Οι περισσότεροι πολίτες και πολιτικοί χαιρέτησαν με έκδηλη ανακούφιση τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού αφενός γιατί απομακρύνονται οι εκλογές και αφετέρου γιατί ανοίγει μια μικρή χαραμάδα συνεννόησης στα μεγάλα θέματα που ταλανίζουν τη χώρα.
Στην εξαιρετική παιδική σειρά «Μάπετ Σόου», στο άνω διάζωμα του θεάτρου υπήρχαν δύο αξιολάτρευτοι γεράκοι. Αυτοί σχολίαζαν όλα τα τεκταινόμενα του σόου. Δηκτικά αλλά και με εκπληκτικό χιούμορ. Στην ελληνική πολιτική σκηνή υπάρχουν πολλοί τέτοιοι γέροι. Καθόλου αξιολάτρευτοι αλλά δηκτικοί. Σχολιάζουν τα πάντα αλλά χωρίς χιούμορ. Έτσι χθες ακούσαμε το κοντό και το μακρύ για την επιλογή του πρωθυπουργού να προτείνει τον κ. Κάρολο Παπούλια για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα.
«Πολύ ΠΑΣΟΚ, είναι», ωρυόταν εκδότης της λαϊκής Δεξιάς. «Προδότης του ΠΑΣΟΚ», έκλαιγε η πράσινη αντανάκλαση. Κάποιοι μπορεί να τον θεωρούν πολύ Αριστερό για τα γούστα τους και κάποιοι άλλοι όχι αρκούντως. Κάποιοι θυμήθηκαν την στήριξη που έδωσε στις εκλογές βίας ναι νοθείας που έκανε ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς (όπου πήγε ως παρατηρητής εκτός ΟΑΣΕ) και κάποιοι άλλοι θυμήθηκαν ότι ήταν ο «άνθρωπος των Αμερικανών» (έτσι τον είχε χαρακτηρίσει τότε ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος) γιατί υπέγραψε την άρση του εμπάργκο στα Σκόπια. Ο «Συνασπισμός» πήρε επ’ ώμου και περιφέρει τις προσωπικές πικρίες του κ. Νίκου Κωνσταντόπουλου («είναι μια πρόταση στα πλαίσια του στενού δικομματισμού και των πολιτικών σκοπιμοτήτων των δύο κομμάτων», δήλωσε ο νέος πρόεδρος κ. Αλέκος Αλαβάνος) και το ΚΚΕ παραμένει σταθερό στις αρχές του που συνοψίζεται στο: φονιάδες των λαών, καπιταλιστές.
Αυτές ήταν χονδρικά οι αντιδράσεις του περιθωρίου. Οι περισσότεροι πολίτες και πολιτικοί χαιρέτησαν με έκδηλη ανακούφιση τις ανακοινώσεις του πρωθυπουργού αφενός γιατί απομακρύνονται οι εκλογές και αφετέρου γιατί ανοίγει μια μικρή χαραμάδα συνεννόησης στα μεγάλα θέματα που ταλανίζουν τη χώρα. Κι αυτά είναι πολλά: τα εθνικά θέματα, η οικονομία, το ασφαλιστικό κ.ά. Γι’ αυτά απαιτούνται ευρύτερες του ενός κόμματος συναινέσεις, τουλάχιστον των δύο μεγάλων, αφού έτσι κι αλλιώς στον εξορθολογισμό της ελληνικής πολιτικής η «έξαλλη Αριστερά» («loony left», αγγλιστί) δεν πρόκειται επ’ ουδενί να συναινέσει.
Πρέπει να προσέξουμε τις αντιδράσεις των δύο κομμάτων της Αριστεράς οι οποίες είναι σχεδόν ταυτόσημες και δείχνουν ότι αυτός ο χώρος τρέμει την συναίνεση των δύο κομμάτων για τα βασικά θέματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία. Ο κ. Αλαβάνος δήλωσε προφορικώς δυστυχής για την συναίνεση: «Υπάρχει βαθιά συναίνεση που (δυστυχώς) δεν είναι μόνο στο θέμα του Προέδρου αλλά και σε μεγάλα προβλήματα που βασανίζουν την κοινωνία.» (το «δυστυχώς» είναι σε παρένθεση, διότι αν και ελέχθη και μεταδόθηκε από όλα τα κανάλια, λείπει από τη γραπτή δήλωση που εξέδωσε ο «Συνασπισμός»)
Το ΚΚΕ ήταν πιο κατατοπιστικό: «Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να αποπροσανατολισθεί και να παρασυρθεί από το κλίμα συναίνεσης που επιδιώκουν να διαμορφώσουν οι πρωτεργάτες της αντεργατικής αντιλαϊκής πολιτικής, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με την πρόταση για τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Συναίνεση σημαίνει υποταγή του λαού στην πολιτική που συσσωρεύει κέρδη στην πλουτοκρατία και βάσανα στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα.»
Η πιθανή συναίνεση σ’ αυτά τα μεγάλα ζητήματα των δύο κομμάτων (τα οποία, ας μην ξεχνάμε, εκπροσωπούν το 85% του ελληνικού λαού) όσο κι αν αποτελεί δυστύχημα για την Αριστερά είναι μια βασική αναγκαιότητα για τον τόπο. Τα προβλήματα διογκώνονται μέρα με τη μέρα κι αν τα δύο μεγάλα κόμματα δεν συναινέσουν τουλάχιστον ότι υπάρχουν αυτά τα προβλήματα και πρέπει να λυθούν, τότε αυτά θα συνεχίσουν να διογκώνονται μέχρι την έκρηξή τους.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 14.12.2004
