Πολλά ειπώθηκαν για τη νέα πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Ελλάδα Κίμπερλι Γκίλφοϊλ. Κάποια ήταν αστεία, άλλα αναντάμ-παπαντάμ σεξιστικά, και έχει δίκιο να ανησυχεί η δική μας Ξένια Κουναλάκη γράφοντας ότι «οι αντοχές μας στον σεξισμό θα δοκιμαστούν σοβαρά τα επόμενα χρόνια, εάν εγκριθεί ο διορισμός της από την αμερικανική Γερουσία. Η woke ατζέντα στην Ελλάδα θα πρέπει να περιμένει, ίσως τον επόμενο Αμερικανό πρόεδρο» («Καθημερινή», 12.12.2024).
Το καλύτερο, απ’ όσα ακούστηκαν, είναι κάτι που διαδίδουν κυβερνητικοί κύκλοι. Η Ελλάδα, λέει, δεν προκαλεί πλέον ανησυχία στις ΗΠΑ και αυτό πιστοποιείται από το γεγονός ότι ο νέος Αμερικανός πρόεδρος στέλνει στην Αθήνα μια πρώην τηλεπαρουσιάστρια, που έχει διάφορα προσόντα, χωρίς η διπλωματία να είναι ένα από αυτά. Με άλλα λόγια, το κυβερνητικό αφήγημα είναι ότι πλέον είμαστε διπλωματικώς θωρακισμένοι και δεν θα μας πείραζε αν ερχόταν ο κηπουρός του Τραμπ.
Πέρα από τα κυβερνητικά ανέκδοτα, οι επιλογές του νέου Αμερικανού προέδρου δεν διακρίνονται από κάποια λογική. Δεν αναφερόμαστε μόνο στους πρέσβεις, αλλά και στα ανώτερα πόστα της διοίκησης. Μάλλον σκέφτηκε ότι η αμερικανική Δικαιοσύνη είναι «θωρακισμένη» και γι’ αυτό επέλεξε στην αρχή τον υπό έρευνα για εμπόριο λευκής σαρκός Ματ Γκετς για τη θέση του γενικού εισαγγελέα. Δεν ήταν προϊόν βαθιάς σκέψης η επιλογή του τηλεπαρουσιαστή Πιτ Χέγκσεθ για το υπουργείο Εθνικής Αμυνας· μην πούμε για τον αντιεμβολιαστή Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ, που πάει στον υπουργείο Υγείας, ή την υπουργό Παιδείας Λίντα ΜακΜάν, πρώην στέλεχος της Ομοσπονδίας Πάλης.
Δύσμοιρη Αμερική! Σε μια εποχή γεμάτη προκλήσεις, ο πρόεδρος των ΗΠΑ κάνει την παρέα του κυβέρνηση – και να είχε και καμιά παρέα της προκοπής. Δεν προκρίνει τους άριστους –θα υπάρχουν πολλοί στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα– αλλά μόνο τους αρεστούς. Κάνει υπουργούς όποιους βλέπει στην τηλεόραση, διορίζει τους φίλους του, νύφες, μπατζανάκια, κουμπάρους και χορηγούς.
Μπορούμε να φανταστούμε τι θα γινόταν εδώ, αν κάποια κυβέρνηση έκανε παρόμοιες επιλογές; Το καλύτερο που καταφέραμε ήταν να κάνουμε έναν ηθοποιό υφυπουργό Εργασίας, αλλά και αυτό έγινε για να μη χάσουν οι ΑΝΕΛ κοινοβουλευτική δύναμη και πέσει η κυβέρνηση. Αν και μπορούμε να θεωρούμε σίγουρο ότι στον κ. Αλέξη Τσίπρα άρεσε ο κ. Λάκης Λαζόπουλος, δεν τον έκανε υπουργό, ούτε καν πρέσβη. Ας μη μεμψιμοιρούμε λοιπόν. Υπάρχουν και χειρότερα, και μάλιστα εκεί όπου δεν θα τα περίμενε κανείς· στο λίκνο της σύγχρονης δημοκρατίας, που κάποτε είχε συστήματα ελέγχου και ισορροπιών της εξουσίας, για να αποφεύγονται τέτοια φαινόμενα.
