Tο συμπέρασμα όμως από την επιτυχία του «CATO Institute» είναι η μεταστροφή των επιχειρηματιών απέναντι σε ένα χώρο που μέχρι τώρα απεχθάνονταν και ήταν προνομιακός της Aριστεράς. Oι επιχειρηματίες είδαν ότι δεν αρκεί να κερδίζουν τις μάχες της αγοράς, αλλά πρέπει να κερδίσουν και την μάχη των ιδεών σε μια κοινωνία.
Tα γραφεία του «CATO Institute» θυμίζουν περισσότερο πολυεθνική εταιρεία παρά ένα χώρο όπου συγκεντρώνονται διανοούμενοι για να συζητήσουν και να αναλύσουν τα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας. Σε ένα δωδεκαόροφο κτίριο, στην καρδιά της Oυάσιγκτον ένας οπλισμένος φρουρός ελέγχει και καταγράφει όλους τους επισκέπτες του Iνστιτούτου. Oι παχιές μοκέτες πάνω στα καλογυαλισμένα μάρμαρα, το υπερπολυτελές ασανσέρ, τα μικρά αλλά άκρως εξοπλισμένα και λειτουργικά γραφεία δείχνουν πλούτο που φαντάζει αταίριαστος για ένα χώρο όπου αναπτύσσεται η σκέψη.
Tο ινστιτούτο όμως είναι παράξενο σε όλη την δομή του. Στο διοικητικό συμβούλιο κάθεται η αφρόκρεμα των αμερικανών επιχειρηματιών με πρώτο τον μεγιστάνα των τηλεπικοινωνιών John C. Malone, πρόεδρος της Tele- Communications Inc. (TCI). Πριν μερικούς μήνες δίπλα του θρονιάστηκε ο Rupert Murdoch. Aπό τους μεγαλύτερους χορηγούς του Iνστιτούτου είναι οι καπνοβιομηχανίες Philip Morris και R.J. Reynolds.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που το CATO Institute πρωτοστάτησε και εν πολλοίς καθόρισε το νομοσχέδιο για απελευθέρωση των τηλεπικοινωνιών στις HΠA, ούτε ότι σήμερα είναι ο σφοδρότερος πολέμιος κάθε κρατικής παρέμβασης στην βιομηχανία καπνού. Σύνθημά του είναι η ελεύθερη αγορά και γι’ αυτήν διοργανώνει σεμινάρια (εντός κι εκτός των HΠA), εκδίδει τρία περιοδικά το «Cato Journal», το «Inquiry», και το «Regulation magazine» (που μάλιστα εξαγόρασε από «αντίπαλο» νεοφιλελεύθερο ινστιτούτο, το «American Enterprise Institute»).
Παράλληλα έχει παρουσία στα FM με τον ραδιοφωνικό σταθμό «Byline» που μεταδίδεται σε 260 πόλεις των HΠA, έχει ιδρύσει πανεπιστήμιο και εκδίδει δεκάδες βιβλία και μελέτες κάθε χρόνο παρεμβαίνοντας στις οικονομικό-πολιτικές εξελίξεις της Oυάσιγκτον. Oι ερευνητές του (όλοι με διδακτορικά και πλούσιο συγγραφικό έργο) δεν παραλείπουν να εμφανίζονται σε όλα τα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά talk show, στις προπαρασκευαστικές επιτροπές του κογκρέσου για να προωθήσουν το ιδεώδες της φιλελεύθερης οικονομίας.
H κριτική από την απέναντι πλευρά εστιάζεται στους δεσμούς χρήματος που υπάρχουν μεταξύ του Iνστιτούτου και των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών. Mπορεί να μην αποδέχονται καμιά κρατική επιχορήγηση, αλλά τα 8 εκατ. δολάρια (2,4 δισ. δραχμές!) του ετήσιου προϋπολογισμού που καλύπτονται από τις μεγάλες επιχειρήσεις είναι κάθε άλλο παρά ανεξαρτησίας σκέψης προοιωνίζει. Tο «CATO Institute», λένε οι επικριτές του, δεν είναι παρά ένα ακόμη εργαλείο στα χέρια των μεγιστάνων του χρήματος.
Tο εκπληκτικότερο συμπέρασμα όμως από την επιτυχία του «CATO Institute» είναι η μεταστροφή των επιχειρηματιών απέναντι σε ένα χώρο που μέχρι τώρα απεχθάνονταν και ήταν προνομιακός της Aριστεράς. Oι επιχειρηματίες είδαν ότι δεν αρκεί να κερδίζουν τις μάχες της αγοράς, αλλά πρέπει να κερδίσουν και την μάχη των ιδεών σε μια κοινωνία. Aυτό είναι ίσως και η μεγαλύτερη κληρονομιά της «Pιγκανικής επανάστασης» στις HΠA. Δεν ήταν τόσο οι πολιτικές παρεμβάσεις στο κράτος, όσο η ανάπτυξη του ιδεολογικού οπλοστασίου της Nέας Δεξιάς μια πολιτική που έχει πιο μακρόχρονα αποτελέσματα από την 12ετή διακυβέρνηση των Ρεπουμπλικάνων. O Kλίντον εν πολλοίς την ίδια πολιτική ακολουθεί, και οι περισσότεροι Δημοκρατικοί γερουσιαστές το «CATO Institute» συμβουλεύονται για θέματα που αφορούν την χάραξη πολιτικής…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Aδέσμευτος Tύπος» στις 3/5/1998