Φέτος η γιορτή του Πολυτεχνείου ήταν διαφορετική. Είχαμε μια άλλη φωνή προερχόμενη από ανθρώπους που -επειδή δεν τα σπάνε και δεν δολοφονούν- δύσκολα θα γίνουν πρωτοσέλιδα. Ήταν οι συγγενείς των θυμάτων των τρομοκρατικών επιθέσεων
Φέτος η γιορτή του Πολυτεχνείου ήταν διαφορετική. Είχαμε μεν τους συνήθεις αλήτες που προσπάθησαν για μια ακόμη φορά να κάψουν την Αθήνα, είχαμε τους ακροδεξιούς τρομοκράτες της «Χρυσής Αυγής» να τραυματίζουν ανθρώπους, είχαμε τους συνήθεις αντι-ιμπεριαλιστές και τους συνήθεις συνηγόρους κάθε τρομοκράτη. Είχαμε όμως μια άλλη φωνή προερχόμενη από ανθρώπους που -επειδή δεν τα σπάνε και δεν δολοφονούν- δύσκολα θα γίνουν πρωτοσέλιδα. Ήταν οι συγγενείς των θυμάτων των τρομοκρατικών επιθέσεων οι οποίοι έδωσαν με μια λιτή ανακοίνωση το πραγματικό νόημα του Πολυτεχνείου, το νόημα που ανενδοίαστα, ανεμπόδιστα κι ατιμώρητα καπηλευόταν μια δράκα φονιάδων επί 27 χρόνια. Είχαμε την απάντηση σε όλους εκείνους τους «Δημοκράτες» και τους «Ευαίσθητους» που ανησυχούν για τα βατράχια του Αμαζονίου, αλλά δεν θέλησαν ούτε μια στιγμή να κάνουν μια πορεία για τους φονιάδες που λυμαίνονταν το σπίτι τους, τους αγώνες και τις ελπίδες μιας ολόκληρης γενιάς.
Είχαμε την ανακοίνωση των «Ως Εδώ» που σε αντίθεση με τους «ευαίσθητους προοδευτικούς» οι οποίοι αθωώνουν όλους όσους φέρουν την ταμπέλα του Αριστερού, δεν καταδίκασαν κανένα. Το μόνο που ζήτησαν και ζητούν είναι δικαιοσύνη κι ευαισθησία. Όχι την επιλεκτική «Αριστερή ευαισθησία», αλλά την ευαισθησία που λέει ότι όλα τα θύματα είναι ίσα, κι όλοι οι φονιάδες ενώπιον του νόμου είναι ίσοι: είτε σκοτώνουν γιατί πιστεύουν ότι τους απατά η γυναίκα τους, είτε γιατί πιστεύουν ότι τους απατά η Ιστορία η οποία δεν έγινε (ως όφειλε) κόκκινη.
Είχαμε μια ανακοίνωση που αξίζει να την προσέξουμε και να την προσυπογράψουμε: «Οι τρομοκράτες επεχείρησαν να ταυτιστούν με την 17 Νοέμβρη για να αποκτήσουν πολιτική και ηθική νομιμοποίηση απέναντι στον ελληνικό λαό. Σκύλευαν τους αγώνες, τα μηνύματα, τις ιδέες, τα ιδανικά, που εξέφρασαν με γνήσιο τρόπο τις μέρες εκείνες οι νέοι του Πολυτεχνείου για την ελευθερία, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, την εθνική ανεξαρτησία, προκειμένου να δώσουν, υποτίθεται, ιδεολογικοπολιτικό περιεχόμενο στις εγκληματικές τους πράξεις (…)
»Εμείς, οι οικογένειες των θυμάτων της τρομοκρατίας, εμείς τα παιδιά των θυμάτων της τρομοκρατίας … αποδίδουμε σεβασμό και φόρο τιμής σε αυτούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και τη δημοκρατία. Ένας αγώνας που δεν νομιμοποιεί, που δεν δικαιολογεί, που δεν συμβιβάζεται με τη βάναυση προσβολή της ελευθερίας και της αξίας της ανθρώπινης ζωής, από την εγκληματική δράση των δολοφόνων-τρομοκρατών που καπηλεύτηκαν τόσα χρόνια την ιστορική ημέρα της 17 Νοέμβρη».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 18.11.2002
