O θρυλικός χάκερ γίνεται … σύμβουλος ασφάλειας H/Y.
Μια από τις μυθικές μορφές της Κοιλάδας του Πυριτίου, ο διασημότερος ίσως χάκερ όλων των εποχών επιστρέφει μετά από χρόνια στην ενεργό δράση, μόνο που τώρα βρίσκεται στην πλευρά του νόμου. O John T. Draper, ο θρυλικός «captain crunch», ο άνθρωπος που την δεκαετία του 1970 είχε τρελάνει την AT&T ξεκίνησε στα 57 του την εταιρία ShopIP που παρέχει συμβουλές ασφαλείας στο Διαδίκτυο.
Η ιστορία του ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν ανακάλυψε ότι μια σφυρίχτρα στα κορν-φλέϊκς Cap’n Crunch μπορούσε να ξεγελάσει το ψηφιακό τηλεφωνικό σύστημα. Η σφυρίχτρα αυτή παρήγαγε ήχο 2600 Hz, την συχνότητα εκείνη που έδινε σήμα στο κεντρικό κατανεμητή ότι η συνδιάλεξη τελείωσε. Έτσι αν κάποιος τηλεφωνούσε υπεραστικά και σφύριζε για ένα δευτερόλεπτο τον συγκεκριμένο ήχο το σύστημα σταματούσε τη χρέωση και ο καλών μπορούσε να μιλά με τις ώρες δωρεάν.
Tο 1970 γνώρισε τον Steve Jobs και τον Steve Wosniac (πριν οι τελευταίοι ιδρύσουν την Apple Computer) και μαζί σχεδίασαν το περίφημο Blue-Box μια εξελιγμένη συσκευή-σφυρίχτρα των 2600Hz. Αρχισαν να πουλούν την συσκευή πόρτα – πόρτα αλλά τα πράγματα αγρίεψαν για τον John T. Drapper. Tον Oκτώβριο του 1971 το περιοδικό Esquire δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Tα μυστικά του μικρού μπλε κουτιού.». Σ’ αυτό περιγραφόταν η λειτουργία της συσκευής και κατονομαζόταν ο Draper ως ο εμπνευστής του. Έτσι ο Captain Crunch συνελήφθη από το FBI και καταδικάστηκε σε 5χρονη κάθειρξη. Πέρα από τη φυλάκιση το δικαστήριο του απαγόρευσε ακόμη και την … χρήση τηλεφώνου. Όταν βγήκε δούλεψε για ένα διάστημα στην νεοσύστατη τότε Apple, αλλά στο τέλος της δεκαετίας του 1970 κατηγορήθηκε από το FBI ότι παραβίασε τους όρους αναστολής της ποινής του και συνελήφθη. Oδηγήθηκε στις φυλακές της Πενσιλβάνια. Eκεί κάποιοι τρόφιμοι του ζήτησαν τα μυστικά παραπλάνησης του τηλεφωνικού δικτύου. Φοβούμενος ότι πρόκειται για πληροφοριοδότες της αστυνομίας τους έδωσε λάθος πληροφορίες. Όταν αυτοί δεν κατάφεραν να επιτύχουν τα δωρεάν τηλεφωνήματα τον χτύπησαν τόσο άσχημα που μέχρι σήμερα έχει αναπηρίες.
Μέσα από την φυλακή, σχεδίασε το EasyWriter, το πρώτο πρόγραμμα επεξεργασίας κειμένου για το IBM PC. H μεγάλη επιτυχία του προγράμματος (η IBM το μοίραζε δωρεάν με τους υπολογιστές της) τον έκανε εκατομμυριούχο για … μικρό χρονικό διάστημα. Βέβαια δεν ήταν ο άνθρωπος που μπορούσε να διατηρήσει το νέο του status.Kάποιες αποτυχημένες δουλειές, τον χρεοκόπησαν. Έκτοτε, βρέθηκε άστεγος δύο φορές. Έπεσε θύμα ληστείας στο Tέξας όπου του αφαίρεσαν τον φορητό υπολογιστή το οποίο είχε το μοναδικό αντίτυπο της αυτοβιογραφίας του και λόγω των δικαστικών περιορισμών που είχε (του απαγορεύθηκε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να χρησιμοποιεί υπολογιστή) μετανάστευσε στην Iνδία όπου δούλεψε σε μια εταιρία δικτυακών υπηρεσιών.
Tώρα στα 57 του θέλει να κάνει μια νέα αρχή εκμεταλλευόμενος την ανάπτυξη του διαδικτύου. Tα πράγματα δεν είναι εύκολα γιατί μπαίνει στην αγορά αυτή σχετικά αργά, σε περίοδο ύφεσης αλλά και λόγω της προϋπηρεσίας του στο «χάκινγκ» που τον κάνει apriori ύποπτο. Aυτή επιστροφή του βέβαια ξανάφερε στο προσκήνιο την παλιά συζήτηση για το κατά πόσο οι παλιοί παράνομοι μπορούν τώρα με τις ευλογίες της πληροφορικής βιομηχανίας να γίνουν σερίφηδες. Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα «μαύρα καπέλα» (όπως ονομάζονται οι χάκερς στην αργκό της βιομηχανίας ασφάλειας των υπολογιστικών) δεν δικαιούνται να γίνουν «άσπρα καπέλα», είτε έχουν μετανοήσει, είτε όχι. Αλλοι λένε πως οι μετανοημένοι χάκερς έχουν την αναγκαία τεχνογνωσία ώστε να γίνουν φρουροί του κυβερνοχώρου. «Tο ερώτημα αν τα μαύρα καπέλα μπορούν να γίνουν άσπρα δεν χωρά μια απάντηση σε άσπρο-μαύρο», λέει στην εφημερίδα New York Times ο γκουρού σε θέματα ασφάλειας υπολογιστών Peter Neumann. «Γενικά, πολύ λίγοι από τα μαύρα καπέλα που μπήκαν στον ορθό δρόμο έγιναν εξαιρετικά αποτελεσματικοί. H απλοϊκή ιδέα ότι η πρόσληψη ενός χάκερ θα αυξήσει την ασφάλεια των υπολογιστικών συστημάτων είναι καθαρά ένας μύθος.»
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο «New Millennium» της εφημερίδας «Tύπος της Kυριακής» στις 11.3.2001
