Στην Ειδομένη η κυβέρνηση κάνει την δουλειά της. Ντρέπεται γι’ αυτό και αποκλείει τα ΜΜΕ;
Από μια άποψη, ο αποκλεισμός των δημοσιογράφων από την επιχείρηση εκκένωσης της Ειδομένης είναι ακόμη ένα επεισόδιο στον αντιδημοκρατικό κατήφορο της κυβέρνησης. Γράφαμε και παλιότερα για την «Προοδευτική λογοκρισία», κατά την πρώτη επιχείρηση της αστυνομίας στην Ειδομένη, τότε που μάντρωσαν τους δημοσιογράφους στα αστυνομικά τμήματα, για τάχαμου «εξακρίβωση στοιχείων»: «Η ζημιά που κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στα ζητήματα ελευθερίας του λόγου και εν γένει στα πολιτικά δικαιώματα είναι διπλή. Πρώτον, δημιουργεί κακό προηγούμενο. Στην πολιτική οι κακές πρακτικές δεν διώχνουν απλώς τις καλές, δημιουργούν γόνιμο έδαφος για χειρότερες… Αν οι δημοσιογράφοι απομακρύνθηκαν από την Ειδομένη “για την ασφάλειά τους”, γιατί να μην απομακρυνθούν στο μέλλον και από τα Εξάρχεια, κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων των αστυνομικών με μπαχαλάκηδες, όταν μάλιστα αποδεδειγμένα η εν λόγω περιοχή είναι επικίνδυνη για τους λειτουργούς του Τύπου; Και όταν απομακρυνθούν οι δημοσιογράφοι, ποιος θα καταγράφει τα μελλοντικά συμβάντα τύπου ζαρντινιέρας;» (Καθημερινή 13.12.2015).
Τώρα ο κ. Γιώργος Κυρίτσης δικαιολόγησε τη λογοκρισία ως εξής: «Η αστυνομία έκρινε ότι δεν μπορούν να υπάρχουν 100 κάμερες από πάνω της, καθώς αυτό δεν βοηθά». Ξέχασε προφανώς τον Ορσον Ουέλς που έλεγε ότι «μόνο σε ένα αστυνομικό κράτος η δουλειά του αστυνομικού είναι εύκολη».
Υπάρχει όμως και μια άλλη ανάγνωση του πέπλου στην Ειδομένη. Οι κυβερνώντες πιθανότατα ντρέπονται που κάνουν τη δουλειά τους, δηλαδή ότι κυβερνούν. Και γι’ αυτό δεν θέλουν να το δείξουν…
Ας βάλουμε τα πράγματα σε σειρά. Εκ των πραγμάτων η κατάσταση στην Ειδομένη εγκυμονούσε κινδύνους επιδημιών, συγκρούσεων, και ήταν ζημιογόνος για την ελληνική οικονομία. Καθήκον, λοιπόν, κάθε κυβέρνησης είναι να κάνει κάτι. Δεν είναι θέμα ρατσισμού ή ξενοφοβίας. Και Ελληνες αν στήσουν ένα τσαντιρομαχαλά και αποκλείσουν επί μήνες τη μόνη σιδηροδρομική έξοδο της χώρας, η αστυνομία έχει υποχρέωση να τους μαζέψει. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες έχουν όλα τα νόμιμα δικαιώματα, αλλά όπως και οι γηγενείς δεν έχουν το δικαίωμα ελεύθερης εγκατάστασης όπου θέλουν, αλλιώς θα είχαμε κάμπινγκ στην Ακρόπολη, στην οποία –σημειωτέον– υπάρχει και ωραία θέα.
Η εκκένωση πρέπει να γίνει τηρώντας όλες τις πρόνοιες του νόμου (ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί αυτό είναι η πλέρια δημοσιότητα) και μπορεί να υπάρξει λελογισμένη βία στο πλαίσιο πάντα του νόμου. Τώρα όμως κυβερνούν εκείνοι που κατήγγελλαν αστυνομική αυθαιρεσία επειδή τα ΜΑΤ δεν άφηναν κάποιους να μπουκάρουν στη Βουλή για να εκφράσουν εμπράκτως την αγανάκτησή τους. Πώς να εξηγήσουν ότι πρέπει να διώξουν τους κατασκηνωτές της Ειδομένης χρησιμοποιώντας «μηχανισμούς καταστολής» τους οποίους συκοφαντούσαν επί χρόνια και με κάθε ευκαιρία;
Να σημειώσουμε δε ότι δεν τους έπιασαν ξαφνικά οι ντροπές για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας· εδώ, δεν ντράπηκαν γι’ άλλα κι άλλα. Οι κυβερνώντες μόνο στον σκληρό πυρήνα του κόμματός τους αναφέρονται και γι’ αυτόν ανησυχούν. Συνομιλητές τους είναι μόνο όσοι αφιονίστηκαν με τις γνωστές αριστερές παλαβομάρες. Αυτή την περιορισμένη οπτική στα πράγματα θα την πληρώσουν πολιτικά. Αλλά, δυστυχώς, μαζί μ’ αυτούς την πληρώνει και ο τόπος…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 25.5.2016