Με αφορμή τα 11 εκατ., που θεωρητικώς θα μοιραστούν σε χιλιάδες επιχειρήσεις ΜΜΕ (όλης της επικράτειας), στήθηκε ένας χορός δαιμονοποίησης της δημοσιογραφίας εν συνόλω.
Υπάρχουν τριών λογιών ενστάσεις για το κονδύλι των 11 εκατ. ευρώ που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση, ώστε να κοινοποιήσει στο ευρύ κοινό διά των μέσων ενημέρωσης τους κινδύνους από τον κορωνοϊό και τα μέτρα προστασίας που πρέπει να πάρουμε. Η πρώτη μοιάζει νεοφιλελεύθερη: «Γιατί να σπαταλά το κράτος λεφτά για διαφήμιση εν μέσω πανδημίας;». Περιέργως, ουδείς αναρωτήθηκε για τα υπόλοιπα 6 δισ. 789 εκατ. που δίνει το ελληνικό κράτος για την περίσταση. Πολλές δράσεις των 6,8 δισ. (3,5% του ΑΕΠ) αφορούν την απευθείας στήριξη επιχειρήσεων και εργαζομένων. Ουδείς επίσης ενίσταται για το γεγονός ότι οι ιδιωτικοί ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί πανελλήνιας και περιφερειακής εμβέλειας υποχρεούνται να μεταδίδουν δωρεάν ενημερωτικά μηνύματα διάρκειας έως ενός (1) λεπτού για τον κορωνοϊό.
Η δεύτερη ένσταση μοιάζει εύλογη: «Δεν ξέρουμε πού πήγαν τα λεφτά». Λέμε, «μοιάζει εύλογη», διότι δεν ξέρουμε ακόμη αν δόθηκαν λεφτά. Το στερητικό σύνδρομο αντιπολίτευσης 65 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ τους οδήγησε να καταθέσουν ερώτηση επί του θέματος πολύ νωρίς (27.3.2020), με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κατάλογος δικαιούχων προς απάντηση. Φανταζόμαστε, πάντως, ότι η κυβέρνηση, αν και όταν δώσει λεφτά, θα το κοινοποιήσει· ας είναι καλά η Δι@υγεια. Λέμε «αν», διότι η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου μιλά για κονδύλι έως 11 εκατ. στο οποίο περιλαμβάνει και την παραγωγή των ενημερωτικών μηνυμάτων. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να μη δώσει τίποτε, ή μπορεί να δώσει μόνο στην παραγωγή, αφού η υποχρεωτική δωρεάν μετάδοση είναι εξασφαλισμένη.
Η τρίτη ένσταση είναι αστήρικτη. Περιλαμβάνει καταγγελίες ότι «η κυβέρνηση μοιράζει τα 11 εκατ. ευρώ σε άγνωστες ιστοσελίδες μηδαμινής επισκεψιμότητας» («Documento» 6.4.2020) ή ότι «το site jenny.gr της Τζένης Μπαλατσινού, συζύγου του υπουργού Υγείας Βασίλη Κικίλια, είναι ανάμεσα στις ιστοσελίδες που προβάλλουν διαφήμιση της κρατικής καμπάνιας “Μένουμε Σπίτι”» (tvxs 7.4.2020). Η κ. Μπαλατσινού απάντησε ότι το site δεν της ανήκει εδώ κι ένα χρόνο, η δε ιδιοκτήτρια εταιρεία διευκρίνισε ότι η καταχώριση ήταν δωρεάν. Το τελευταίο μπορεί να εξηγεί και την εμφάνιση του διαφημιστικού «σε άγνωστες ιστοσελίδες», όπως καταγγέλλει χωρίς αποδείξεις πληρωμής το «Documento».
Τα αναφέρουμε όλα αυτά, διότι με αφορμή τα 11 εκατ., που θεωρητικώς θα μοιραστούν σε χιλιάδες επιχειρήσεις ΜΜΕ (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί, site κ.λπ. όλης της επικράτειας), στήθηκε ένας χορός δαιμονοποίησης της δημοσιογραφίας εν συνόλω. Κάθε αναφορά στα θετικά αποτελέσματα της κυβερνητικής πολιτικής για την αντιμετώπιση της πανδημίας εξηγείται διά αυτού του κονδυλίου. Λες και δεν αποτελεί είδηση από μόνο του το «αν άνθρωπος δαγκώσει σκύλο…» ή το γεγονός ότι «δούλεψε επαρκώς το ελληνικό κράτος».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 9.4.2020