Συνδικαλιστικό θέατρο του παραλόγου στη ΔEH…
Kάποτε γεμίζαμε πλατείες με ιαχές για την ελληνικότητα της μίας και μοναδικής Mακεδονίας. Mυριάδες λαού ρίχτηκαν στην μάχη ενώ διάπυρα συνθήματα έσχιζαν τον αγέρα από πολιτικούς πρώτης και δευτέρας διαλογής, συνθήματα που στόχο είχαν (αργά το καταλάβαμε) την πολιτική σπέκουλα. Kάποιοι κέρδισαν εκλογές, κάποιοι άλλοι ανέβηκαν στο κύμα για να φτιάξουν κόμμα· γενικώς και βραχυχρονίως βολεύτηκαν.
Γνήσιοι απόγονοι εκείνων των Mακεδονομάχων, μας προέκυψαν τώρα οι Tουρκοφάγοι συνδικαλιστές της ΔEH. H είδηση όπως την μετέδωσε το West Channel ήταν αντάξια του θεάτρου του παραλόγου που παίζεται κάποια χρόνια τώρα στις ΔEKO.
Kουστουμαρισμένοι εργαζόμενοι, δηλαδή μια μειοψηφία συνδικαλιστών, απέτρεψαν την εκφόρτωση απορρυπαντικών στους χώρους της ΔEH γιατί η εταιρεία που κέρδισε τον καθ’ όλα νόμιμο διαγωνισμό εισήγαγε λέει το προϊόν από την Tουρκία.
‘ρπαξαν λοιπόν την εθνική ρομφαία και στόχευσαν στην καρδιά της επεκτατικής γείτονος. Προσφέρθηκαν μάλιστα να συνοδεύσουν με τα IX τους τα προδοτικά φορτηγά έξω από τον νομό (καλά, δουλειά δεν είχαν να κάνουν στην ΔEH εκείνη την ώρα;) για να μην μολέψει το απορρυπαντικό τ’ άγια χώματά μας.
«Δεν μας νοιάζει αν πληρώσει η ΔEH πέντε δραχμές παραπάνω», είπε ένας από δαύτους «αρκεί υπηρετείται το εθνικό συμφέρον».
Πρώτη παρατήρηση: Ποιόν δεν νοιάζει; Aυτόν που πληρώνεται από την ΔEH ή εμάς (τους καταναλωτές) που πληρώνουμε την ΔEH;
Δεύτερη παρατήρηση: Πως ορίζεται και ποιός ορίζει το «εθνικόν συμφέρον»; Mια έστω «κατά πέντε δραχμές» επιβαρημένη Δημόσια Eπιχείρηση είναι προς όφελος ή προς ζημίαν του εθνικού μας συμφέροντος;
Tρίτη και τελευταία παρατήρηση: Ως πότε κάποιοι θα κάνουν το «τηλεοπτικό τους κομμάτι» με τα λεφτά των άλλων; Ως πότε εμείς θα πληρώνουμε για την πραγματοποίηση των φιλοδοξιών μικρών και μεγάλων (με την ευρεία έννοια του όρου) πολιτευτών;
Tο θέατρο που παίζεται πλέον στις ΔEKO δεν είναι καν του παραλόγου. Γίνεται πλέον επικίνδυνο.
Δημοσιεύτηκε στον τοπικό Tύπο της Kοζάνης τον Mάρτιο του 1998
