Εν μέσω μιας χρηματοοικονομικής θύελλας, στην Ελλάδα δεν μας απασχολεί τι θα κάνουμε τα απόνερα των τραπεζικών χρεοκοπιών. Το ερώτημα που κυριαρχεί είναι αν θα γίνουν εκλογές.
Ολα έδειχναν ότι κ. Σταύρος Δαϊλάκης ξεκίνησε χθες το πρωί για να υποβάλλει την παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα. Οι δηλώσεις που είχε κάνει το προηγούμενο βράδυ για τους στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού δεν άφηναν στον (κατά δήλωσή του) «καραμανλικότερο των βουλευτών» ουδεμία επιλογή: οικειοθελή αποχώρηση από τα έδρανα της Βουλής για να μη διαταραχθεί ο μαγικός αριθμός των «152». Κάποιος όμως από το περιβάλλον του Μαξίμου είχε τη φαεινή ιδέα να τον διαγράψει πριν φτάσει στη Βουλή. Ο ίδιος -προφανώς εκνευρισμένος – θεώρησε την αποπομπή προσβολή και αρνήθηκε να παραιτηθεί. Ετσι, προκειμένου να μη χαλάσει η εικόνα, ραγίστηκε η εύθραυστη πλειοψηφία και άρχισε το γαϊτανάκι: θα μείνει με 151+1 βουλευτές η Νέα Δημοκρατία ή όχι;.
Αυτή η υπόθεση είναι ένας ακόμη αχρείαστος πονοκέφαλος για την κυβέρνηση. Το χειρότερο: δημιουργήθηκε κι αυτός για να υπηρετήσει τα δελτία των οκτώ. Ενώ θα μπορούσε να υπήρχε παραίτηση του βουλευτή, μεσολάβησε για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους η αποπομπή και το κουβάρι περιπλέχτηκε. Οπως περιπλέχτηκε και την περασμένη Παρασκευή με την υψηλών τόνων ομιλία Καραμανλή. Για χάρη της στιγμιαίας εικόνας η κυβέρνηση βρέθηκε όμηρος των δηλώσεων κάθε βουλευτή. Μία του κ. Αθανάσιου Γιαννόπουλου, την άλλη του κ. Αδάμ Ρεγκούζα και τώρα του κ. Σταύρου Δαϊλάκη. Η επικοινωνία χωρίς σχεδιασμένη πολιτική εκδικείται κατά τον χειρότερο τρόπο. Υπονομεύει πλέον ακόμη και τις τακτικές κινήσεις της Ν.Δ.
Η επικοινωνία είναι αναγκαίο συμπλήρωμα της πολιτικής. Σε μια εποχή, μάλιστα που κυριαρχεί η τηλεοπτική εικόνα, η επικοινωνία έγινε σημαντικό συμπλήρωμα. Επ’ ουδενί όμως δεν μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από συμπλήρωμα. Λειτουργεί όπως το μέικαπ στις γυναίκες. Βοηθά να τονίζονται τα όμορφα χαρακτηριστικά και να υποβαθμίζονται τα άσχημα, αλλά δεν μπορεί να κάνει το άσπρο μαύρο. Ακόμη κι αν το επιτύχει μία φορά, ακυρώνεται μετά συνολικά.
Γι’ αυτό είναι δύσκολο αλλά και μακροπρόθεσμα αναγκαίο να υπηρετεί η επικοινωνία την πολιτική και όχι το αντίστροφο. Πρέπει να τονίζει τις πολιτικές και όχι να τις υποκαθιστά. Δυστυχώς η κυβέρνηση μαγεύτηκε από τις δυνατότητες της επικοινωνίας (που ομολογουμένως την βοήθησε πάρα πολύ τον πρώτο καιρό) και άρχισε να κινείται απερίσκεπτα στους ρυθμούς της. Η εικόνα έγινε γι’ αυτή το παν. Ποιος θα ξεχάσει πως τη στιγμή που καιγόταν η Πελοπόννησος κάποιοι εμφάνισαν τον πρωθυπουργό να συντονίζει την πυρόσβεση φορώντας μπουφάν (τύπου Τζορτζ Μπους της 11ης Σεπτεμβρίου) μέσα στο κατακαλόκαιρο;
Η κυβέρνηση πλέον βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση. Μαζί της και η χώρα. Εν μέσω μιας χρηματοοικονομικής θύελλας, στην Ελλάδα δεν μας απασχολεί τι θα κάνουμε τα απόνερα των τραπεζικών χρεοκοπιών. Το ερώτημα που κυριαρχεί είναι αν θα γίνουν εκλογές. Δεν είναι ό,τι καλύτερο για τη συγκυρία. Η ανώφελη επίδειξη πυγμής της Παρασκευής που στόχο είχε τη συσπείρωση του κομματικού ακροατηρίου αποδείχθηκε αποτυχημένη ακόμη και στα επιμέρους. Καιρός είναι να γυρίσουμε στην πραγματική πολιτική, διότι η κρίση χτυπάει την πόρτα μας…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 1.10.2008