Το μεγάλο έγκλημα της εισβολής στην Ουκρανία δικαίως κέρδισε την προσοχή μας, αλλά αδίκως δεν προσέξαμε τα εγχώρια φρικιαστικά εγκλήματα. Υπάρχει ένα τετραπλό φονικό. Κάποιος εξηντάχρονος, γνωστός νταής στην Ανδραβίδας, σκότωσε μέσα στο σπίτι τούς αλβανικής καταγωγής ενοικιαστές του, 37 και 31 ετών –«γιατί δεν μου πλήρωναν τα ενοίκια», είπε– αλλά έπνιξε και τα δύο μωρά τους, δύο και τριών χρόνων!
Κάθε έγκλημα είναι αδικαιολόγητο, πόσο δε μάλλον αν γίνεται για απλήρωτα ενοίκια, αλλά το ερώτημα που ακούστηκε από τους παρισταμένους, κατά την προσαγωγή του καθ’ ομολογίαν δολοφόνου, ήταν «τα παιδιά… γιατί τα παιδιά;».
Μια πιθανή απάντηση βρίσκουμε στα κοινωνικά δίκτυα, σε αναρτήσεις που έκανε ο δράστης: «Ρωταει το παιδακι. Τι ειναι γυφτος? Απανταω. Τερας με μορφη ανθρωπου. Ξαναρωταει. Τα τερατα τα σκοτωνουμε. Απανταω. Αυτους δεν μπορουμε να τους πηραξουμε. Αυτος ο π*** ο Σημιτης εκανε νομους υπερ τους για να παρει την ψηφο τους. Α ρε Χίτλερ. Αναστισου να ξαναδουλεψουν οι φουρνοι». Η (αν)ορθογραφία είναι από το πρωτότυπο, και είναι χαρακτηριστικό δείγμα των ακροδεξιών που αναρτούν συνθήματα «Θέλω προσευχή και έπαρση της ελληνικής σημαίας σε όλα τα σχολεία», κάτι που έκανε και ο δράστης στο Facebook (7.9.2016), ζητώντας μάλιστα να κάνουμε όλοι κοινοποίηση για να γίνει «γαλανόλευκο».
Το ζήτημα βεβαίως δεν είναι η θολούρα των εθναμυντόρων που θέλουν προσευχή και σημαία στα σχολεία, αλλά κατακρεουργούν το βασικό συστατικό της ελληνικότητας που είναι η γλώσσα μας. Το θέμα είναι ότι ένα τέτοιο έγκλημα, με δύο μωρά νεκρά και σαφώς ρατσιστικά χαρακτηριστικά, περνάει απαρατήρητο· ίσως λόγω Ουκρανίας, ίσως επειδή τα ΜΜΕ στο πλαίσιο της λογοκριτικής «πολιτικής ορθότητας» δεν γράφουν ότι τα θύματα ήταν αλβανικής καταγωγής, ή ίσως επειδή δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι γίνονται (και) στην Ελλάδα τέτοια πράγματα.
«Μεμονωμένο περιστατικό» θα πουν κάποιοι και αυτό είναι αλήθεια. Δεν πνίγουν όλοι οι Ελληνες μωρά αλλοδαπών στην κούνια. Αυτά όμως, τα πολλά «μεμονωμένα περιστατικά» –πυροβολισμοί κατά αλλοδαπών στη Μανωλάδα, δολοφονίες Πακιστανών στο κέντρο της Αθήνας κ.λπ.– πρέπει να τα προσέξουμε. Ετσι κι αλλιώς, στη Δύση τα ρατσιστικά εγκλήματα δεν είναι μαζικά. Δεν πυροβολούν όλοι τους μαύρους. Το πρόβλημα είναι η ανοχή σε αυτά ή, έστω, το κρύψιμο κάτω από το χαλί της αυταρέσκειας ότι οι Ελληνες (γονιδιακώς;) δεν είναι ρατσιστές. Το ερώτημα «γιατί τα παιδιά;» πρέπει να απαντηθεί. Ειλικρινώς…
