Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε ότι «στο σπίτι όλες οι λεπτομέρειες είναι λίαν προσωπικές».
Συντάκτης: Πάσχος Μανδραβέλης
Ο Έλον Μασκ, αν και πολυάσχολος, ξοδεύει άπειρο χρόνο φτιάχνοντας ή προωθώντας καρικατούρες της αντιπάλου του Τραμπ, Κάμαλα Χάρις.
Φτου και πάλι από την αρχή. Ανήμερα την εορτή του Αγίου Δημητρίου, οι εφημερίδες θα δημοσιεύσουν τα εικονίδια με τα δύο ρολόγια, τα κανάλια θα μεταδίδουν την είδηση «μην ξεχάσετε αύριο τα χαράματα να γυρίσετε μία ώρα πίσω», κι εμείς μαζί με εκατομμύρια άλλους συνευρωπαίους θα τρέχουμε κυριακάτικα να αλλάζουμε τα ρολόγια.
Οι «σελέμπριτι» γενικώς δεν μπορούν να αξιώνουν «προστασία του ιδιωτικού τους βίου», όταν οι ίδιοι τον χρησιμοποιούν για ίδιον όφελος.
Oι εντυπώσεις για την κατάσταση της πρωτεύουσας θα κρίνουν εν πολλοίς και το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, είτε εκλεγεί είτε δεν εκλεγεί ο κ. Δούκας στην προεδρία του.
Το κράτος πρέπει επιτέλους να γίνει επιτελικό. Να αφήσει τους δήμους να κάνουν τη δουλειά τους και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Αυξάνεται ο όγκος των χαρτιών που δεν μπορεί να δει ο υπουργός και μεγαλώνει η αλυσίδα διοίκησης του κράτους, κάτι που σημαίνει ότι αυξάνεται η πιθανότητα κάπου, κάτι να πάει στραβά.
Η ισχύς του Ισραήλ οφείλεται σε όλα εκείνα που μισούν οι όψιμοι θαυμαστές του. Στην πολυμορφία, στη Δημοκρατία, στην εγγραμματοσύνη του πληθυσμού του.
Μια (ακόμη) παράλογη γραφειοκρατική ιστορία επιδοτήσεων.
Οι υπουργοί Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη ρίχνουν τον σανό της αυστηροποίησης στα κανάλια, για να ‘χουμε να λέμε μπας και ξεχάσουμε το έλλειμμα σχεδίου.
Σε κάποιον μπορεί να αρέσει ή να μην αρέσει ο Πετρουλάκης, να κρίνει την εικαστική γραμμή του, να γελάσει ή να αδιαφορήσει για τα σκίτσα του, αλλά πάλι ουδείς –τουλάχιστον σοβαρός– μπορεί να διαφωνήσει με ένα σκίτσο.
Αν δεν ξεριζωθεί η αντίληψη ότι «η βία είναι λύση», θα εκπλησσόμαστε από το φαινόμενο, που θα παίρνει διαρκώς νέες μορφές.
Η δημόσια διοίκηση –σε όλα τα επίπεδα– δεν εξηγεί, δεν πληροφορεί τους υπηκόους της· τουρκιστί: ραγιάδες.
Η άρρωστη σχέση του κεντρικού κράτους-πατερούλη, που όλα τα σφάζει, όλα τα ρυθμίζει, όλα τα τακτοποιεί και χαρίζει χρέη, πρέπει να διαρραγεί.
Η διαφορά των δημόσιων και των κρατικών Λυκείων.
Τα ανεμομαζώματα των εσωκομματικών διαδικασιών έγιναν γρήγορα ανεμοσκορπίσματα. Ο κ. Κασσελάκης δεν είχε την πολιτική και την κομματική εμπειρία για να διαχειριστεί τα κέρδη.
Η δημοκρατία κέρδισε το ντιμπέιτ στις ΗΠΑ και η νίκη έχει να κάνει με το μέτωπο όλων των συμμετεχόντων απέναντι στα ψεύδη του Ντόναλντ Τραμπ.
Υπάρχει ένας απλός τρόπος να σταματήσει η συζήτηση για τον/την επόμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να μη στεναχωριέται τζάμπα ο πρωθυπουργός…
Από το σύνθημα που είχε ο πρωθυπουργός στην ΔΕΘ προκύπτει ότι η φιλοδοξία για «Ελλάδα 2.0» συρρικνώθηκε σε «Ελλάδα 2027».
Υπάρχει κάτι βαθύτερο, που είναι η θεσμική κακοδαιμονία του Δημοσίου, η οποία πνίγει τα λίγα success stories, όταν αυτά αναδυθούν.
