Ενα από τα βασικά προβλήματα της χώρας είναι ότι πορεύεται χωρίς αρχές και σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα πάει με τις μόδες.
Είναι κρίμα που στην Αμερική δεν σκέφτονται όπως εδώ, έτσι ώστε να μην αγωνιά όλος ο πλανήτης για τα αποτελέσματα των σημερινών εκλογών. Διότι με όσα υποτιμητικά, σεξιστικά, ρατσιστικά κ.λπ. είπε ο Ντόναλντ Τραμπ για τις γυναίκες, τους Μεξικανούς, τους μελαψούς, τους μωαμεθανούς, τους βετεράνους κ.ά. δεν θα γίνονταν εκλογές. Ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος θα ήταν ισοβίως στη φυλακή.
Δυστυχώς, όμως, τα αμερικανάκια δεν έχουν τη «σοφία» του Ελληνα νομοθέτη να καθαρίζει δικαστικώς τους χυδαίους της πολιτικής. Θέλουν να καταψηφιστεί ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος, αντί να καθίσει στο σκαμνί για πρόκληση «εχθροπαθειών». Επιμένουν σε αυτό που είχε πει ο Μάικ Γκόντγουιν, δικηγόρος της Αμερικανικής Οργάνωσης για τα Πολιτικά Δικαιώματα: «Το Σύνταγμα φτιάχτηκε για να προστατεύσει τις απόψεις που προσβάλλουν. Τις άλλες, έτσι κι αλλιώς, ουδείς προσπάθησε ποτέ να τις λογοκρίνει…».
Στην Ελλάδα υπήρξε μόνο ένα περιστατικό δημόσιου λιντσαρίσματος ανθρώπου. Τον Απρίλιο του 2012, διαδηλωτές επιτέθηκαν σε ειδικό φρουρό, που βρισκόταν εκτός υπηρεσίας, την ώρα που έβγαινε από το μετρό. Τον ξυλοκόπησαν, του αφαίρεσαν το όπλο και κρέμασαν τη ματωμένη στολή του στα κλαδιά ενός δένδρου. Ηταν αυτή η απεχθής πράξη αποτέλεσμα της «εχθροπάθειας» που καλλιεργήθηκε στη μεταπολίτευση με συνθήματα του τύπου: «Μπάτσοι, γουρούνια δολοφόνοι»; Ξέρουμε όμως ότι ορθώς δεν ποινικοποιήθηκε η επαναστατική ανοησία που δημοσίευσε η «Αυγή», με τα αντικάλαντα του 2008, «Ω έλατο, ω έλατο, δε θα μου τη γλιτώσεις / Βρε θα σε κάψω μια βραδιά /Κι ας έχει μπάτσους στα κλαδιά…». Πολλοί εικάζουν ότι διάφορα καθυστερημένα παιδάκια πήραν ιδέες από το δημοσίευμα και πραγματικά επιχείρησαν να κάψουν ζωντανούς αστυνομικούς. Φυσικά, δεν μπορεί να αποδειχθεί η σχέση ενός ποιήματος με την τρομοκρατία των μολότοφ, αλλά σάμπως αποδεικνύεται ότι οι απεχθείς ανοησίες που λέει κάθε Νικολόπουλος έχουν πραγματικά αποτελέσματα; Στο κάτω κάτω της γραφής, τι διαφορετικό έχει ο απεχθής ακροαριστερός λόγος για να χαίρει ασυλίας, που δεν έχει ο αντίστοιχος ακροδεξιός;
Με βάση τον «αντιρατσιστικό νόμο», φτάσαμε να τίθεται υπό αίρεση ακόμη και το συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμα «απεριόριστης γνώμης», που απολαμβάνουν –δυστυχώς μόνο– οι βουλευτές. Ο Κανονισμός της Βουλής, όμως, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας: «H επιτροπή (Κοινοβουλευτικής Δεοντολογίας) δεν εξετάζει τη βασιμότητα της κατηγορίας κατά του βουλευτή… ερευνά εάν η πράξη για την οποία ζητείται αυτή συνδέεται με την πολιτική ή κοινοβουλευτική δραστηριότητα του βουλευτή…». Δυστυχώς, αυτά που είπε ο κ. Νίκος Νικολόπουλος μπορεί να είναι απεχθή, χυδαία, μπορεί δικαίως να φέρνουν αναγούλα, αλλά ήταν πολιτικά. Δεν είχε προσωπικές διαφορές με τον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου, ούτε σε θανατηφόρο τροχαίο ενεπλάκη, όπως έγινε παλιότερα με κάποιον βουλευτή του οποίου δεν ήρθη η ασυλία.
Ενα από τα βασικά προβλήματα της χώρας είναι ότι πορεύεται χωρίς αρχές και σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα πάει με τις μόδες. Κάποτε θεωρήθηκε υπέρτατο ατομικό δικαίωμα η κατοχύρωση της «ιδιωτικότητας» σε δημόσιους χώρους. Τώρα, με την αντιρατσιστική μόδα, όλοι είναι έτοιμοι να θυσιάσουν το δικαίωμα του λόγου. Μέχρι και των βουλευτών. Οποιοι κι αν είναι αυτοί…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 8.11.2016