Ένα μεγάλο κομμάτι της κυβερνώσας παράταξης σκιαμαχεί με το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» που δεν υπάρχει. Ενώ υπάρχουν διάσπαρτα μικρά και μεγάλα συμφέροντα, κοινωνικές συμπεριφορές που γιγαντώθηκαν επί ΠΑΣΟΚ, διάχυτος λαϊκισμός που πρέπει να ηττηθεί για να πάει ο τόπος μπροστά, ένα μεγάλο κομμάτι του δυναμικού της «Νέας Δημοκρατίας» παγώνει στον φόβο του αόρατου εχθρού.
Πως φτιάχνεται μια καλή θεωρία συνομωσίας; Κατ’ αρχήν παίρνουμε την πραγματικότητα. Αφαιρούμε από αυτήν την πολυπλοκότητα. Προσθέτουμε κάποιον ή κάποιους που έχουν ευνοηθεί από τη συγκυρία, ή από τη δουλειά τους, ή από τις κινήσεις τους. Αφού πασπαλίσουμε το μίγμα με κάποια αμφίσημα γεγονότα αρχίζουμε να προσθέτουμε σταδιακά νέες διαστάσεις επί των πραγματικών γεγονότων. Το αφήνουμε να σιτέψει για λίγο με ακριτομυθίες σε παρέες. Προσθέτουμε και κάποια νέα γεγονότα -επιλεκτικά, για να μην κόψει η θεωρία- και τη φουρνίζουμε στα ΜΜΕ για να φουσκώσει. Μετά από μερικές μέρες έχουμε ένα λαχταριστό δημιούργημα που αφενός χρησιμεύει για να εξηγήσει τον κόσμο και αφετέρου λειτουργεί ως κρεμάστρα ευθυνών. Ποτέ δεν φταίμε εμείς. Πάντα κάποια γκράντε συνομωσία έχει διαπραχθεί.
Αυτή είναι η βασική συνταγή. Παραλλαγές υπάρχουν άπειρες, όσα τα αμφίσημα γεγονότα. Μπορούμε να προσθέσουμε περισσότερα, ή λιγότερα. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να εξηγήσουμε από το γιατί «οι Εβραίοι κυβερνούν τον κόσμο» μέχρι «γιατί χάθηκε η Ατλαντίδα». Από το «γιατί γίνονται επισκέψεις των UFO» ή «γιατί σκοντάφτει η κυβέρνηση σε διάφορα ζητήματα».
Για τα πρώτα έχουν γραφτεί πραγματείες πολλές και κάποιες πολυσέλιδες. Το τελευταίο είναι στη φάση του σιτέματος. Στις ακριτομυθίες μεταξύ στελεχών του κόμματος. Κατά κάποιους, λοιπόν, όλα είναι μια συνομωσία. Του «συστήματος ΠΑΣΟΚ», βεβαίως, το οποίο πιθανότατα έχει Δούρειους Ίππους στο κυβερνών κόμμα. Μην πούμε για τα media διότι εκεί τα πάντα έχουν αλωθεί εδώ και καιρό.
Ένα μεγάλο κομμάτι της κυβερνώσας παράταξης σκιαμαχεί με το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» που δεν υπάρχει. Ενώ υπάρχουν διάσπαρτα μικρά και μεγάλα συμφέροντα, κοινωνικές συμπεριφορές που γιγαντώθηκαν επί ΠΑΣΟΚ, διάχυτος λαϊκισμός που πρέπει να ηττηθεί πολιτικά για να πάει ο τόπος μπροστά, ένα μεγάλο κομμάτι του δυναμικού της «Νέας Δημοκρατίας» παγώνει στον φόβο του αόρατου εχθρού. Τα «μικρά πράσινα ανθρωπάκια» που διαφεντεύουν τον τόπο, κατάφεραν να παραλύσουν ένα μεγάλο μέρος της κρατικής μηχανής. Δια της οιονεί παρουσίας τους…
Συζητήστε με όποιο στέλεχος του κρατικού μηχανισμού θέλετε. Κάποια συνομωσία έχει να σας διηγηθεί. Κάποια σταγονίδια που υπάρχουν στα πόδια του και δεν μπορεί να παράγει έργο. Κάποιος, κάπου, κάτι έχει πει -«ξέρω εγώ», θα σας πει κλείνοντας το μάτι- και τίναξε στον αέρα το project που θα άλλαζε την Ελλάδα. Εσχάτως αυτός ο κάποιος μπορεί να είναι και στέλεχος της παράταξης, ο οποίος προφανώς δελεάστηκε από τα προνόμια τα οποία απολαμβάνει ο κ. Κίμων Κουλούρης κι άλλα εξέχουσες προσωπικότητες του «συστήματος ΠΑΣΟΚ».
Τελικά καλύτερη αντιπολίτευση από το ΠΑΣΟΚ, κάνει ο μύθος του. Αφού μπόρεσε να προβάλει ότι έχει ένα τόσο αποτελεσματικό και τόσο ισχυρό σύστημα, πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε μήπως δεν έχασε τις εκλογές. Αφού κατάφερε να πείσει τους αντιπάλους του ότι αρκεί η επικοινωνία -άλλος ένας τεράστιος μύθος που διατρέχει όλη σχεδόν τη Ν.Δ.- για την παραγωγή πολιτικής τότε το παιγνίδι είναι χαμένο. Διότι αν, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, το πρόβλημα της Ν.Δ. είναι επικοινωνιακό, και αφού ταυτόχρονα ξέρουμε ότι τους δίαυλους επικοινωνίας τους ελέγχει η διαπλοκή του ΠΑΣΟΚ, τότε τι ελπίδες έχει η «Νέα Δημοκρατία»;
Πρέπει να καταλάβουν κάτι τα στελέχη της Ν.Δ. Και συνομωσίες γίνονται και η επικοινωνία έχει ρόλο στο πολιτικό παιγνίδι. Μόνο που αυτά δεν είναι το άπαν. Δεν είναι καν τα σημαντικότερα. Το σημαντικότερο είναι η πολιτική και γι’ αυτό θα κριθούν άπαντες. Όλα τα άλλα είναι εξηγήσεις του καφενέ και χρήσιμες κρεμάστρες για ανεπάρκειες…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 26.11.2004
