Ο «διάλογος» για την ομοφυλοφυλία…
«Όπως είπε και προ ημερών ένας ηλίθιος Ιταλός ότι η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία. Ξέρετε τι θέλει αυτός ο Ιταλός; Να τον βάλεις σε ένα δωμάτιο με έναν αράπη γυμνό πίσω του, να τον κυνηγάει ο αράπης και μόλις τον πιάσει, για τιμωρία, να μην του κάνει τίποτε».
Τα παραπάνω δεν ακούστηκαν σε καφενείο. Τα εκστόμισε ένας από τους πνευματικούς ταγούς του Έθνους, ο συγγραφέας κ. Παύλος Μάτεσις, μιλώντας στον κ. Θανάση Λάλα (Περιοδικό «ΒΗΜΑgazino 21.10.2004).
«Σε ποιο κατάντημα έχει φθάσει σήμερα η ανθρωπότητα, η οποία αυτό που είναι αμαρτία βοώσα και κράζουσα θέλει να την καλύψει. Να μη λέμε να μη μιλάμε γιατί ενοχλούνται αυτοί που έχουνε το κουσούρι, γιατί θέλουνε όλοι οι άλλοι να το παραδεχθούν ως μια φυσιολογική κατάσταση.»
Κι αυτά δεν ακούστηκαν σε καφενείο. Τα εκστόμισε έτερος πνευματικός ταγός του Έθνους ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Χριστόδουλος και το ερώτημα είναι απλό. Αν με τόσο βάθος και με τέτοιο λεξιλόγιο ομιλούν οι πνευματικοί πρώτοι, τότε πως θα πρέπει να εκφραζόμαστε στα καφενεία; Με μυκηθμούς; Διότι, όπως επίσης είπε ο κ. Χριστόδουλος, «όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, οι Ευρωπαίοι περπατούσαν στα τέσσερα». Φαίνεται ότι, κατά μια περίεργη ειρωνεία της Ιστορίας τώρα που αυτοί χτίζουν Παρθενώνες εμείς αρχίσαμε να μουγκανίζουμε…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 3.11.2004
