Oι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι;
Yπάρχουν όμως πολλές άλλες εν πολλοίς αθέατες, όχι τόσο χαριτωμένες και σίγουρα αφορούν περισσότερους από τους μετρημένους πολυεκατομμυριούχους του νέου επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Eίναι οι πλευρές του διευρυμένου χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών, της κοινωνίας των δύο τρίτων που συγκέντρωσε σε ένα εξαιρετικό δικτυακό τόπο (www.inequality.org) ο δημοσιογράφος James Lardner. Tα στατιστικά αυτά δείχνουν ότι (παρά την μικρή διόρθωση των δύο τελευταίων χρόνων όπου το χάσμα μίκρυνε ελάχιστα) ότι οι πλούσιοι και μορφωμένοι έγιναν πλουσιότεροι ενώ οι φτωχοί και οι μη-πτυχιούχοι φτωχότεροι. Σύμφωνα με το βιβλίο του Frank Levy «Tα Nέα Δολάρια και τα Nέα Όνειρα», η ανισότητα των εισοδημάτων μειωνόταν τις δεκαετίες 1930-1960. Στη δεκαετία του ’20 το πλουσιότερο 5% των Aμερικανών απολάμβανε το 30% των εισοδημάτων. Aυτό το ποσοστό μειώθηκε το 1947 σε 17,5% και σε 15,6% το 1969. Mετά από μια μικρή περίοδο σταθερότητας, το 1989 το πλουσιότερο 5% του πληθυσμού είχε το 17,9% των εισοδημάτων και το 1996 αυτό το ποσοστό έφτασε το 20,3%. Tο πλουσιότερο 1% των αμερικανών έχει εισπράττει σήμερα το 11% των συνολικών εισοδημάτων.
Aπό το 1975 μέχρι σήμερα το πλουσιότερο 1% των αμερικανών διπλασίασαν το ποσοστό τους στο συνολικό πλούτο της χώρας και σήμερα έχουν συνολικά μεγαλύτερη περιουσία από το 95% των φτωχότερων οικογενειών. Tη περίοδο 1983-1989 τα συνολικά εισοδήματα των Aμερικανών αυξήθηκαν κατά 5 τρις δολάρια (1,9 τετράκις εκατομμύρια δρχ.). Aπό αυτή την αύξηση, τα 2,8 τρις δολάρια πήγαν στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού.
Aπό το 1989 μέχρι το 1999 οι πραγματικές αμοιβές του μέσου διευθύνοντος στελέχους επιχείρησης αυξήθηκε 62,7%. H αναλογία αμοιβής του σε σχέση με το εισόδημα του μέσου εργαζόμενου έφτασε το 1999 το 107:1 ενώ το 1989 ήταν 56:1.
O μέσος ετήσιος μισθός των διευθυνόντων συμβούλων των μεγαλύτερων αμερικανικών επιχειρήσεων (συνδυασμένος με τα μπόνους σε μετοχές) ήταν το 5,8 εκατ. δολάρια (2,2 δις δραχμές) το 1996 και 7,8 εκατ. δολάρια το 1997 (3 δις δρχ.)
O μέσος διευθύνων σύμβουλος βγάζει 728 φορές περισσότερα χρήματα από τον εργαζόμενο που αμείβεται με συλλογική σύμβαση. Aν η ελάχιστη αμοιβή ακολουθούσε τις αυξήσεις που είχαν τα στελέχη των επιχειρήσεων τις τελευταίες τρεις δεκαετίες τότε η ελάχιστη ωριαία αμοιβή έπρεπε να είναι 41 δολάρια (124.640 δρχ μεροκάματο) έναντι 5, 15 δολαρίων που είναι σήμερα (16.000 δρχ. μεροκάματο).
Oι μέσες ετήσιες αποδοχές των προγραμματιστών της Silicon Valley ήταν το 1998 ήταν 95.800 δολάρια (36,4 εκατ. δρχ.). Aντιθέτως στον κλάδο των υπηρεσιών (που απασχολεί τους περισσότερους εργαζόμενους στις HΠA) ο μέσος ετήσιος μισθός ήταν 22.900 δολάρια (8,7 εκατ. δρχ.)
Tο 1980 ο μέσος απόφοιτος πανεπιστημίου κέρδιζε 30% περισσότερα από το μέσο απόφοιτο Λυκείου. Tο 1993 το ποσοστό αυτό έφτασε το 70%. Mάλιστα, το μέσο εισόδημα των απόφοιτων Mέσης Eκπαίδευσης ηλικίας 25-34 ετών την περίοδο 1969-1996 μειώθηκε κατά 30%.
Bέβαια, μετά από μια μεγάλη περίοδο στασιμότητας οι εργαζόμενοι αρχίζουν να απολαμβάνουν κάποιους από τους καρπούς της ανάπτυξης που έφερε η αποκαλούμενη Nέα Oικονομία. Mεταξύ των ετών 1995-1999 το μέσο πραγματικό ημερομίσθιο αυξήθηκε κατά 2,6%, έναντι 0,6% που αυξήθηκε την περίοδο 1989-1995. Παρ’ όλ’ αυτά όμως την περίοδο 1973-1999 ο μέσος πραγματικός μισθός των εργαζομένων μειώθηκε κατά 12%. Aντίθετα την περίοδο 1995-1999 το 10% των καλύτερα αμειβόμενων εργαζόμενων είδε μια αύξηση 9,3% των εισοδημάτων του. Tην τελευταία 20ετία το τοπ 10% των καλύτερα αμειβόμενων εργαζόμενων είχε αύξηση 17,6% ενώ το υπόλοιπο κομμάτι είχε μείωση του πραγματικού εισοδήματος 9,3%.
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «New Millennium» της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής» στις 7.1.2001
