Μετά την εκλογή του περαστικού από τη χώρα κ. Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να τα περιμένουμε όλα. Δεν αναφερόμαστε στις αντισυγκεντρώσεις, εκεί όπου συνεδριάζουν τα όργανα του κόμματος. Αυτήν την αήθη πρακτική την επανεγκαινίασε ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ πριν ο κ. Κασσελάκης εμφανιστεί ως αριστερός· λέμε «επανεγκαινίασε», διότι αντισυγκεντρώσεις είχαμε να δούμε από την εποχή του Γρηγόρη Λαμπράκη.
Δεν αναφέρεται συχνάκις στον δημόσιο διάλογο, αλλά οι αντισυγκεντρώσεις ήταν ένα από τα αντιδημοκρατικά όπλα που χρησιμοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2010-2015 για να κερδίσει την εξουσία. Συνεπώς, για το πανηγύρι στην Ιερά Οδό φταίνε αυτοί που ήταν έξω από το μπουζουξίδικο, όσο και αυτοί που ήταν μέσα. «Οποιος ουρεί στη θάλασσα το βρίσκει στο αλάτι», έλεγε ο Χαρίλαος Φλωράκης…
Τώρα έχουμε και νέους παραλογισμούς. Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ φεύγουν από το κόμμα, αλλά παραμένουν στην Κοινοβουλευτική Ομάδα! Αυτό –όσο βοηθά η μνήμη μας– δεν έχει γίνει ποτέ. Υπήρξαν περιπτώσεις βουλευτών που διεγράφησαν από την Κ.Ο. και από το κόμμα· υπήρξαν άλλοι που διεγράφησαν από την Κ.Ο. αλλά παρέμειναν στο κόμμα και μετά –συνήθως λίγο πριν από τις εκλογές– επανεντάχθηκαν. Αλλά βουλευτές τράνζιτ πρώτη φορά βλέπουμε στην πολιτική σκηνή.
Βεβαίως, από μικροπολιτική σκοπιά είναι κατανοητή η στάση τους. Μετά τη φιλολογία περί «νεοσυμπιλίδηδων» που αναπτύχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, ουδείς ήθελε να φέρει τη ρετσινιά του «αποστάτη» που γκρέμισε το δεύτερο εκλογικώς κόμμα από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ετσι, ανατράπηκε ο αρχικός σχεδιασμός και αναβλήθηκε η ανεξαρτητοποίηση των πρωτοπαλίκαρων και «πρωτοκορίτσαρων» (μάλλον έτσι πρέπει να είναι η συμπεριληπτική μετεγγραφή της λέξης) του κ. Κασσελάκη.
Επί της ουσίας, είδαμε, για μία ακόμη φορά, ένα σχεδιασμό του ποδαριού, κάτι που μας έχει συνηθίσει ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Να θυμηθούμε ότι εξέπεσε του αξιώματός του κάνοντας τον καμπόσο στην Κεντρική Επιτροπή και ύστερα από πρόχειρη μάχη· προσπάθησε να πάρει το συνέδριο με εγγραφές στον «δικό του ΣΥΡΙΖΑ» και αφού απέτυχε και αυτό, αποφάσισε (μετά πολλά πέρα-δώθε μεταξύ Ιεράς Οδού και Ταύρου) να ιδρύσει νέο κόμμα με άγνωστο προς το παρόν όνομα. Λέει ότι θα το αποφασίσουν τα μέλη με άγνωστη, προς το παρόν, διαδικασία.
Τα παραπάνω δείχνουν προχειρότητα, η οποία δεν προμηνύει τα καλύτερα για το εγχείρημα. Από την άλλη πλευρά, όμως, η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι η ασυναρτησία δεν αποτελεί εμπόδιο για μια πολιτική καριέρα. Αρκεί να δούμε πόσα κατάφερε (με αυτή; Παρά αυτή;) ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 13.11.2024
