Το «Δίκτυο για την υπεράσπιση των Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων» χρησιμοποιεί ψέματα κι αλήθειες μαζί, παλιές σταλινικές πρακτικές στιγματισμού ατόμων και (το κυριότερο) τις ενοχές του κόσμου της Αριστεράς
Οι δικηγόροι κ.κ. Ιωάννα Κούρτοβικ και Γιάννης Ραχιώτης έχουν ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των συναδέλφων τους. Οποιοιδήποτε κατηγορούμενοι απευθύνονται σ’ αυτούς δεν παίρνουν μόνο δικηγορικές υπηρεσίες, αλλά και τις … υπηρεσίες ενός ολόκληρου «Δικτύου για την υπεράσπιση των Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων» το οποίο θα οργανώσει επιτροπές συμπαράστασης στον κρατούμενο, θα διοργανώσει θορυβώδεις εκδηλώσεις (με πολύ αριστερή φρασεολογία) καταδίκης των πάντων: από τα ΜΜΕ, μέχρι επώνυμους δημοσιογράφους, μέχρι το κράτος και την κυβέρνηση.
Οι παραπάνω δικηγόροι έχουν ακόμη ένα πλεονέκτημα, έναντι των συναδέλφων τους. Δεν χάνουν ποτέ δίκη! Απλώς – όταν τα αποτελέσματα δεν είναι επιθυμητά για τους πελάτες τους – χάνει η Δημοκρατία και κερδίζει η τρομολαγνεία. Για παράδειγμα: η κ. Κούρτοβικ έχασε την υπόθεση προφυλάκισης της Σωτηροπούλου και δήλωσε (προχθές σε εκδήλωση του «Δικτύου»): «Η προφυλάκιση της Σωτηροπούλου, αποφασίστηκε από τα ΜΜΕ που κατήγγειλαν ως υπόλογη τη Δικαιοσύνη όταν αποφασίστηκε να αφεθεί ελεύθερη, υπαγορεύοντας την απόφαση στο Συμβούλιο των Δικαστών».
Όλα αυτά μπορεί να είναι στα όρια του θεμιτού στην επαγγελματική πορεία των εν λόγω δικηγόρων, τα όρια όμως αυτά ξεπερνιόνται κατά πολύ όταν το Δίκτυο υπεράσπισης των πελατών τους αρχίζει την ελεεινολόγηση δημοσιογράφων που δεν συμφωνούν με την υπερασπιστική γραμμή των κατηγορούμενων για τρομοκρατία και συκοφαντεί ασύστολα οποιονδήποτε θέλει να έχει διαφορετικό δημόσιο λόγο. Π.χ. «Όταν ακροδεξιά υποκείμενα και κομπλεξικοί μισογύνηδες, έμμισθοι υπάλληλοι της αμερικανικής πρεσβείας και βαποράκια των “διαρροών” της Ασφάλειας εμφανίζονται ως ειδικοί αναλυτές επί θεμάτων τρομοκρατίας, έγκυροι αναλυτές και, πάνω απ’ όλα, αυθεντικοί γνώστες της “αλήθειας”…» (Ανακοίνωση του Δικτύου που ανεγνώσθη στην εκδήλωση της Τετάρτης)
Είναι θεμιτό το «Δίκτυο» να κάνει κριτική σε εφημερίδες και τίτλους π.χ. «Όταν το αυτονόητο δικαίωμα ενός κρατούμενου να προαυλίζεται με συγκρατουμένους του εμφανίζεται από σοβαρή εφημερίδα με τον τίτλο “Θέλει και παρέα ο Γιωτόπουλος”…» (από την ίδια ανακοίνωση, όπως και τα παρακάτω εντός εισαγωγικών). Είναι αθέμιτο όμως να διασπείρει ψεύδη και αήθεις συκοφαντίες του στιλ: «Όταν ο πανταχού παρών κ. Μίλερ απαιτεί την απομάκρυνση αντιαμερικανών δημοσιογράφων από τα μέσα που δουλεύουν και βρίσκονται συνάδελφοι τους που υποστηρίζουν αυτό τον ακραίο μακαρθισμό…»
Είναι γελοίο μεν, αλλά παραδεκτό να βλέπουν οι ηγέτες του «Δικτύου» δράκους και πανοπλίες παντού π.χ.: «Όταν η πόλη έχει καταληφθεί από τους σιδηρόφρακτους λεγεωνάριους του κ. Νασιάκου…» Είναι απαράδεκτο να βάζει στον ίδιο τορβά τους φονιάδες της «17 Νοέμβρη» τους μαστιζόμενους από τον φασισμό του Σαρόν Παλαιστίνιους, τα θύματα εργατικών ατυχημάτων κ.λ.π.
Τελικά το «Δίκτυο για την υπεράσπιση των Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων» χρησιμοποιεί ψέματα κι αλήθειες μαζί, παλιές σταλινικές πρακτικές στιγματισμού ατόμων και (το κυριότερο) τις ενοχές του κόσμου της Αριστεράς: π.χ. «για να δηλώσει ότι το κίνημα αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, το κίνημα αντίστασης στην κρατική τρομοκρατία που έδωσε πολλούς και νικηφόρους αγώνες, τα τμήματα εκείνα της Αριστεράς που επέλεξαν να συνταχθούν με τα κινήματα αυτά και να συγκρουστούν με την επίσημη “αλήθεια”, δηλαδή με το οργανωμένο ψεύδος…» για κάποιο σκοπό. Ποιόν; Πέρα από το αντικειμενικό γεγονός ότι προσφέρει χείρα βοηθείας στους δικηγόρους που κάνουν (καλά ομολογουμένως) τη δουλειά τους, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 29.9.2002
