Φλέγεται πάλι η Αθήνα. Το μπετό που πλημμυρίζει το λεκανοπέδιο πυρακτώθηκε κι η ανάσα των ανθρώπων έγινε πιο δύσκολη.
Φλέγεται πάλι η Αθήνα. Το μπετό που πλημμυρίζει το λεκανοπέδιο πυρακτώθηκε κι η ανάσα των ανθρώπων έγινε πιο δύσκολη. Ευτυχώς, χθες Δευτέρα, πολλοί τίμησαν την γιορτή του Αγίου Πνεύματος και στη ζέστη δεν προστέθηκε το νέφος. Δεκάδες άνθρωποι όμως παρουσίασαν και χθες αναπνευστικά προβλήματα, κάποιοι από αυτούς θα άφησαν την τελευταία τους πνοή. Εγκλήματα για τα οποία ποτέ δεν θα μάθουμε, θάνατοι που έγιναν απλές στατιστικές και κρύφτηκαν κάτω από κοινότυπα ονόματα ασθενειών. Η πόλη αυτή σκοτώνει και δεν ενδιαφέρεται πλέον κανείς. Ούτε οι αρμόδιοι, αλλά -το χειρότερο- ούτε οι πολίτες. Βολευτήκαμε όλοι στην απανθρωπιά της: στους στενούς και ξεχαρβαλωμένους δρόμους της, στη βρωμιά που αναδύουν οι κάδοι απορριμμάτων, στην πυρωμένη άσφαλτο, στα ανθυγιεινά της κτίρια.
Η πόλη αυτή ασθενεί, μα πιο άρρωστοι είμαστε όλοι εμείς που κατοικούμε σ’ αυτή. Μοιρολατρικά υπομένουμε την κατάσταση, σα να ‘ναι θέλημα Θεού. Βιώνουμε κάθε καιρική διακύμανση στο πετσί μας: με την πρώτη βροχή πνιγόμαστε με την πρώτη άνοδο της θερμοκρασίας καιγόμαστε. Δεν ψάχνουμε όμως πλέον την αιτία και κυρίως δεν αλλάζουμε συμπεριφορές. Ξέχειλοι οι κάδοι σκουπιδιών με σακούλες άδετες, που αποτελούν διαρκείς εστίες μόλυνσης. Γεμάτοι οι δρόμοι με χαρτιά κι άδεια πακέτα που με την πρώτη βροχή θα γίνουν πώματα για να κλείσουν τα φρεάτια.
Ναι! Η αλήθεια είναι πως οι υποδομές για μια πόλη 4 εκατομμυρίων ανθρώπων είναι λειψές. Ναι! Είναι αληθές πως οι αρμόδιοι δεν στάθηκαν στο ύψος των αναγκών μας. Ναι, οι ανευθυνο-υπεύθυνοι αδιαφορούν κι όταν ενδιαφέρονται παράλληλα κυκλώματα νέμονται τους μηχανισμούς που δημιουργούνται για την καταπολέμηση των αρνητικών φαινομένων. Ναι, υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για όσα μας ταλαιπωρούν. Ναι, ναι, ναι…
Υπάρχουν όμως και κοινωνικές ευθύνες. Δεν μπορούμε εσαεί να αποσείουμε όλο το βάρος από πάνω μας. Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών για την λειψυδρία που σε λίγο θα χτυπήσει και πάλι την πόρτα μας. Θυμάται κανείς τις προ πενταετίας συμβουλές της ΕΥΔΑΠ και το βασικότερο: τις ακολουθεί κανείς; Έχουμε ευθύνες για τα για τα σκουπίδια που πλημμυρίζουν τις πόλεις. Ευθυνόμαστε για τα κτίρια, όταν σε αγαστή συνεργασία με τον εργολάβο και τον υπάλληλο πολεοδομίας κλέψαμε κάτι λίγο από τους κοινόχρηστους χώρους. Σ’ αυτή την πόλη ελάχιστοι είναι οι αναμάρτητοι. Κι αυτοί δεν βάλλουν λίθους. Απλώς ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή» στις 25.6.2002