Η Ελλάδα κινδυνεύει άμεσα, όχι μόνο να βρεθεί εκτός ευρώ, αλλά να μην μπορεί καν να εισάγει πετρέλαιο.
Εντάξει! Αυτή η κυβέρνηση δεν μοιάζει με σύνθεση του κ. Λουκά Παπαδήμου, αλλά με το τραγούδι του κ. Λουκιανού Κηλαηδόνη «Τα ‘φτιαξε ο Μηνάς με την Ανέτα/ Που τα ‘χε με το Δήμο τον τρελό/ Χώρισε ο Χρηστάκης με την Τέτα/ Και τα ‘φτιαξε ξανά με τη Ζωζώ». Αλλά πάλι, αν σκεφτούμε ότι οι μονοκομματικές κυβερνήσεις (που ήταν κι αυτές συνεργασίας, αλλά εντός των κομμάτων) είχαν σαράντα με πενήντα άτομα, οι 47 του «τρικομματισμού» μπορεί να μην είναι ευέλικτο, αλλά είναι σχετικά μικρό σχήμα.
Νέα κυβέρνηση λοιπόν με παλιά καθήκοντα. Αυτά που δεν μπορούσε να εκπληρώσει καθ’ ολοκληρίαν η προηγούμενη. Η απορία βέβαια παραμένει: αν και κατά πόσον εκεί που απέτυχαν να συνεννοηθούν οι συνιστώσες του ΠΑΣΟΚ, θα συνεννοηθούν οι συνιστώσες του ΠΑΣΟΚ, μαζί με τις συνιστώσες της Ν. Δ. και τον ΛΑΟΣ.
Μπορεί πάλι να μη χρειαστεί να συνεννοηθούν για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται ο τόπος. Το πολιτικό σύστημα -το έφερε από δω, το έφερε από κει- επέτυχε τον στόχο του. Μπορεί εκ της σύνθεσής της να έγινε αυτή η κυβέρνηση αποκλειστικού σκοπού. Μπορεί, δηλαδή, να ψηφιστεί η δανειακή σύμβαση με τη μεγαλύτερη δυνατή πλειοψηφία, να πάρουμε την έκτη δόση, να κάνουμε την αναδιάρθρωση του χρέους· αφήνοντας όποιες μεταρρυθμίσεις, πλην της δημοσιονομικής προσαρμογής, για αργότερα. Δεν θα είναι ό, τι καλύτερο, αλλά τέλος πάντων θα γλιτώσουμε τα χειρότερα.
Οπως και να το κάνουμε, αυτή η κυβέρνηση θα είναι η χαρά των τηλεκαφενείων. Δεν θα είναι αναγκασμένα πλέον να βγάζουν από το «και» των πολιτικών ξίγκι. Θα έχουν να σχολιάζουν με τις ώρες πραγματικές πολιτικές διαφορές, οι οποίες μάλιστα θα δικαιολογούν τους τίτλους «αιχμές», «βολές», «επιθέσεις» και άλλα πολεμικά που μας διασκεδάζουν κάθε βράδυ στις οκτώ. Αλλά, ανάμεσα σ’ όλα τ’ άλλα, το πολιτικό σύστημα το πρώτο μάθημα που πρέπει να πάρει από αυτή την κρίση είναι αυτό της συνεργασίας. Αυτό που δεν έμαθαν τόσα χρόνια στη Βουλή θα πρέπει να το μάθουν αναγκαστικά στην κυβέρνηση. Να γεφυρώνουν τις διαφορές με αμοιβαίους συμβιβασμούς.
Εν τω μεταξύ, ενώ εμείς θαυμάζουμε ή ελεεινολογούμε τη νέα κυβέρνηση, μια είδηση από το Reuters πρέπει να μας φέρει στα σύγκαλά μας. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο, την ώρα ακριβώς που ορκιζόταν η νέα κυβέρνηση, μετέδιδε: «Η Ελλάδα βασίζεται όλο και περισσότερο στο ιρανικό πετρέλαιο, αφού οι πωλητές έκοψαν την παροχή και οι τράπεζες αρνούνται να χρηματοδοτήσουν, επειδή φοβούνται ότι η Αθήνα θα χρεοκοπήσει… η έλλειψη τραπεζικής χρηματοδότησης, ανάγκασε την Ελλάδα να σταματήσει να αγοράζει αργό από τη Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν και το Καζαχστάν…».
Με άλλα λόγια ο έσχατος δανειστής της Ελλάδος, πέρα από τα μέλη της Ευρωζώνης, είναι το Ιράν. Ειναι η μόνη χώρα που δέχεται τον λόγο μας ότι θα αποπληρώσουμε το πετρέλαιο σε σκληρό νόμισμα και δεν θα της φορτώσουμε δραχμές.
Καθένας μπορεί να έχει πολλές αντιρρήσεις για το νέο σχήμα. Ακόμη και 47· όσοι ακριβώς είναι οι υπουργοί της. Το θέμα όμως είναι ότι η Ελλάδα κινδυνεύει άμεσα, όχι μόνο να βρεθεί εκτός ευρώ, αλλά να μην μπορεί καν να εισάγει πετρέλαιο. Πρέπει γρήγορα να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη κατ’ αρχήν με τους εταίρους μας και να αρχίσει η μακρά προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ούτε δικό μας πετρέλαιο να αντλήσουμε.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 13.11.2011