούτε το γεγονός ότι η Αριστερά παράγει απόψεις με βιομηχανικό τρόπο (έγκλημα=αμερικανικό, δεξιός εγκληματίας=εγκληματίας (σκέτο), αριστερός εγκληματίας=πολιτικός εγκληματίας, δημοσιογράφοι=αλήτες, ρουφιάνοι, κ.λ.π.) Το πρόβλημα είναι ότι από την Αριστερή κυριαρχία στο δημόσιο διάλογο περάσαμε στην κυριαρχία της απλής, αγνής και πολύ ρωμέικης μπούρδας με Αριστερή λεοντή. Κι αυτό γιατί από το ίδιο βιομηχανικό καλούπι παράγεται και η υπερπροβεβλημένη θεωρία πως οποιοσδήποτε διαφοροποιεί τον λόγο του είναι «χαφιές», «βαποράκι της ασφάλειας», «παπαγαλάκι του Μίλερ» και «μακάρθι» κ.λ.π.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 7.10.2002
