Το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης θα εκλεγεί, παρ’ όλα όσα του προσάπτουν, δείχνει ότι η ελληνική κοινωνία είναι πλέον στη φάση που θέλει να νοικοκυρέψει τον τόπο και να κάνει (ευρωπαϊκά) βήματα μπροστά.
Η πόλωση, όπως και το ταγκό, χρειάζεται δύο. Ματαίως προσπαθεί να το χορέψει μόνος ο κ. Αλέξης Τσίπρας, πολώνοντας και ρίχνοντας μέχρι και «αίμα» στην αρένα. Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης κατανόησε ότι σ’ αυτές τις εκλογές το διακύβευμα είναι αυτό που είχε πει ένας παππούς: «Να ησυχάσει λίγο το κεφάλι μας, ρε παιδάκι μου, να συμμαζευτούμε, να νοικοκυρευτούμε και μετά βλέπουμε…».
Οι ευρωεκλογές του Μαΐου ήταν ένας σεισμός ανάλογος του 2012. Μόνο που είχε αντίστροφο πρόσημο. Αρκεί να σκεφτούμε ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι όλα όσα οι λαϊκιστές κάθε απόχρωσης κατήγγειλαν. Είναι γόνος πολιτικής οικογένειας, ανήκει στο συκοφαντημένο συλλήβδην «παλαιό» πολιτικό σύστημα, καταγγέλθηκε πολλάκις ως «νεοφιλελεύθερος». Οπως είπε και ο κ. Τσίπρας, «πίσω από τις μεταρρυθμίσεις του κ. Μητσοτάκη, κρύβεται ανθρώπινο αίμα» (cnn.gr 22.6.2016). «Ουάου», που θα έλεγε κι ο συνοδοιπόρος του στη χρεοκοπία, με τον οποίο τώρα βρίσκονται στα μαχαίρια. Ομως ο ελληνικός λαός, που έζησε τη μέθη του 2015, είναι σε κατάσταση hangover. Πονάει το κεφάλι του από τον αφιονισμό της «σκληρής διαπραγμάτευσης». Βλέπει το σπίτι του ρημαδιό μετά το υπερτετραετές πάρτι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Εχει και να πληρώσει τον λογαριασμό.
Οι ερχόμενες εκλογές θα φέρουν τον κ. Μητσοτάκη στην αφετηρία που βρέθηκε ο κ. Κώστας Σημίτης το 1996. Υπάρχουν χτυπητές ομοιότητες. Και οι δύο ήταν αουτσάιντερ για την ηγεσία των κομμάτων τους, και οι δύο συσπείρωσαν ευρύτερες του χώρου τους δυνάμεις, και οι δύο υβρίστηκαν· με ψιθύρους στο κόμμα τους και γοερώς από τους αντιπάλους τους. Να θυμηθούμε ότι τη «ρετσινιά του νεοφιλελευθερισμού» δεν τη γλίτωσε ούτε ο ακραιφνής σοσιαλδημοκράτης Κώστας Σημίτης. Ο κ. Γιώργος Σταθάκης στο βιβλίο «Ο ατελέσφορος εκσυγχρονισμός» (εκδ. Βιβλιόραμα), γράφει ότι «η αναζήτηση της αφετηρίας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στην Ελλάδα παραπέμπει στην περίοδο του σταθεροποιητικού προγράμματος του 1985». Ο καθηγητής και μετέπειτα υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ βλέπει ως «το πιο αξιόπιστο μανιφέστο του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα» και ως «αφετηριακό κείμενο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής στα θέματα της μακροοικονομικής πολιτικής το βιβλίο του κ. Κώστα Σημίτη “Η πολιτική της οικονομικής σταθεροποίησης”». Να σημειώσουμε ότι το εν λόγω βιβλίο είναι συλλογικός τόμος που εμπεριέχει κείμενο και του Ανδρέα Παπανδρέου. Πατριάρχης του ελληνικού νεοφιλελευθερισμού ο Ανδρέας; Ο αριστερός μύλος όλα τ’ αλέθει.
Εν κατακλείδι, το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης θα εκλεγεί, παρ’ όλα όσα του προσάπτουν, δείχνει ότι η ελληνική κοινωνία είναι πλέον στη φάση που θέλει να νοικοκυρέψει τον τόπο και να κάνει (ευρωπαϊκά) βήματα μπροστά. Θα είναι ασυγχώρητο για τη Ν.Δ. να μην εκμεταλλευτεί αυτόν τον –απαλό έστω– ούριο άνεμο…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 27.6.2019